Alle inzendingen over smart

schroeven dus ik, inclusief wijnfles getracht mijn kennis te beproeven Al bij de eerste doos ging het niet zo goed want uit de opening die ik koos donderde een plank op mijn voet Een tekening die niet klopt bijna alle spijkers krom woede die zich opkropt en frustratie alom Toch maar van start en begonnen aan de bouw na een uurtje klus-smart…

Dan zal ik eeuwig blijven Versmolten in mijn smart, Dan ga ik verzen schrijven, Met wanhoop in het hart. Maar toch, o, Heer der Heren!…

Ik voel te zeer d’ellende waardoor ik word gedreven En d’eindeloze smart: Maar ik leef zonder hart, Vermits dat is tot pand bij mijn Godin gebleven. Hoe leef ik zonder hart? Dat kan geen mens goed vinden Mits dat het hart de ziel komt aan het lichaam binden; Maar ‘k ben mijn ziel ook kwijt: Wat dient er dan gezeid?…

onvergankelijke bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard jullie aardse droefenis met verlichte vleugels zal verzachten ik huil nog een keer mee en raak met mijn ziel nog even aan grootse harten terwijl de tedere rust mij al over de stilte verhaalt en helpt bij het afleggen van aardse smarten…

Dit, liefste, is ál mijn wijsheid: liefde is smart En 't hart is vol, dat God de dichter geeft.…

Zo karnt, zo roert de liefde in jonge harten, Met hopen, duchten, zoet en zuur, Het staag bewegen baart een vuur, Dat vuur groeit aan, en baart gewenste smarten; Totdat ze, als room, ten laatste samen stremmen, In ene klomp, tot man en vrouw, Gebreideld met de vaste Trouw, Door kuise min in volle weelde zwemmen. -------------------…

Over het eeuwige gebogen, als aan de oever van hun smart, dreef er een schemer voor hunne ogen, kwam er een kreet op uit hun hart, en met hunne uiterste gedachten, met heel de grenzeloosheid mee die altijd, altijd in hen wachtte, - zagen zij uit over de zee. De nacht kwam.…

bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten engelen vol van Geest en zo fijn besnaard zullen jullie aardse droefenis met verlichte vleugels verzachten ik huil nog een keer mee en raak met mijn ziel even aan grootse harten terwijl de tedere rust mij al over de stilte verhaalt en helpt bij het afleggen van aardse smarten…

Vandaar dit gedicht dat ik in 2005 als steun voor haar schreef in de hoop haar smart te vertolken…

ze volgden elkaars vlucht door smalle straatjes alsof de stad in lichterlaaie meebewoog op de laagte van hun stemmen uitbarstte in de eerste toren, aangestreken door een rechterhand ze versmolten passie en hartstocht met wrede smart, intiem en zonder rust omdat zij beiden wisten te zullen sterven, steeds bleker en verder weg van de maan…

Over het eeuwige gebogen, als aan de oever van hun smart, dreef er een schemer voor hunne ogen, kwam er een kreet op uit hun hart, en met hunne uiterste gedachten, met heel de grenzeloosheid mee die altijd, altijd in hen wachtte, - zagen zij uit over de zee. De nacht kwam.…

nadat haar deur gesloten was Gutsten er rivieren van verdriet en leed In het diepe duister, dáár huilde zij pas Pas wanneer ze nèt niet ingeslapen was lag er geen masker over ‘t droef gezicht Dan werd zij de eenzaamste van de klas een kwetsbaar meisje zonder evenwicht Pas wanneer ‘t volledig stil was in huis overstroomden haar grote golven smart…

ogen kijken maar ik durfde niets te laten blijken jij was geen homo en dat wist ik wel ik zat dikwijls niet lekker in mijn vel dan verlangde ik naar jouw lieve mond jij was zo donker en ik zo blond nooit durfde ik het jou te zeggen ik wist niet hoe ik het uit moest leggen ik verborg mijn gevoelens in mijn hart en voelde vaak een trieste smart…

O paradijs, o bomen, Begeerlijk voor 't gezicht, Kringloop van heilge stromen, Dag van ondoofbaar licht, Niet slechts in 't Boek der Smarte Van 't oude testament, Maar in dit innigst harte Waart ge eens door mij gekend.…

kinderen om ons heen met ‘t hart naar boven en de voeten in het met dauw bedekte gras , in de middag met een lach op het zonovergoten terras de kolen , het hout , de geur van barbecue toen de losgebroken duif in de wolk verdween alleen de rode veertjes bleven aan de spijltjes hangen alle liefdevolle harten van de man van smarten…

Geen zuchten toovren 't mij terug, Geen teedre traan der smarte! O! zo zij nog één enkel maal, Mijn rustplaats mocht betreden, Verlicht dan dáár met matte straal, De bloempjes voor haar schreden!…

Leid mij langs dit pad der smarte, Naar de storingloze rust! Niet verlangend, niet onthutst, Maar met onverschrokken harte, Dankbaar in het aards genot, En gewis van beter lot! Dit, o God, zij steeds mijn bede, En die bede mij verleend!…

Geen zuchten toovren 't mij terug, Geen teedre traan der smarte! O! zo zij nog één enkel maal, Mijn rustplaats mocht betreden, Verlicht dan dáár met matte straal, De bloempjes voor haar schreden! Zij zette wenend zich op 't graf, Waar roosjes nederhangen, En plukke er zich een bloempje af, En drukke 't aan de wangen!…

Voelt ge u 't lijdend hart verscheuren, moet gij bij het sterfbed treuren, sleept de tijd, in trage dracht, u door smart en tranen henen; op het scheiden volgt herenen: ‘God geeft altijd kruis naar kracht!’ Wel hem die dit hier beseffe!…

In hand en hart ligt nog smart, die laatste groet die ons steeds weer fragiel herinneren doet. De dagen kennen soms schaduwen breed en smal, uren vormen dan vaak een leren voetbal, melken dagen en weken schril uit met die fluit.…

Met een verlangen groter dan de smart. Geniet het moment zoals het is. vergeet het oude zeer. Wat morgen komt, met misschien opnieuw weer zon en warmte… Dat zien we morgen dan wel weer.…

Eéns, toen ik juist beginnen wou, Met dank tot God in 't hart, Toen hoorde ik van mij lieve vrouw Een kreet van spijt en smart; En ziet! wat was er aan de hand? De soep! de soep was aangebrand!…

Daar lijdt een liefde, die bij ’t foltren van haar smarten, Uw Liefde zoeken moet en vurigst tot haar smeekt. Ook nergens, stil geloof, is deze Liefde u nader, Dan waar uw lijden klimt, bij ’t klimmen der gebeên... Van ’t krankbed van ons kroost trekt gij ons hart, o Vader Ten Hemel uwer kindren heen.…

’t Is al veel te lang geleden Dat mijn dochter is gegaan Weinigen die nog tijd besteden Drank maakt mensen inhumaan Dus bouw ik verder aan mijn muur Mijn emoties goed verstopt Tot de tijd na sluitingsuur Mijn hart zit in mijn keel gekropt Ik lig begraven in mijn hart Ik ben alsof gemaakt van staal Ik alleen voel nog die smart Ik leef…

Van huis en haard verdreven, trok ze maar van ‘t nergens naar ‘t volgende nergens toe Bittere kou dwong passanten tot een gebaar edoch van deze gebaren werd ze enkel moe Een brokstuk huis, een stukje straat, was zij met een van baksteen gemetseld grillig hart Van toegeworpen brood werd ze al heel blij kortom: haar leven bestond uit zuiver smart…

Al zijn ze nog zo raar Ja als er groene waren Vond ik dat geen bezwaar Ik hou’ van alle zoenen Al doen ze nog zo'n zeer En krijg ik er miljoenen Dan wil ik er nog meer Ik hou' van alle wangen Ik knijp ze gaarne rood Verlies ik dat verlangen Dan ga ik eerlang dood Ik hou' van alle harten Al zijn ze van venijn Er is geen groter smarte…

Er is geen hart, dat in mijn hart zo dorstig dorst te dringen als wen Uw droefnis en mijn smart in ’t nachtlijk uur vergingen. Ons leven was een vloek, een hoon, Het zonk te zwaar, te diep, wat was mij weelde, wat een woon, zo 'k eeuwig in Uw armen sliep!…

Zo drijft mijn droombeeld voort en gedane beloften in donzen kussen smoort door zweet en smart doordrenkt in tranen in eerbied voor de ongewone dingen in omzoomd en autonoom domein, daarin geneigd om luidkeels mee te zingen met de stenen kabouter die hengelend naar aandacht in het ritselend riet en met hen mee te gieren in hun theatraal gebied…

tentakels tasten langs de dorpel begerig naar ontzette prooi wenende muren leed naamloos gebeiteld tot dodenwacht van deze kooi berooide horige in schamel boetekleed zingt nog het leven in uw ader is nochtans uw waakzaam kloppend hart volhardend in een ongekend verlangen - tartend vraatzucht van de tijd - of baadt uw ziel zich slechts in smart…

O man, geen mensentale zeggen kan wat uwe dood in die drie harten geslagen heeft van wrede smarten...…