Alle inzendingen over punt

Ook geen punt. Wel! Ik moet mezelf verwijten, maar wat in de kroeg te zitten.…

Zaten wij op een duintop, was het het bekende liedje, van de wind die op het hoogste punt en hopen dat het uitzicht niet bedriegt. Eerst in de diepte langs het strand, een golf de horizon, gericht op hond en kind, op zon en wind, werd je vanzelf gedachteloos en vrij.…

Punt uit: ik blijf sportief, wat er ook gebeurt. Jouw voorbeeld zit in mijn hoofd, jouw houding wat jij gedurende jouw leven hebt opgebouwd... houdt alles in me bij elkaar met bruine band: kleine judoka als ik altijd mag blijven en zijn in mijn bescheiden wezen.…

Later sprak je tegen me aan, de punten van mijn borsten schuurden bontgekleurde vleugels aan de overkant, waarin de kamer hangt, zachtjes schommelt, mij droomt. ------------------------------------- uit: 'Mos en gladde paadjes', 2003.…

Rembrandt schilderde haar wanhoop vlak voor haar zelfmoord; op het punt dat zij haar onschuldig hart met een mes doorboort. Klassieke thema's spreken vandaag nog echt de vrouwelijke sexe aan, die niet door de andere sexe wenst te worden getoucheerd; zoals Lucretia in haar leven door een konings- zoon werd onteerd.…

geen kuddediertje in een volkswagentje vee ik bedien mijn eigen knoppen al gaat dat soms wel zwaar bepaal mijn eigen snelheid neem risico’s vol gevaar heerlijk eigenwijs zijn in mijn denkpatroon jij beschouwt dit busje als vallen uit de toon ik ben de bestuurder stap in, rij met me mee we rijden een reuze rit naar het positiefste punt…

Wel geurig kruid, wel blanke munt, Wat zult ge nu gaan dwalen; 't Is, of ge nimmer einden kunt, Zo komt, van ieder hoek en punt, Een ieder van u halen. Maar... als dan 't schip is leeggehaald, Vindt Koopman en vindt Reder Zijn specerij met goud betaald: Doch - als uw zilver is verdwaald Matroos!...…

Even na middernacht, geroosterd De gelukwensen uitgebracht, Nieuwjaar is begonnen, we zoeken Het hoogste punt, de zolderkamer Op om naar het vuurwerk te kijken. Gehoorgevend terwijl het gordijn open- Getrokken wordt aan de opwinding, Breekt het door alle barrières; Pralend jagende stuipen Aan hetzelfde lont van zinnen geregen.…

tot die gelige bol weer verdwijnt achter d' horizon, het nachtelijk deken rust creëert, d'eierschaal zich sluit, zodat alles weer terugkeert naar het punt waar ooit het ontstaan begon...!…

“’t Is weer voorbij die mooie zomer” Toen, bij volle maan, Zette jij er een punt achter Elke maand weer volle maan, Vraag jij nog altijd aandacht, nu zachter? Elke maand weer een lichtpunt Aan de donkere hemel Elke maand weer: Jij ging, maar waar ben jij? Elke maand weer volle maan, Maar waar blijft de ronde zon?…

Soms heeft leven een punt om er achter te zetten komma's , gewoon leed, rappe dagen van leven en welzijn liefde en hartstocht en noodzaak je hart en ziel te koesteren.…

naast mij bezijden de aangelijnde muis ligt wat scherp puntig hout inmiddels kort van stuk het draagt koolstof in zichzelf doorheen een ielige gang waaraan scheppen is toevertrouwd en verscheidenheid wacht op aandrang opdat ik allengs licht uit duisternis delf  zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk) en ik met duim en twee…

is heel summier Ik kijk voortdurend op de klok Het is s'morgens tegen vier Ik neem nog maar een slok Van mijn doodgeslagen bier Wie schrijft die blijft wordt wel gezegd En is in mijn geval terecht Ik blijf zitten op mijn stoel Tot dat er staat wat ik bedoel Maar ik heb met een writersblock En krijg geen letter op papier Dit is het punt…

stel belangrijke vragen, onderzoek alle stemmen die in jouw stem klinken, blijf toewerken naar dat ene punt, voel de winst van een hapering. vind zoekgeraakte namen. bedank voor jammerlijke aanzoeken. open slapend je slapende ogen. hamer af op de kop van de spijker waar je wezen moet.…

Neem kansen, grijp punten. Maak er eindzinnen van. Want het einde is nabij, Ik geraak op in de negen. Het wordt terug tijd voor een nul in mijn verhaal. Dat zal mijn armen terug doen leren schrijven. Naast de uwe, Die zullen bezwijken in de hoge zijn gezag.…

Scheef, aan weerskant, streefde een bloedbeuke-allee, Doorschijnend rood de apart zichtbare blad’ren: De gele punt wachtte op het wachtend nad’ren, Maar, roodgestippeld, bleef niet-af de V.…

Haar frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen Wijl stilaan een tintel aan haar blik ontspringt Haar wimpers en neusje verraden ontluiking En sluiten de driehoek die zich punt in haar kin Ik streel zacht de ronding van haar lieflijke wangen En verweek bij de hemelse krul van haar mond Dit guitig gezichtje brengt een heerlijke expressie Van…

langzaam herleef je, mijn hartediefje wanneer ik je teder in de ogen kijk je mondje hervleest zich tot verlegen glimlach je kuiltjes verdiepen, je stugheid verdwijnt je frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen wijl stilaan een tintel aan je blik ontspringt je wimpers en neusje verraden ontluiking sluiten de driehoek die zich punt in jouw…

Laat vierendelers loeien Laat verderf maar bloeien Al die mensen gek op een cijfer Verspillen moeite verloren ijver Het gaat een ieder om persoonlijk genot Als je dat niet inziet ben je een dot Een zogenaamd zielig zelfingenomen watje Niemand geeft daarvoor nog een kwartje Ik heb mijn punten al dagenlang niet meer geteld Want weet je ik…

sneek en dinxperlo leidden niet tot erkende uitzaaiing ik heb geen harde data inzake rendement dansen wel ja op fijne sprieten weinig vaste worteling begroeiing na dartel kroelen in gevoelige brieven die er bij simpel klikken uit sprongen snedig met droge kuise kusjes nat thuis nog gedrukt op monitoren geen vraag veel uitroepteken veel punten…

Even lucht tussen morgen en heden, waken en dromen, dronken en gezond: boodschap, vervolg en punt uit. De firma List en Theater antedateert op carnaval, levert op je schuiladres het bewijs af van zijn onderkin leeftijd z'n goed fatsoen.…

Ook de borsten waren op drift, maar werden prachtig opgelift, zodat naar behoren, de punten, weer staan naar voren. De wenkbrauwen, afgezakt, werden haarfijn opgepakt, dat je daarna verbaast blijft kijken, naar voren, schijnt erbij te horen. Ik voel me nu weer helemaal herboren, alleen jammer…van die oren.…

Duister Alle taal zwijgt de code wordt gesproken Broca en Wernicke herschikken het schouwtoneel Ze bekvechten over onwenselijke input en overbodige punten op de agenda De beamer komt goed van pas, want die stond toch al lager in rang Vingers en tenen dansen een primitief ritueel het torso waant zich een God het is slechts slaaf van…

door het eindeloos uit te stellen mee te gaan in fantasieën waar dominantie onderdanig is pijn als lust en vuur wordt ervaren het binnenste zich naar buiten keert in een volledig overgeven aan het geboeide en gebonden leven omdat remmingen verdwijnen en als nieuwe erogene zones verschijnen in de hongerige zoektocht naar het cruciale punt…

Soms sta je op het punt het op te geven. Want niemand die ziet dat je pijn hebt. Je wil niet zien dat je papa mama mept. En als de engeltjes van god jou heel misschien mogen, Zou je bidden voor een wereld vol regenbogen. Geen stoute woorden meer bij jou in buurt, Alleen maar iemand die je liefde toestuurt.…

verderstrekkend denken gaat altijd ergens wel de hoek om een schitterende leugen wordt het wanneer een mens over een paar extra ledematen kan beschikken extenties zoals jezelf online uitsmeren over een aantal pagina's die je niet kan onderhouden omdat je de handen al vol hebt terugbladerend om je kern ergens op te slaan op het punt…

Bestijg het diepste punt van de woestijn, te delen met een verkoperde zon, gebeden verbleken in uitgebeend gewas bij verdroogde oases, rode waas verblindt de ogen, gemalen hitte verstoft de horizon, waar een schorpioen de staart doopt in een plas venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, angels verbonden in een doodskleed van…

Doen we Geen punt Terwijl die mensen over de echte kwesties waar het leven om draait, zeggen: boeit me niet Daar heb ik geen woorden voor Of eigenlijk maar één: ontzagbaar…

op het dode punt van de boulevard nabij een ijzeren wapen van weleer staart hij ver weg concerteren schreeuwende meeuwen in lawaai van golvend geweld melodieën in een witblauwe sfeer hij ziet in de verte gedachten passeren schepen, af en aan, doch op wisselende afstand in de herinnering wel te verstaan haren, dun door de jaren…

Ergens is er een dood punt tussen in- en uitademen, op en neer of heen en terug Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld reizigers boven een wolkenlandschap die de tijd najagen maar ondertussen tijdloos in zwart geronk naar een tv-scherm turen want de ovalen ruitjes bieden slechts dat naargeestig uitzicht op de eigen uitzinnige drift…