Alle inzendingen over ritme

de tgv raast door dit dorp langs het desolate station waar driemaal daags knarsende stoptreinen vergeefs wachten een duizendjarige kerk rust van kabbelend water prominente treurwilgen zacht bewogen stil dromend elk halfuur de ratelende beat roerig ritme op ontelb’re bielzen een storing van 300 kilometer per uur na dertig lange seconden…

vluchtig zijn de akkoorden het leven davert voort door de cadans van de hartslag wijzigt het ritme keer op keer eeuwigheid, oh eeuwigheid schaal mij in naar behoefte geef mij de woorden ter nagedachtenis!!!…

Vingervlug demonstreer ik een geuite levensdans Vol met bewegingen van het muzikale ritme Vloeit daar een golf van geluiden over met een Echo van zingende mensen en een lange wave.…

hij had kanker in zijn stem dat iemand hem belangrijk vond ontstelde hem maar hij vermande zich het was een lang verhaal op het ritme van de son* zijn kinderen vervaagden in zijn blik maar zij, zij was er nog ja, zij wel vijfentwintig kilo knoken een bruin gerimpeld vel ’s nachts hield hij haar als een machete tussen zijn ontvleesde…

De dagen gaan weer lengen het feesten is voorbij Eindelijk weer eens regelmaat en ritme voor jou en mij Op werk concentreren en op vrienden zonder feest Omdat we nu wel vaak genoeg aan de borrel zijn geweest Tijd voor goede voornemens Voor lichaam en voor geest Vast heel erg herkenbaar voor een ieder die het leest Tijd ook voor bezinning…

onze zielen, mijne oud de jouwe jong delen dezelfde oorsprong onze harten samen gemaakt hetzelfde ritme dat slaat mijn ziel oud en kalm de jouwe jong en verward met tranen laat ik je gaan op jouw eigen pad stilte roert mij als ik jou zie ik voel een rustige bries de wind spreekt jou aan en neemt je mee naar de zon jouw geluk is mijn…

het glijdt in winterswit en zonverbonden langs het ritme van mijn hart omhoog - omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht…

staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene mij niet verleiden door immers te doen wat ieder mag zijn geen grenzen te overschrijden de verlossing lonkt altijd daar in de weide van groener gras op het ritme…

het wordt later ik voel dat met mijn ogen ik word later verder weg van ritme dat thans over mijn tijd is gebogen meer en meer drijf ik mee op voorbijgaand water mijn tijd heeft minder haast toch is het alsof ik sneller ren naar later, naar eindeloosheid word gezogen het is al maar vaker groen een groeiend kind het kind dat allengs…

verlaten raakt gestreept vullen tinten de leegte voller hoeft het ook niet te worden ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten langzaam trekt de sluier op zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken alles raakt in beweging een tango in slow motion zonder een hoorbare melodie alleen het ritme…

de tijd zwijgt, maar mijn hart klopt in bevreesde ritmen. zal ik ooit leren dansen? met jou, bijvoorbeeld?…

Ik heb slechts die tonen in ritmen te schikken, Dit blinkende kwarts tot briljanten te bikken; Maar ach, hij is stémloos die mij moet vertolken, De sperwer, de sterke, die vonk in de wolken.…

je nam de donkere tonen je lijf voelde het ritme aan wiegde loom in de cadans en zacht pakte je stem haar kans ze klom omhoog uit het meeslepend gaan van drum en sax die iedereen zijn eigen weg aangaf vibreerde mee met de trompet die juist een hoge c had neergezet en rustte in de altviool je lichaam was hun melodie je…

havikken te bevatten dan me lief kan zijn m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" want ons nest is bevuild met koekoekseieren van hen met dubbele tong m'n tengere tanden typen: "ik heb schrik" maar schreeuwen durf ik niet meer daar mijn eertijds sterke handen reeds geboeid aan banden gelegd zijn m'n tengere tanden tikken op het ritme…

de ontwakende zon is er nog steeds vonkt vurig in de lucht ook het ritme van de vogels bewoog met elkaar vief als mijn diepe zucht de haan kraait zijn kracht kakelgeluiden van de hennen steevast een morgenzandbad warme regen druppelt op mijn koude huid en op het kinderkopjespad lentebollen knikken het lijkt alsof al die kleuren…

Ik raakte een ritme aan en zie: magie stroomt uit de noten: teder en fluïde ontvouwt zich een orkestraal lied, publiek en muzikanten electrificeren! (Ogenblikkelijk reminiserend dat bijna vier eeuwen geleden Jean Baptiste Lully te Parijs aan noodlottige stokvoering overleed...) Ik voerde de opera langs diepe, emotionele afgronden.…

Ik zie een uitgelezen kans op persoonlijke ontwikkeling want je danst graag op het opzwepende ritme van moderne muziek. En ik kies mijn droomwereld rond de kerstboom van moeder poedersneeuw en kleine stal koekjes met chocolade en jij die altijd blijft dansen rond de stille kerstboom van moeder die eenzaam zwijgt in het decemberbos…

Een zeldzame bloem ontwaakt uit een droom in een zinderende zomer meeldraden trillen stuifmeel poedert om ons te louteren in naaktheid is er nu vrede in het mensenhart Getuige van een passioneel verlangen om in de liefde van die bloem te zijn bloembladeren verkleuren rood wordt langzaam roze Je probeert het in het ritme eb…

spagaet Zelfs Hiemstra is er als de kippen bij Ziedaer, de dag komt aen met zonnestraelen Routine die zich aen inzicht onttrekt In 't hemellicht dat stervelingen wekt Uit Morpheus' armen en zijn droomverhaelen Ras uit de veren - ochtendgymnastiek In adam's outfit en 't kostuum van eva Dat zo te zien veel opschudding zal geven Op 't ritme…

Forever Bach Als 't even mag Johann Sebastian Antonio of Antonin Of Johann Christian Cannot compete With Mister Melody Ook niet Saint-Saëns Cause I will still Forever be Een Amadeusfan…

Ik heb slechts die tonen in ritmen te schikken, Dit blinkende kwarts tot briljanten te bikken; Maar ach, hij is stémloos die mij moet vertolken, De sperwer, de sterke, die vonk in de wolken.…

Ik zoek onderdak bij de sterren en leef op het ritme van de zon en de maan. Gepassioneerd ontdek ik hemelse oorden en doorkruis onbekende stromen. Ik ga op zoek naar droomeilanden, niet wetende waar ik zal belanden. Ik reis naar woorden in mijn dromen en zeil met witte en grijze wolken mee.…

Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste tegen het zachte van m’n borst vergeet voor eventjes je zorgen voor ‘n moment ben je geborgen verlost van de lasten die je torst Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste mijn hart klopt in dezelfde maat gelijk het ritme van jouw pijn laat dit ’n gevoel van vrede zijn voor…

Het ranke riet ruist ‘n lieflijk lied vol tonen die zichzelf verwoorden sereen, waardoor de stilte zwijgt en de hemelboog eerbiedig nijgt diep getroffen door de akkoorden de melodie lokt zwaar van eufonie het sluim’ren dat in kern ontstaat wachtend tot ‘t ritme zacht beroert en pulserend naar bezieling voert waardoor de kiem ontluikt uit…

rimpelingen Het evenwicht verstoord Zit ik met jou Wind in je haar en verliefdheid aan boord Totale verlatenheid en sereen gekwetter Geen beklemmende ogenblikken Zit ik met jou Pijltjes op je hart te mikken Rietstengels knisperen tegen elkaar Kolken geven vaart Zit ik met jou Als puntje op een blauwe kaart Intens genieten in hetzelfde ritme…

ik kende de passen maar mijn dansen won nooit een prijs ooit probeerde ik jou te leiden maar jij verdween al op de eerste reis als stel was er tolerantie in bewegen wij kwamen elkaar vaak onverhoeds tegen ik week terwijl jij dan langs mij gleed de slinkse tussenpas maakte ritme compleet in jou heb ik mezelf nooit kunnen…

maalstroom van zuchten waar liefde vergeeld en verglanst weggekropen in rijkdom van duister denderend over het hobbelpad maar wees wie je bent,laat nevel optrekken verschuil je niet langer in schaduwen laat passie niet langer uitverkocht zijn sluit het niet langer buiten,laat het leven laat het vallen in wenteling van pracht ademen in het ritme…

is nu al bijna in zicht Nog een week of zeven te gaan Dan zie jij voor het eerst het licht Mijn kleine lieve baby mannetje Gekoesterd in mijn warme buik Het is net alsof ik je al goed ken En ik de geur van je huid al ruik Mijn slaapgebrek deert me niet Je dolt en speelt graag in de nacht Tegen zonsopgang dan slapen wij Jij hebt mijn ritme…

Ik kan niet dwingen dat je van me houdt Als ik smekend met mijn blik mijn liefde naar je straal Wanneer het hartkloppen van jou het ritme van de dag ontwaakt je je omdraait, en zuchtend ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende…

Hij fluit een wijsje zonder ritme of gevoel. Hij groet me alsof ik een feestpark betreed. Ik knik hem somber toe, zo doe ik dat met rouw en daarbij hij lijkt in trouwe dienst. Aarzelend met spanning in mijn lijf nader ik het graf van Lucebert, ik kan alleen maar kijken, mijn ogen sluiten en weerom keren. Dag plek.…