Alle inzendingen over slecht zien

nooit bevroeden dat de natuur sterker is dan zij die haar behoeden meer zag ik in het wild dan op beschermd domein ik heb ijsvogels zien broeden…

"Tot ziens", zeg ik en streel haar hand, besef dat na elk bezoekuur 't meer klinkt als `vaarwel' op den duur.…

Aarde van nevelend blauw; hemelsoog van troebele verzuchting... Houdt mij de bril van blindheid voor en breek het hardste licht tot wit in zwarte kleuren of laat het zoete zingen klinken in de zoutste herinneringen. Trek je ooglid dicht met een zweem van bezwering, tot de tranennevel; wit en grijs soms crèmezwart zich vergist en het donkerste…

mijn zintuigen ik schakel ze uit stuk voor stuk ik weet het: een onmogelijke zaak ik lever ze over stuk voor stuk aan een oorverdovende duisternis blijft over het vege lijf horen en zien vergaan tastzin niet langer op proef gesteld ik weet het: het heeft misschien geen zin nu nog de motor het harde hoofd niet weg te denken…

Geen gedachten in mijn hoofd Het is windstil binnen en buiten Het voelt niet eens verdoofd Niets meer om te uiten Waar was het ooit geweest Dat wat zijn en zo duidelijk was Nu leeg en hopeloos op drift Was er maar iets dat dit genas Voelen bewegen zien Aangeraakt worden Gekend misschien Het is niet meer…

Mijn ogen prikken van de nacht Wat duf kijk ik naar buiten 'k Had een winterpracht verwacht Maar regen kwam met schuiten Tegelijk Grijs en grauw Waar blijft de zon Zij liet zich lang niet zien Ik draai me om Teleurgesteld Op weg naar weer wat slapen En sta pas op Als 't beter gaat Dat klinkt waar raar Ik bedoel: We zien elkaar!!!…

gewoel verkeren o neen, ik ben geen betweter, moet zelf nog elke dag leren van horen zien en zwijgen maar leren je mond dicht te laten en niet te reageren omdat de mensen niet zien wat je bedoeld dan is de wereld plat en niet rond horen zien en zwijgen en dan heb ik het dus mis helemaal verkeerd, mag ik niks zeggen omdat men me…

ik vind geen woorden meer voor het brandende verlangen van het vurig hart dat zeeën overstemt en bergen tart ik weet de weg niet meer naar hoop en naar geduld ik wil de zon weer zien en knoppen doen ontluiken in kleuren en in geuren wil ik het leven ruiken.…

Dwergeiken huiveren snijdend is de wind verfomfaaid baalt het land geen reiger laat zich zien…

Mijn licht is de liefde, die jij laat zien. De poolster leerde jij mij herkennen. Eenvoudig, de meest heldere van allemaal. Waarde, de mooiste van allemaal. Ik hoop je licht nog lang te mogen zien. Want alleen dan kan ik de ster voor jouw maan zijn.…

Er zijn sinds juli veel café's failliet Maar vóór het tijdperk van de rookverboden Kwam dat ook dikwijls voor. Dus echt van node Lijkt een beperking van de regels niet En dingen zijn pas later wat ze leken Zo blijkt -bij voorbaat- achteraf bekeken…

hij lachte toen ie kwam hij zag toen ie overwon en ik viel, als een blok! Hij kwam, zag en overwon…

Zien oude mensen Herinneringen, De werkelijkheid met Een geschiedenis Verloren wanneer deze Afbrokkelt Personen vervagende Contouren De wereld wordt vluchtig…

dat ik de kogel niet meer kan ontlopen ben gewikt en gewogen goed bevonden voor het kerstdiner heb alleen de bruine ogen van een ree ik kijk ze aan zie ze staan in twijfeling weet mezelf een dartel ding zal onschuldig naar de bosrand wijken ze lijken doelloos weg te kijken maar komen in het donker terug om niet het sterven te zien…

Om anderen niet te kwetsen, maakt ik keuzes, laat anderen kletsen. Om anderen te ontzien, zeg ik dingen die ik niet meen misschien. Goed bedoelt maar ten kost van mezelf, Want wat ik echt wil dat uit ik niet, Ik maak keuzes zodat een ander geniet.…

De dood, dat is, niet meer de zon zien, is Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten, De dood, dat is het niet meer mogen wachten, De ochtendschemering, de duisternis. De dood, dat is, het niet meer mogen zijn, De dood, dat is, het niet meer mogen denken, De dood, dat is, niet meer bewust U schenken Weg, te worden tot een ander zijn.…

Zovelen zien het als alles afgedaan, diepe slaap. Weg alles! Hoopvoller mensen verwachten te vinden weldra achter de poort, immer gesloten, een nimmer eindigend welzijn. Hoe is het zijn na het het bekende zijn?…

harde, zachte woorden ik spreek ze elke dag ik schrijf ze elke dag denk niet hij is onevenwichtig schommelt niet, maar scheurt van het ene naar het andere uiterste, dat is mijn aard, ok, een beetje uit balans de magie van woorden blijft evenals dat van het leven wonderlijk toch ik schrijf kruispuntigen doordelende tot de priem scheidingsvlakkerige…

Leer me het geheel te zien: de afgrijselijke armoede waarin zo velen ook nu nog leven; de eenzaamheid van ouderen, het onbegrip, de misverstanden, maar ook de sterrenpracht en het koele maanlicht, want de hitte van de zon kan zo vermoeien.…

Een ziel die kan zien die zal komen en weer zal gaan zo'n ziel zal misschien nooit ophouden met dromen en zal verder willen bestaan.…

Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden en je alleen maar achteruit zien gaan Je glimlachte om wat mensen zeiden doch ’s nachts in stilte gutste ’t traan Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden wijl geen klacht over je lippen gleed Je onderkende ‘t naderend bevrijden ’s nachts in stilte vond je ’t te wreed Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden…

Waarom? vragen de ogen bang Nergens antwoordt een mond lang Zachtjes spreken oudere ogen waarachtig Boekdelen waar-heden de mond niet toe komt…

Nu de hemel hierboven Niet meer bestaat, En allerwegen Wordt doodgezwegen Omdat we bang Zijn voor elkaar Wordt het tijd De hemel te zoeken In de diepte Waar niemand ons kan zien…

De man die zich ooit MEneer Kaktus noemde Is nu weer nieuws daar hij in scheiding ligt Om dit soort zaken komt ie nog in zicht Ver weg van alles waar men hem om roemde Ach, wat ie doet of niet is mij 'n biet Maar fris en fleurig is het zeker niet…

De Dichter toch is zoon van God, De heemlen zijn zijne opperzalen. 't Verleden moet hem cijns betalen, Hem, Ziener in 't verborgen lot. - - - - - - - - - - Heil ons! het schoon verleden keert, De heuglijke eeuw van Gods Profeten; Gezalfde zal ons hart u heten, Die ons de Toekomst kennen leert. ................. Laat u,…

ik kocht vrij handen leeg ogen mogen alles voor even gebogen op eigen benen staan huis ingericht sociaal verplicht verzekerd als een burgertrut apart kamertje design auto mijn keuken simatic waterbed klotst vrienden zit op rozen onschuld te blozen haat dat slome droom liever het ongewone mezelf verliezen overgaaf kiezen bergen…

zolang de winter duurde en er geen eind kwam aan mijn huivering droeg ik m'n lichaam onder kippenvel verborgen toen eindelijk de lente zich schuchter toonde en ik de zon ving op mijn huid verdween goddank de taal der blinden zienderogen…

Heb jíj die mens daar ook zien staan? Heb je die mens daar ook zien staan? Zien staan daar voor zijn plagen? Ben jíj niet naar hem toe gegaan? Durfde je niet naar zijn rechten vragen? Heb jíj die mens daar ook zien staan? Heb je zijn stille klacht ook gehoord? En, heb jij toen ook stil gezwegen?…

de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

Stil hoor ik in het ruisen der bomen De stem die zwijgend tot mij spreekt Een zachte roep die vraagt te komen Daar waar geen liefde of warmte ontbreekt. En in het hoge hemelruim zie ik de wolken Gruisloos zweven door het azuren blauw In vormen die een droom vertolken Over oorden waar ieder mens wel wezen wou. En zwijgend spreekt mijn hart…