Alle inzendingen over rivier goud

de middag liegt de zon bevriest de dag gele bomen vol donkere vogels ik loop langs de rivier alle kinderen huilen troebele tranen vandaag, die lange, lange dag hier, langs de eindeloosheid doorwaad ik hun levens waar zijn de groene weiden vol wit leven de gele koppen van paardenbloemen die beloofd werden aan hen waarom zwijgt de merel…

gewoontes verbreken op zoek naar leven je zoekt naar woorden maar hebt er geen de rivier die zwelt roept om nieuwe diepte onderbroken stroom versnelt zijn tocht vruchtbaar landschap de zon als zegen een vrije geest mijn levensboom…

Een een imam vroeg afgelopen vrijdag jullie christenen geilen op macht daar zit jullie macht ik antwoordde op diezelfde dag Wie bracht de profeet richting de berg tot op het bot en merg meitreya innana god is een kind iedereen maakt fouten in den beginnen nazi of jood palestijnen ooit ik schrijf misschien niet zo goed een tekening…

Het moet de Eufraat zijn geweest er is geen plein geen weg die nog bestaat geen smalle brug gaat naar de overzijde. Bij de moskee een dwergooruil en wij te laat om dat te zien het moet de Eufraat zijn geweest die zich bewoog maar nooit is weggeweest.…

Het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert naar haar woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve…

werd een spel van kennen en herkennen van tellen en hertellen van taal en verhaal Wij zitten aan de rivier diep in jouw jas gedoken aan niets heeft het ons ontbroken Nog stroomt er die rivier en vloeiend.…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

Door het als door een god geschapen landschap meandert een smalle rivier zij voedt de bloemen, het gras langs de kant zij voedt het koren op het land kinderen spelen graag in het water zo maken zij een herinnering voor later kikkers kwaken het uit wat voor de een puur lawaai is is voor de ander een pure symfonie een door de natuur gegeven…

achter Terugblikkend is er kort noch lang Zoete, zure, zoute, bittere uren Ze vervliegen allemaal 1 voor 1 Nu ik groter ben vertelt de rivier wat zij nog lang na mij zal blijven zeggen Soms fluisterend soms ruisend: Het is niet de tijd die vergaat…

uit al haar armen brandt de rivier onder de rotsen en onder de kleine zon boven de bossen spuwt naar tellurische wortels naar de staart van de wolk en met gesperde muil dwars door deinende scherven zij zwermt met grillige warmte over de wereld de duisternis dicht bij haar buik buigen gulzige bloemen en daar is een hol en een poel en het kraken…

Mijn tranen blijven altijd hier, ze volgen de rivier verder niet. Geen kabbelend waterplezier zal mijn ogen weer doen stralen en hen, betraand, troostvol drogen. Mijn tranen zullen de zee niet halen, ze blijven voorgoed ruisen in mij, daar waar zij stromen mogen, blijf jij altijd in mijn hart nabij.…

Water, elke druppel is rivier. Volg niet het water, maar volg dé Rivier. Want Hij is Alles in allen. En allen in Een.…

Veelvuldig in de rivier geweest – ontelbaar vele keren. Nooit opgeslokt, nooit reddeloos ver weggedreven. Steeds weer behouden herleid naar vertrouwde oevers. De parallelle belijning van een kronkelend bestaan. Veelvuldig ook in mij geweest – ontelbaar vele keren. Op haar beurt vrijelijk door mijn lijf gestroomd.…

ook de laatste hoop verdween Het was zo koud, ik sloot mijn ogen en liet mij langzaam vallen Wilde wel, maar kon niet geloven, dat toen een vrouwenhand verscheen Die hand voerde mij mee, dwars tegen de stroom, naar boven, tot op de golf En daar, in de volle zon, kwam jij naast mij zitten en zei: Daar gaan we dan Vertrouw op ons, ik ben jouw rivier…

wind en met het varen de rivier brengt zo de ziel tot leven je gaat het lezen, omdat het er staat jouw naam, jouw naam, alleen jouw naam op het bankje leest de nacht jouw naam.…

als de lucht vloeibaar is en lucht is altijd vloeibaar is het niet meer als een gebaar laat het los laat het gaan boven je de zon maan laat het lopen de rivier van feiten plezier lopen door bossen van goud van jong tot oud van donker blauw tot het eeuwige jouw vatos loco 4 ever never forgotten never remember…

als witgekalkte graven door dubbel spel in hoge nood geraken, verliezen hun begeesterende woorden al hun praal en macht. de hemelse boodschap verwordt dan tot een duivelse comedie die elke rechtgeaarde burger straks uit 't diepste van zijn hart veracht. als hoge heren zich tot een seksslaaf willen verlagen geraken ze door hun dubbel…

Bleke luchten ademen zacht aquamarijn en broos leliewit Hemelhoog in het zwerk klinkt het lied van de avondvogel Weemoedteder koester ik de koralen die hij weeft door de ijle rivieren van de regenwind Als hij zingt over jou, vrouw die naar me lachte, zo lieflijk wil ik sterren strooien sneeuwrozen in de dageraad je al het goud schenken…

De rivier grijpt zijn kans, hij wordt breder, nog sneller... Maar net iets te snel misschien..? Zo rustig, klein begonnen, nu een grote, sterke rivier, niemand kan 'm meer tegenhouden, alleen hijzelf zou kunnen stoppen...…

In de stalen rivier van jou geest stroomt het water niet meer. Vervuild door de schijnaanpassing die je leven is. Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever.…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

en een dag, als een zomerse vlinder in vlucht Nectar is overal te vinden, we laven ons aan nieuwe dromen De rivier meandert naar oorden waar droom en daad samenstromen…

er is een rivier blijven stromen en aftakkingen gaan hun eigen weg zij sijpelen langs verboden plaatsen waar ze niet horen te zijn krijgen eindelijk klein waar ze al jarenlang op jagen het geweten van dit water heeft blijkbaar geen grens kan zoiets gemakkelijk dragen…

we komen in onze toekomst aan treden buiten oevers verkennen het land dat zich altijd in vlakte verschool dat zich binnendijks veilig waande voor de bocht in de rivier de stroming houdt voet bij stuk van hoog naar laag beneden wacht de zilte moederzee oneindig gestaag nu we de stal ruiken, horen we de branding ruisen we verlaten…

het leek op toeval of een bekend gelaat dat van een glooiend dal in weelderige weldaad uit onverklaarbare lucht vliegt een eend tegemoet kalme spiegel, zachte zucht dicht bij rustend gemoed de tijd lijkt eeuwen geleden water, ver weg van hier met lijf en leden afgesneden och arme, oude rivier…

Lint van helderblauw versiert het groene landschap verdrinkt in de zee Hoe ontspringend zij is om kronkelend zich een weg te banen door stad en land op hetzelfde moment worden iedere bezoeker of voorbijganger met open armen ontvangen door haar schilderachtig getooide oevers, menig helder op het netvlies geschreven. Dat reflecties van het…

Ook ik krijg last van stikstof alg en wier Al blijf ik een bijzondere rivier SHENANDOAH (3) In koude winters kon je bijverdienen De Canadese boer werd voyageur Zwaar werk voor tijdelijke bedoeïenen Al bracht het vrolijkheid en geld en kleur Bont was van groot belang toen in die dagen Dat gold voor vacht van bevers des temeer De kano…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…