Alle inzendingen over rinkelen

Na dagen door zonlicht beschenen straten in zee van neonlicht gehuld uit etalages schreeuwen reclames en kassa’s worden rinkelend gevuld. Dan loop ik later door duistere wereld als ook het neonlicht is gedoofd, verdoofd, versuft, doelloos dolend door eenzame straat van geluiden beroofd.…

Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin waar vogels zoeken naar zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al…

Tot in de vingertoppen eenzaam is het hart en zo benauwend stil, als het huis, dat instort bij het nauwelijkse rinkelen der sleutels. ----------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1982.…

Tot in de vingertoppen eenzaam is het hart en zo benauwend stil, als het huis dat instort bij het nauwelijkse rinkelen der sleutels. ---------------------------------- uit: 'Dingen die niet overgaan'.…

Uit frustratie is hij toen gaan klieren, de nieuwe bewoners griezelden ervan, klokslag twaalf hoorde men rinkelende bieren en soms smeet hij met een koekenpan. Zijn herenhuis werd te koop gezet, tot zijn geluk werd het gauw verkocht, want dat betekende nieuwe griezelpret, hij heeft nooit meer naar bier gezocht.…

Steeds weer goed In dagen van ledigheid baant zeer oprechte liefde zich snel een weg naar genegenheid Verlangen vist in een vijver van oneindig veel genot Lied van hoge noten doet glazen rinkelen Hoewel een besproken liefde nooit echt de glans in zich heeft van een, zeg maar liefdesrelatie van gewoon spontaan…

regels kom ik gedichten tegen een sterveling met koude woorden verliest gezicht aan zwaartekracht hij spijkert donkere kamers kiest de vlucht vooruit breekt zijn breekbare pootjes maar hier is hoop op vrijheid omheen mijn handen omheen mijn ogen het narrenpak staat me wel hoe meer ik dans in malligheid hoe langer belletjes rinkelen…

Dan gaat er een belletje rinkelen. Hij ontwaakt met een naar bier stinkende boer. Gisterenavond vond ik hem nog stoer, maar nu wil ik hem buiten kinkelen. Ik zeg hem: 'Trek je lolbroek maar snel aan.' Nu is hij nogal narrig weggegaan!…

ach eerder de moeizame gang van werk en bed de uitgekauwde dagen de fantasie van een bord bruine bonen die deden mij de okerkleurige vloeistof beminnen spiedende ogen zien mij het sleuteltje van de globbebar hanteren, het stilzwijgen die karaf en glas doen rinkelen als dan net voor de slok een bitter ‘proost’ klinkt zo werd ik een cafebezoeker…

een deuntje, fluitend door de nacht, een kater, die op paring wacht, een open hemel met sterrenpracht een dompelaar die hikt en lalt, brallend een vuist naar boven balt en dronken in een voortuin valt een jongen die zijn meisje kust, vechtend tegen gezonde lust, zich van gordijnwacht goed bewust een fietsbel, rinkelend langszij achter…

de naden niet langer overlopen in een rudimentair stukje kleding zijn opgestoken hand lang geleden zwaar verbrand onderstreept verwoest zijn blik de ogen grillig onderwald dat hij genoeg geleden heeft hij ploetert door het onwelkome land van nee, geen tijd, nee, geen geld ga weg, vieze ouwe vent maar hij geniet als een kind van een rinkelende…

Waar geurde je toen naar, toen, het was een woord dat er niet was, zomersneeuw, zweem van lichtweefsel, mondstilte, honinggras vandaag, najaar, in ons slordig beheerd paradijs hoorde ik, afzijdig, tussen de wildgroei je pathetisch geblokkeerde zilver rinkelen ik ziende taalde het doofste, witvlinders, leven zo licht dat geen naam het kon…

ramen dubbel glas de wereld was er pas toen jij haar binnen bracht de lucht in scherven stak wind in rinkelende stukken de vloer zijn bodem gaf het was de kooi waar ogen zonder mededogen je ontkleedden zonder handen woorden beten zonder tanden en de glimlach die nooit miste bij het spuien van vergiften gevangen in een lijf je geeft…

Sjakie en de sjokolafabriek Doet dat bij u iets rinkelen, een bel?…

ik ben een nar, ik doe het onverwachte mijn bellen rinkelen als ik beweeg, een radslag maak in een verlaten steeg, jongleer tot diep in maanverlichte nachten ik overtreed de regels, spot met machten en oogst applaus, maar blijf van binnen leeg al vaak ben ik gestorven, zelfmoord pleeg je méér dan eens in ijzige gedachten ik ben geen zakenman…

terwijl we ons toch om tafels scharen de stemmen oproepen van ooit geliefden kijk de tafels zweven al een beetje glazen rinkelen vol heimwee en verlangen naar je vader,naar je oma naar een goede vriend terwijl…

Ergens in het stille bos koeren duiven, ik loop er in dichte mist gevangen, zie hoe ijspegels, die aan bomen hangen, zacht en weemoedig rinkelend wuiven. Bij het ven zie ik plots mijn vader staan, op het ijs liggen dode meeuwen, heel lichtjes begint het te sneeuwen, vader kijkt mij doordringend aan.…

Een fiets met negen wielen En rinkelende bellen aan het stuur Een varken met een paard aan ’t dansen Een ooievaar die baby’s brengt En heel uitbundig: roept: “Doe toch uw best dan zijn er elke dag weer nieuwe kansen!”…

Belletjes rinkelen lichtvoetig aan zijn enkels terwijl zijn hart zich ongenaakbaar stelt aan zijn meesters die genieten van het vrolijk twinkelen zijn ogen niet stralend door innerlijk geweld binnen een harlekijnsvel geen tranen geen lach, getekend wellicht geen enkele echte emotie straalt uit zijn 'zijn' zingend op de meest invoelende…

Ver weg begraven in noordelijk duister schopt 'n Inuït nukkig om zich heen en doolt depressief richting winterblues Ondertussen laait een brandend avondvuur hoog op en rinkelen de naalden van 'n gloeiende spar die verwoed schudt en bidt om ééntonige vrieskou Aan de overkant van 't dorpsplein glimlacht 'n klein meisje bij zo'n…

Een beek leek wel te rinkelen, had niet genoeg aan glinsteren. Toen vielen alle bomen om, bedolven ons. -------------------------------------- uit: Tirade nr. 300, 1985.…

Luid vangt de telefoon te rinkelen aan Haar hullend in een gloed die opwaarts schiet Waarna een stilte die een afscheid biedt. Dan zegt zij zacht, mijn armen om haar heen Terwijl haar tranen druppen in mijn schoot En zich de angst ontlaadt: papa is dood. (pastiche op 'Impasse' van M. Nijhoff)…

bij de buren rinkelt Soms denk ik neen heel vaak denk ik Hij heeft voor niets geleefd Jezus Christus met zijn credo: ”ga heen en zondig zelf niet want wat zeggen mensen toch allemaal wat laten mensen toch allemaal los over anderen Is er geen spiegel in de buurt Die zo genadeloos weerkaatst dat er ergens een belletje van binnen gaat rinkelen…

toen zij met kinderogen de grote wereld mat het grasveld een oneindige vlakte was en de overkant van de straat een ander land was moeders lijf de onneembare vesting torende boven alles uit en het kind wist dat papa rijk was als het munten hoorde rinkelen in de zakken van zijn bruine overjas toen moeder in een zwarte zware kist…

Vroege werklui stappen dreunend op het grauwe makadam; hevig rinkelend rijdt, en kreunend op de rails, een vroege tram. Verder glijdt met korte stapjes 't blondje met wat moe gelaat, en ze hoort de vuile grapjes van de werklui in de straat.…

er is een kind geboren, wij staan rond de wieg iemand snikt en iemand fluistert wat lief wij zijn oude mannen en onze baarden hangen laag wij dragen zware jassen en honger in de maag dan geurt het gebakken brood en stappen wij de kamer uit wij nemen plaats rond de kachel en praten voluit lepeltjes en kopjes rinkelen en er valt suiker in…

Alleen de bierfles hoor je rinkelen. Wijn, stokbrood en konijntjes. Je hoort nu, Denken aan God? Doe niet zo vroom!…

Van de bemantelde nacht daalt een ijskoud paard; de ruiter voorovergebogen houdt zich in de stijgbeugels staande, het jagend ros hinnikend in de bijtende lucht aan een rinkelend bit van sterren.…

verdriet is weer daar 't Koesteren van een herinnering de glimlach bij een stukje muziek de herkenning bij een verteld verhaal al die gedachten maken me ziek Jouw jas, vergeten op de kapstok 'n paar schoenen nog in de gang een boek van je favoriete schrijver herinnert me aan jou, 't maakt me bang De telefoon die dwingend overgaat het rinkelen…

Mijn alarmbellen beginnen te rinkelen. Nog heel even moet ik wachten want ik weet, straks sla je toe. Maar het blijkt nog even te duren. Je rekt, strekt en trekt nog wat en laat je daarin door niets storen. Zo Laat je me luisteren naar dat, wat ik o zo graag wil horen.…