172 resultaten.
Het gezicht van de Aarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 591 Je handen die krommen
De beide ruggen zijn gericht
naar de zwaarte
Naar het gezicht van de Aarde
Naar de grond en het felle licht
Twee levende kommen
onder de kin geplaatst
Twee kuiltjes met tranen
Evenredig veel namen, ogen
en haken. Het verleden verzonnen
behuild, geproefd en geslikt
De vergissing losgelaten……
HERFST
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.415 In paarse weke huid
zit ongemerkt
een zwam verdriet
verschilferd en verdord
tot schaamte,
het regent zwart en grijs
met flarden groen
van asfaltbloed,
ver vuurlicht
zonder warmte
as een knipoog
in gesloten huizen,
de ruggen
krimpen zat bijeen
en leven als een
afgevallen blad.…
Naar Italië
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 119 We kwamen gehuchten tegen
Gelegen tussen zwerfstenen en keien
Op de ruggen van valeien
Reden ons verzuchtend
Onder azuurblauwe luchten
Langs de wijngaarden van Lombardije
Naar het rijke Toscaanse land
Waar we door het leven uitverkoren
In het hemelse Florence
Verliefd tot over onze oren
Ons verloren in een romance…
ik ween om de kosmos
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 604 ik raak je niet aan
je zou kunnen verdwijnen
achter bomen, roerloos aanwezig
als toen de winter
in het huis
het zal vast donker zijn
om alles en het bekende
tot nog meer is verzwegen
achter gebogen ruggen
zeg dat ik sterven ga
zodat ik los kom van de nacht
en heen kan gaan in lege plekken
zeg dat ik behoor tot de eeuwigheid
en…
dans
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 127 in nevelige duisternis
twee figuren in zwart
zonder gezichten
met de ruggen naar
me toegekeerd
met niet meer dan
een vlek
een luchtspiegeling
ben ik toeschouwer
van een bal masqué
de duisternis houdt
me tegen het
licht van een
wankel blind
bestaan
tot het licht onthult
hoe ze draaien
hoe ze golven met
met hun torso
hoofden…
Logisch positivisme
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.588 denken aan niets dan waarneembare geiten
en jerrycans: ritmisch klotsend
vullen ze zich met het ondergrondse
en moeders: ritmisch zingend over het geloof
in de vooruitgang van de mensheid
tot de drinkbak van modder water bevat
en ze met hun ruige ruggen staan te drinken
en weten dat moeders van oudsher
de hoeders van de feiten zijn…
ruggen-tegen-elkaar-liefde
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 522 ik lijd aan ons leven
dag in, nacht uit
eenzaamheid groeit
als een gezwel
ziet hij dat wel?
o ja, hij heeft me lief
door alles heen
maar de wijsheid
van een moederhart
wordt ontkend
voelt hij ook mijn smart?
overgave aan wat is,
waarbij het verleden
en heden
niet uitsluitend
door het geweten
wordt opgegeten
maar waar…
Castilla la Mancha
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 373 Een colonne muildieren
zet zich in beweging
citrusvruchten deinend
op hun ruggen,
de blauwe ballon
van de namiddag
vult zich met stof
en zwelt op.…
Zwoele ruimte
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 283 Het is buiten zo warm
jouw lenig lijf
lijkt mij te koelen
voel jouw arm
iets minder warm
tussen dwaze dromen woelen
er groeit nu zonneschijn
in het verdwaalde hoofd
dagen zweven als muggen
en zwaluwen, langs ruggen
voel ik jouw lichaamskoelte
met zwoele ruimte stoeien.…
Ave Maria
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 634 mijn zus was hoog gestemd
zij zong het Ave Maria
wij knikten bij het kerks gehoor
tot barstens toe graatzuiver
af en toe heel even
een korte hapering
van droeve slik
intens zwaar medeleven
onze verkrampte ruggen rechtten
in merg en been
zoals onze zus
zo was er geen…
De roeier
gedicht
3.0 met 8 stemmen 9.312 Vanavond trok de mist over de wei
alsof de aarde zich opende en
het grondwater buiten zijn oevers trad
paarden en koeien raakten vlot en
als in een moeras uit de oertijd
dreven tenslotte alleen nog koppen
en ruggen voorbij
van het geboomte aan de overkant
maakte zich iets los waarvan ik dacht
dat het een roeier was die overstak voor mij…
nanodicht
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 168 in de droom
een school donkere ruggen
onbenoembaar
springvloedbestendig
paviljoen in badplaatsstijl
geweldig toch?…
Vijverbos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 138 Het sprookje
was een metafoor voor mijn illusie
er kwamen dieren in voor
en een fijne prinses
soms gingen we
op zaterdag naar de markt
hier in de buurt
lagen prachtige vissen
op een tafel
met vlaggetjes in hun ruggen
beeldde ik mij
ijzeren palen bomen
bomen van ijzer
als beton in de wind
en alles wat ik vasthield
liet ik weer los…
Riviergezicht....
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 223 We keken
uit
over de stroom
die nauwelijks stroomde
De reling
voelde al warm aan
't was de rivier
die ons raakte
Het was
een dag
zonder wind
zelfs geen briesje
Het water
rimpelde en plooide
ontroerd door roeiers
die hun ruggen bogen
voor de brug
die ons droeg
op goede voet
met onze schoenen
Die dag
leek omgevlogen
als…
Eerste winterstriemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 De levensspiraal plooit zich terug,
voldaan geworteld knijpt de natuur
reeds één oog dicht, een innerlijk
smoren in koperglans hangt als
stille nevels boven het stiltedomein,
waarin schaduwen als zwarte monniken
het beeldsnijwerk voorbij schuifelen,
een sterfzee van handgeschept bladpapier,
met ontblote ruggen moedig wachtend
op de eerste zweepse…
thuiskomst
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 611 thuiskomst
het regende die dag
janneke had haar hoofd
gebogen haar gezicht
verborgen achter een gordijn
van haren
de kamer was donker
op tafel nog de krant
van een maand terug
opengeslagen
de spaarlampen kropen
naar het volle licht
gaven de boekenkast
glimmende ruggen
haar voetstappen
klonken als vanouds
we zijn nooit weggeweest…
Glitter en Zaagsel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 652 op het pleintje in de zon
staat een witte lama
schetterende reclameauto
lokt kinderen naar buiten
drie dagen speelt het circus
geur van zaagsel en dieren
gepluimde paarden met berijders
die op hun ruggen salto's maken
clown August laat een dikke scheet
of was het zijn trompetje
het hooggeëerd publiek ligt dubbel
morgen speelt hij elders…
Tempelt rust
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 396 je obeliskt
op grote pleinen
pilaart mijn liefde
in het kleine
tempelt rust
voor hen die zoeken
en in meditatie
anderen ontmoeten
piramiet in
groots begraven
geschoond met zweet
van generaties slaven
toch ontspring
je weer de dans
lacht de ruggen toe
van niet geziene geesten
cultuurt de tijd
met heel je wezen
in onafgebrokenheid…
vrijde met je schaduw
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 343 keek je na
je blik verdween
in vele ogen
ik riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen
ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang
ik vrijde met je schaduw
tot licht onze naaktheid
bedekte en zon liefde scheen
ik zocht je en wachtte
verloren jaren, ongezien
ben je er altijd…
twee minuten
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.719 heeft
harde woorden te spreken
Ghandi, Joes, King
het blijft gewoon moorden
maar laten we zwijgen
't is te gek voor woorden
weet net als ook hen
als ooit je moet kiezen
beter is het leven
dan dromen verliezen
want neemt men je leven
om waarin je gelooft
wordt ondanks je sterven
je vuur niet gedoofd
dus zie hoe de oude ruggen…
zinderende dromen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 667 zinderend, zwoel zwevend
over lichte luchten van liefde
aaiend, omarmend, vragend
een koninklijke kus, keizerskroon
zalig zoekend, zacht
over armen, ruggen, bast
teder tekenend toekomstmuziek
strelende handen hoog
waaiende, wollige woorden
fluisterende, wuivende zuidenwind
groene, geurige, nieuwgeboren giften
ritme, rite, ringenkind…
biljartspel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.033 het biljartspel is zeker een der overbruggingen
in de dood, tussen de afwisselend
omgebogen ruggen der geblevenen
klinkt het ivoor onomstotelijk nog tweemaal.
het bestaan is als een loper tussen de kamers,
die eindigt voor de deur, de blik uit het raam
tot waar de bomen sluiten.…
Nieuwbouw
gedicht
3.0 met 18 stemmen 7.527 Betasten angstig het lichaam,
buiken, ruggen en benen:
nog niets gebeurd. Behoedzaam
durven wij ons weer te kleden.
Op een avond, vroeger of later,
als we ons lichaam zien
is het zover: vinnen, water-
vingers. De eerste kieuw.
--------------------------------------------
uit: 'Herhaalde wandeling', 1977.…
Ineen verstrengeld
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.389 Ineen verstrengeld ingeslapen
na een hete strubbeling vol
passie is het ontwaken wat
eenzaam met de ruggen naar
elkaar de vrije ruimte zoekend
voor jullie armen en benen
in een verstrekkend gebaar
Om dan bij het eerste licht door
de kieren van de gordijnen
weer in elkaar te kruipen en
wie weet het opnieuw te doen -
ja, dat is leven…
tot licht onze naaktheid bedekte
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 536 ik keek je na
je blik verdween
in vele ogen
ik riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen
ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang
ik vrijde met je schaduw
tot het licht onze naaktheid
bedekte en de zon liefde scheen
ik zocht je en wachtte
verloren jaren, ongezien
ben je er…
Licht in oude dromen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 195 Wat in tegenstelling tot
heldere beken in boeren
sloten te zien, kroos
verbindt voorbijgaande
oevers, spiegelend om de
aardse adem te beliegen,
stromend met troebel water
mee, waar stilte vleugels
krijgt van witte zwanen
over de ruggen van de wind,
zijn het mensen die betalen
wat bijgeloof verzwijgt, een
vanzelfsprekende maan…
NASTORMSE BAREN
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 243 De zee toont bij vergane wind
nog hoge gelaten golven
met bolle gladde ruggen
vol stille schuimslierten
waarin luchtbellen
steeds verstoppertje spelen
de traag slinkende welvingen
tillen en duwen het schip voort
geven de reizigers
bemoediging en verlichting
het loerende gevaar verdwijnt
voert kwijnend een griezelspel op
grappen zegevieren…
zijn pegel winterkolder
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.500 ik wil schaatsen
gedachteloos lang glijden
wakken mijden en langs takken
rijden van de waterplaats
voor vogels van de vaart
het is het waard
de vorst te voelen bijten
in je wang of bang te zijn
als je het ijs hoort kraken
de scheuren zelf nog kan maken
ruggen diep gebogen
ogen tranen ijsplezier
niet bevriezen is het motto hier
gure…
gelukkig nooit echt over
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 596 achter even gesloten lippen
pure honingdauw
aan mijn vingers kleeft
de hele nacht
verpakt in flarden jou
gloeihemel binnen, buiten
en verder onder mijn lenden
het ontstaan van een regenboog
de ogen zwermen uit
blikken vullen poriën
zwevend tot voorbij de sterren
dragen wij ons op onze ruggen
blijven op de wolken staan
verkoelen en…
resttijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 ik herinner me een nacht,
gewikkeld in de dodenwacht
van zeven maal plus één keer werkelijk
een dag geleefd
de lakens werden nat, het klamme
zweet betrad al lopend oude ruggen
in het overbruggen van ‘t armzalig
schietgebed
in de weggezette kast
daar achter, in de la
versta ik geen gekerm of honderduit
ik wankel slechts, waarna…