Alle inzendingen over priemen

Twee hemelsblauwe kijkers priemen er doorheen. Een waterig zonnetje trekt als een stiekeme glimlach de aandacht. Een grote V wijst richting. Ik hoor een zacht geluid en wanneer ik verwonderd opkijk besef ik pas dat het van binnenuit komt. Als een bijna fluisterend stampvoeten komt iets dichterbij.…

Haar ogen priemen, ik voel haar kijken, Kan een lach nauwelijks, nee... echt niet voor me houden. Ik wil haar raken, maar kan enkel reiken. Ben een bokser, verslagen, al in de touwen die alleen overeind blijft, om er te zijn.…

waar ’t land zich schier tot eiland tongt en bunkers kaal uit duinen zweren wieken zich stralen door de nacht als dorsers die de polders scheren grauwend uit zwarte duisternis hoor ‘k schepen en baleinen hoornen weergalmend in d’onmeetlijkheid van trage lankmoedige tonen bundels priemen door mist en zwerk klauwen verloren, blind…

poken, priemen, spijkers, hamers op is op, wie maakt me los een geeltje voor de hele bos ovenverse martelkamers strijdwagens, compleet met paarden duizend bommen en granaten mijnen die de kosten baten fluitende kogels, zingende zwaarden bij dit schavot in houten kist is mee verpakt een mitrailleur en gratis rozen voor uw freule mocht…

Bijtende kleurrijke stralen priemen door het rijpe blad. Doordringend geluid van een onzichtbare bosuil doorbreekt een stilte.…

er volgt een pauze tussen twee trefwoorden een voorgordijn in het stadium dat volgt dit stelt men zich voor als voortzetting als bestendiging van roerloos weten ter kennisgeving, zodat sprake is van bevaarbaarheid als bewijs van zichtbare verte want daar omzoomt verstrooid licht de bosrand priemen goudgerande wolken in het zwerk langs…

haar mooi jurkje stond zij voor mij met een diep decolleté dat zij niet wilde verhullen door haar borsten steeds maar weer te rangschikken dromen deed ik van seksbladen bij het oud papier dat naakte rondborstige vrouwen met gulzige gretigheid weerloos wegnamen Na gerecycled te zijn, droomt de lezer nieuwe borsten, met tepels die priemen…

je wel bij naam willen noemen of schreeuwen over de kade waar ijzeren schoenen van houten karren kletteren in een oceaan van lawaai ik vaar de haven uit onder een opgeheven brug handen als geklonken aan het draaituig waarvan het hart niet klopt omdat de richting door vuisten wordt gekozen mijn rug schermt het priemen…

Elk taksken is een priem nu, die, bewonden, wit, tot tenden, in een witte schee van blommen zit. Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer de winter woei: veel duizendmaal is schoonder nu zijn blomgebloei.…

Mijn hazalaartjes priemen langs mijn bladeren heen die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar. Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes. Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.…

Mijn hazelaartjes priemen langs mijn bladeren heen die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar. Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes. Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.…

Nee, niet dromen, dansen of zweven - jargon voor vastgelopen dichters - maar woorden waar aan gewerkt moet worden hakken, breken en priemen dwars door weke harten en loze gedachten bloed moet stromen rijkelijk vloeien soms schrijven is krassen botten kraken en in vlees snijden rake woorden vinden die striemen en schrijnen als open wonden…

Elk taksken is een priem nu, die, bewonden, wit, tot tenden, in een witte schee van blommen zit. Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer de winter woei: veel duizendmaal is schoonder nu zijn blomgebloei.…

Je rijdt in laaghangende wolken, Je ogen priemen, maar geraken er niet door. Net melkglas zonder één korreltje klaarheid. Behouden moet je blijven, maar hoe? Het vraagt inspanning en je wordt moe. De rand van de baan merk je niet alleen je handen op het stuur. Waar is die omgeving van voordien, zij was zo helder en puur?…

zoek naar verborgen schatten waar hun schakels langs wel duizend wegen aan het bereikbare van ons verlangen stonden klinken vertrouwde melodieën uit de diepte, de kloppende kadans van ons wijze hart met een krachtig gewetensvol gemoed waar een ziel in droomt, in rust getreden ploegt het innerlijk vruchtbare gronden door de ochtendnevel priemen…

Laaggevallen takken priemen en beuken in op geen acht slaande wandelaars. Regen en wind halen verder De kastanjes uit het vuur voor de zegepralende herfst.…

Doeslief, een prima actie die de priem op de neus zou kunnen zetten ‘k ben benieuwd hoeveel reactie dit oproept zodat we kunnen zeggen: Dit heeft zin gehad!…

Stel dat ik hemel en aarde tot papier zo dun zou schaven je lid zou niet meer plassen geen hoon werd meer gehoord Priem je tong door je platgeperste lippen tuit ze en fluit maar een lasterlijke deun Mijn haren vonken je tot de komende nachtgestalten als het duister jouw licht komt doven Ik zal over grauwbesmette takken hangen en…

Geef mij hun ongekoelde woede, hun zwijgen en hun stenen ogen, schoenpunten, spuug fietsketting, priem, terwijl de asfaltwegen zoemen en charters prikken in de maan. * charter: akte, overeenkomst ------------------------------- uit: 'Jonge Meesters', 1998.…

spitsen priemen wolken aan torens. punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin. de hand van de macht maakt overal vuisten. elk torso ziet zich met eendere hakvingers wijzen. een man van de markt braakt geldspraak als water.…

in het holst van de nacht drijft een bootje stuurloos stroomafwaarts naar het onzekere onbekende als maanstralen priemen door een gat tussen de wolken verbleekt de nacht tot onwezenlijkheid want maneschijn is schijn weerspiegeling die terugkaatst op het zwarte water op de linkeroever blaffen honden op de rechter huilen wolven…

Ogen priemen in mijn rug, maar ik kan niet ontdekken wie me gadeslaat. Waarschijnlijk is het slechts mijn verbeelding, die me parten speelt. Plots ontdek ik een kleine rozenstruik, de uitgebloeide bloemen, nat van de regen. Ik buig me voorover en schik de takken wat mooier, een glimlach om mijn lippen.…

Geef mij uw stempel, een stuk touw en ook een priem, Voor de avond nog bereik ik Bartlehiem!' - Vanmiddag (lang reeds was hij heen gespoed) Heb ik in 't stempelhok de Dooi ontmoet. 'Waarom', zo vraag ik, wijl het water stijgt, 'Hebt gij vanmorgen reeds de tocht bedreigd?…

Dwars door een muur van geweld wisselen woorden van karakter Zijn hand breekt haar glazen tranen op de tafel waar zij ooit aan zaten Harten die vuur vreten maar elkaar niets meer vragen en duisternis verteren in de holte van de waan Stiekem priemen ruwe ogen in onschuldig vlees “ Het is genoeg geweest..!…

Ogen liggen verscholen, diep in een ovaal van liefde en handen priemen frontaal in de nacht onder koude dekens die wenken Met vereende kracht sijpelt verlatenheid uit een loden last Als kadavers liggen zij daar, herinneringen aaneengeregen door de tijd Ik hoor een adem kuchen, scherp dissonant in het schrapen van een rauwe keel Ligt…

Stil in de kamer bij de koude haard langzaam donkert het om mij heen De avond die lange schaduwen baart Moeizaam priem ik er nog doorheen Ik wil de dag nog niet verlaten De warme zon de vrolijke vreugd De drukte het gepraat op de straten Het lawaai van de uitbundige jeugd Toch wint het donker van het licht Het komt op zijn vastgestelde…

mijn rug zonk in een leren kuip de nek achterover in een boog van glazuur zo keek ik naar flarden en flitsen de bonte poppen van de lentemode op een nageldun, kamerbreed scherm ik koos voor een moderne snit met golven die zich in grillige bochten wringen weerborstels die speels uit mijn kruin priemen de kapper belooft een wonder een gelaagd…

Ik lik het Noordzeenat van haar nylon, terwijl haar tepels bijna door de stof heen priemen en hun maanlandschappen mij desondanks voor ogen staan, maar haar verloofde gooit roet in het eten.…

heuveltjes vanuit de branding zie ik heuveltjes op het naakte strand paradijselijk wit zie ik gebruinde heuveltjes borsten nieuwsgierig priemen tepels met moeite naar boven in verdovende warmte de branding spoelt over mij heen en trekt zich weer terug sporen achterlatend in de glooiing van mijn rug ik zie jou liggen met ogen toe je…

Al zijn ze priem, bevriend of perfect, zij blijven maar zielige puntjes op slechts één lijn. Zij lijken wel een trage duizendpoot. Ik ben een vlinder! Ik heb immers een toverstaf die noem ik 'i', die heeft een speciale vorm: de wortel uit min één. Hij glinstert als een edelsteen.…