Alle inzendingen over sneeuwklokjes

Terwijl ik nota bene de ambassadeur van sneeuwklokjes ben! Ook al ben ik een slak, ik ben wel een betrouwbare slak met het hart op de juiste plek. In de war, maar wie is dat niet? Kijk anders diep mee in de leegte van mijn ziel.…

waar de ochtendzon ons wakker roept waait een lentebries het frisse weten van de nieuwe jaardag die wij vieren mogen met vogels in de bomen die deze dag bezingen zoals langs de oever van de sloten rondom ook de sneeuwklokjes door violen begeleidt wit en vrolijk klingelen er is er een jarig hoera slaat de radio aan juist op het moment…

Sneeuwklokjes schudden de laatste dauwdruppels af. Krokussen, als penseel streken, op een strak groen canvas. Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries. Vogels fluiten met nieuwe energie. Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht. Feromonen vullen de nog ijle lucht.…

Ik ruik de lente;) De sneeuwklokjes bloeien weer het gras wordt weer mooi groen mijn gedachten zijn bij de lente en wat ik allemaal ga doen Nog even, en er zijn weer madeliefjes verscholen tussen het groene gras ik droom alvast een stukje voorjaar en wou dat het al zover was 'k Maak al plannen voor dit jaargetij verheug me op wat…

wel eventjes vergeten Ik zie de lente meestal als een vrouw je weet wel, zo eentje in de overgang opvliegertjes en koude rillingen maar dat maakt mij niet bang Ik heb de vorst alweer vaarwel gezegd en terug naar winterland gezonden beetje sneeuw en wat vriezen gehad en heb het toen weer genoeg gevonden Zie nu crocussen bloeien en sneeuwklokjes…

geuren overal lentekriebels, ziet men dubbele gevulde bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld, zoekt heel iets bijzonders in hun ervaringen, geel en groen, vertellen dat de lente begint, zijn de kleuren van het land, sneeuwklokjes…

Wanneer de zwarte merel zingt het roodborstje de dag uitzwaait de leeuwerik weer kronkel wormen vindt en de gaai weer op haar vlaams graait twee opgewonden spechten onder bomen dansen groepen kauwen het grauwe asfalt bezitten groenlingen massaal schreeuwen om herkansen en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten als het zonnetje zich aarzelend…

sneeuwklokjes die met hun onovertroffen klokkenspel het voorjaar inluiden krokussen die haar liefdevol wakker weten te kussen door hun lippen te ontsluiten narcissen die zich van al dat fraais maar wat graag willen vergewissen een gretige te vroege zwaluw uit het verre warme zuiden allen willen meedoen aan het leven een ook de…

De geurende bloesem in de lente, een tapijt van sneeuwklokjes en krokussen. Kleurige vlinders overal en vogels en bloemen, zonder tal. Ja, als ik wil zien, dat zeg ik goed. Wat moet ik ermee als ik hoor, dat er een meisje is vermoord. Ziek word ik ervan. Een lust opwekkend middel hebben ze haar gegeven. Wie bedenkt zoiets.…

vandaag pluk ik de laatste bloemen om het jaar tot een boeket te schikken de witte sneeuwklokjes passen nog net tussen de veelbelovend groene klimop een kleur van ongerepte schoonheid die zich laat aanvullen door de toekomst seringen vertalen mooie herinneringen als de kamperfoelie zonnige dagen omhelst waarin ze zich slingerde om de gouden…

Terwijl ik naar hem kijk zie ik onder struik en heg al sneeuwklokjes en krokussen, zij banen zich een weg. Heel even nog, als straks de kou verdwijnt, dan zien we hoe in volle glorie als was het een tapijt weer overal hun bloem verschijnt.…

Een maartse wind in een klein dorp Waarin groen wit verjoeg, waarin een Koele luchtstroom kopzorgen verdreef Een prille wind in een negorij Die een reddingsboei toewierp; een krans Van sneeuwklokjes, krokussen en Vroege narcissen Waardoor je weet er is nog hoop, toch Nog hoop, toch nog wel redding Het fluisterende riet van een liefelijk…

als klein jochie uit de stad woonde ik vanaf mijn zevende tot bijna mij elfde levensjaar zeer tevreden en onbezorgd in een klein bergdorpje als de lente was begonnen vond je overal op de weilanden resten van de baard van Koning Winter sneeuwklokjes waren de voorbode van ‘s voorjaars volle bloemenpracht sleutelbloempjes, vergeet-mij-nietjes…

Een sjokkende jogger in lichtgevend groen en vroeg me toen af waarom ik niet naar opzij had gekeken of hij 't was die kort geleden nog bij me mij was In mijn tuin zocht ik opnieuw naar sneeuwklokjes, die er ooit waren maar door klimop niet te ontwaren In mijn kamer keken twee narcisjes naar de bank…

weigeren van een hand ooit als schofferend gezien is ongeschreven wet geworden terwijl het geven van een zoen ons tot judaskus worden kan omdat elk contact met elkaar zo niet de dood brengen kan dan toch ons ziek maken mag zo giert ons een gure wind door het leven van alle dag waarop wij genieten moesten van het kleurrijk samenspel dat sneeuwklokjes…

Zag ik de laatste knoppen van haar takken Het Tiroolse kostuum kinderen haar hondje Nog voor het voorjaar is geworden Ook vandaag krokussen en sneeuwklokjes. Vanuit een slechtzittende stoel in de aula Elke maand week seconden lang terug En op de weg lag geen appel maar een slang. En ik dacht aan toen, aan voetbal op het plein.…

kwam na ijskoude winters de lente weer de aarde sieren met sneeuwklokjes, krokussen en narcissen tussen ’t kreupelhout, was het tijd om 't paasfeest te vieren met eieren vol engeltjes van puurrood goud. dan hoor ik weer de klokken beieren het orgel dreunen door de hoge gewelven van d’oude kerk.…

vlokken tussen de bomen dwaling van zonnevlekken maar plotselinge witheid wildheid van bloesems slaat uit in dit scherfje ongerept winterbos dat thuis en haven is voor de bloemen rust en vrede voor wandelaars waldgänger hoe dan ook het wil niet meer uit het hoofd het woord waldgänger niet wijken het fluorescerende ochtendbeeld van melkbloemen of sneeuwklokjes…

waarin door tochtige plaatsen de zanglijster zijn roep over buigende sneeuwklokjes verstrooit “een nieuwe lente, een nieuw begin” die de afgetuigde mens niet meer bekoren kan glijdt hij vermoeid langs de stam?…

Plek waar voortaan klanken openlijk en doelbewust worden gecomponeerd en gedirigeerd door vogel in het licht van een vroege ochtend waarin alsook bosviooltjes en sneeuwklokjes ontwaken uit hun slaap zodat prachtige tapijten in verschillende tinten en tonen worden ontsproten.…

Januari worden we wintermoe winter doe vlug uw deurtje toe al die stormen, regen en wind maken mensen niet blij gezind februari moet het zonnetje schijnen sneeuwklokjes lieflijk verschijnen maart moet tere bloesems brengen en de dagen zienlijk doen lengen april toon niet teveel van je grillen en laat jonge bloesems niet rillen…

mooie kader, alzo hebben bloesemboomgaarden ook een landschappelijke gaarde, vraagt de lente zeker om niets meer het geeft een bewust gevoel, op ieder lenteblaadje staat de sfeer daadwerkelijk afgedrukt gelukkig stemt al dat groen, dat de bloesem ziet bekrachtigen de lucht is bijna bedwelmend als alle aanplanting wordt beheerd sneeuwklokjes…

Al in de eerste helft van januari verschijnen plots zo teer zo pril sneeuwklokjes roepen blij verrast de kinderen onder 't netwerk van de naakte takken. Lees je niet in februari het triomfantelijk bericht: 'Ik heb een meikever gevonden op 10 dezer.…

Hij rooit weer even op z’n knietjes sneeuwklokjes, daar bovenop die begroeide tuunwal, maar waarom juist daar en wat was het gewin? Eens reeg hij tabaksbladeren maar de finesses is hij vergeten. Hij staat weer even in een kring rondom een vlaggenmast, maar met wie precies? Twee coupletten van het Wilhelmus zongen ze ter ere van Bernhard.…

een beetje sneeuwpret de opdracht werd uitstekend uitgevoerd ze was zo blank als sneeuw jammer alleen van die dikke buik maar ja, ik ben er een van smachten en mag niet teveel verwachten, weet ik toch wilde ik een vlotte vrouw voor de wintersport en een gezellige après-ski ik schonk mijn vorstin een hippe hoed een troon, en een bed van sneeuwklokjes…

En toen kwamen de sneeuwklokjes op. Je raakte verlamd, je ging door je heupen. Je werd nat als sneeuwvlokken. Je was mijn poppebeest. Je was mijn levende pop aan mijn hart. Nu was je heel ziek op mijn trui in de doos. Ik gaf je water maar je tong kwam niet meer uit je bek.…

Kip die opnieuw kakelend natuurlijk haar eerste ei verlegt Kraaiende Hanen " mensen" in vraag stellen Nachtelijk doorwinterd ontwaken Twijgen van planten die hun eerste stappen zetten De zes donkere weken die verlopen in het verleden Sluimerende zaden die willen kiemen Geduldig in hun tijd dat wacht Lentevogels die de winter doorprikken Sneeuwklokjes…

Zij zeiden alle hare namen, 't water Komt daarbij in den mond, de geele nelken En vroolijke violen die de kelken Zacht bengelen doen door het grazig mos, En koude sneeuwklokjes bij kreupelbosch.…