Alle inzendingen over schaduw

Zij dwaalde Ruimteloos Als een mystieke vlinder Verloor schaduw Won licht En zij lachte, klaar water, pure vreugde, baarde zij in mijn hart En ze zei mij Laat hem nooit sterven, de dageraad…

De stille pracht, die is je schaduw schuilt. Zo ondoordacht, van karakter geruild. De stille pracht, die langzaam wegkwijnt. Zo onverzacht, uit je hart verdwijnt…

De nimf in al haar schoonheid In een erotische pose Een onschuld om te zien Profileert ongewild passie Teder als porselein Contouren glad gepolijst Belicht door het ochtendgloren Behoedt schaduw de verboden vallei…

groen licht voor een blik op de velden tussen uit de kluiten gewassen mais dwalende ogen ontwaren samengeschoolde warme wollen schapen in de schaduw van een boom oktober mag duren…

Tussen donkere schaduwen silhouetten met kristallen ogen. Die zoekende zijn naar het licht waar ze op een antwoord wachten. Die ik ze niet kan geven omdat ik het antwoord niet weet op hun vragen. .…

In ‘t volle middaguur werpt een verwaaide boom schaduw en licht op mijn muur. Schouwspel van een almachtige zon, speels licht in een dwarrelend mozaïek, zo dichtbij en toch uit oneindig verre bron.…

Soms schuilt er iets in de schaduw van het licht. Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

rustplaats grijze schaduwen in langzame stilte geen blad dat ruist zelfs de lente heeft haar jonge stem verloren bloemen vlijen zich in omgang neer het restend hart laat zich dragen…

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

de bewustheid van een ander bestaan projecteert nu al kristallen schaduwen naadloos transparant en zonder kleuren voorouders wachten lange eeuwigheden waar ooit ik ook wacht op mij misschien zelfs doen wij dit samen…

Ziet men de samenleving als geheel, dan zijn geweld, terreur en overvallen de onbewuste schaduw die met knallen de aandacht opeist in het schouwtoneel. Geschokt moet ik mij op dat beeld bezinnen en richt mijn blik van buiten weer naar binnen.…

De zon speelt De gang in, Werpt lange schaduwen Over het lichtgroene tapijt En wij hebben net Te horen gekregen Dat het nieuwe Leven in ons Is opgehouden Met kloppen - Daar kan geen Beeldend werk Aan de muur Meer iets aan Veranderen…

in het kader van veelgestelde vragen is nog een lange weg te gaan een richtlijn te spookrijden, een been te zoeken om op te staan de zon te aanschouwen, de schaduw van nacht en maan het karige aan bezit het volle van bestaan…

dat ze slingert en eindeloos lang doet de één glimlachen het maakt de ander bang schaduw glipt door beider handen haar omarmen heeft geen zin stilzwijgend vervolgen zij hun reis van het einde naar het begin…

Schaduw is er heer en meester Jij leest er een boek en ik de krant Een plaid met lekkernijen aan onze blote voeten Zon probeert nog te spelenvaren tussen pril lentegroen Niets doen.... is -bij dit weer- het allerbeste.…

Vanuit elk stukje cement tussen de huisstenen droop verwijt en verdoemenis, uit elke schaduw sprongen hellehonden en in mijn uitgehongerde hart sloegen ze priemen van hout gedrenkt in knoflook.…

Hij gaf om hen die in de schaduw staan.…

Hoor in donkerste duister van schaduwende holen achter mij schuifelend schuren van zoet gefooisde stemmen gesproken door gladde gespleten tongen tussen naaldscherpe holle spuitende tanden…

Haar ogen zoeken tere bloemen die haar ziel met licht betasten het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert misschien dat zij in grootsheid van het bestaan een schaduw afwerpt om de bloeiwijzer te vinden.…

ik bewaar je tussen dwalingen bewaar ik je contouren, dieptes waar je mijn schaduw verlengt vertrekkende kleuren je omarmen het natuurgezang behangt je en de ogen van de nacht bewaken de verte waar ik je bewaar…

Ik neem dan mijn schaduw in de armen, en dans er met grote stappen omheen. Om mijn hart zelf weer wat op te warmen. want alleen, is maar alleen!…

Het is een schaduw die overheerst een schaduw die ik moet overwinnen verwerken van pijn diep van binnen de kracht is er wel, ooit ga ik ervoor en dan, kan ik pas echt met mijn leven door.…

randen van katoenen bloesjes en blozende sterrenbeelden van het licht en de liedjes waarmee ik zwaaide naar bruggen over water en zo het rusteloze naar ontgroeiende onschuld kon verjagen nu luister ik stil naar wankelende nachten en laat een zachte tenor de schaduw opbergen ... con te partiro ...…

Afgerukte zeilen, denkbeeldige haltes en een papieren droom, verschrompeld door de zoute vraatzucht van mijn eigen schaduw.…

De schaduw van de dood slaapt nooit Langzaam wuiven de sluiers met hun doodsarmen Als de zandloper zijn laatste levenskorrels laat glijden zal het donker zich over het leven erbarmen Een strijd gevoerd tussen leven en dood waar de mens sluimert in nevelen van dovend licht De zandloper laat het eindoordeel in deze gelden en de zwarte schaduw…

Vraagt het kantiaanse plicht of veeleer een bliksemschicht om de menselijkheid in zich uit te drukken tot gezicht van de soort; om schaduw af te schudden, mensenrechten onverklaard te laten en in stilte tot zichzelf te praten: 'dit is hoe het hoort'?…

engelen de schemering dringend het licht mijn ogen verblindend hoewel mijn dromen donker zijn bestaande uit mijn tocht naar licht ik beloop de aarde mijn schaduw gevormd als een oude man spiegels tonen mijn gezicht dat gratie onbekend is littekens op mijn hart alsof getroffen door engelen…

Ik sta in de schaduw van jouw schaduw en kijk naar je gezicht, deels helder, deels duister, maar van binnenuit verlicht. In mijn droom, droom jij van mij, toch ontwaak ik steeds alleen. Alleen, maar niet eenzaam met toch jouw warmte om me heen. Is jouw zijn, bij mij zijn of slechts zijn in de puurste zin?…

waai van windbloemen foto’s aan de muur waar woorden buigen valt licht vals licht dwars elke schaduw de dichter je minnaar masseert woorden in de maan…

De kleuren van de balcons vallen op roze, dieprood en nog dieper rood tegen een achtergrond van groene bergen als de zon en de wolken hun spel spelen van licht en schaduw, schaduw en licht tintel ik van vreugde en dankbaarheid dat dit prachtige Harz-gebergte sinds november 1989 voor alle Duitsers grenzenloos is opengesteld in de ruime…