2650 resultaten.
Voelde de pijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 ik gaf haar een roos
zij vouwde
stralend het blad
in verfraaien
ik voelde de pijn
van vervormen en kleur
hoopte dat de bloem
niet meer in leven zou zijn
keek haar toen aan
zag in de ogen mijn kleren
hoe zou het mij dan vergaan
als zij dat bij mij ook probeerde
de spiegel antwoordde
ontnuchterend snel
ben ik de man die
daar staat…
Kalmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 129 De rust is wedergekeerd en geluiden klinken zacht
aan de oever van een strakgetrokken spiegelend meer.
Voelbaar, bijna aanraakbaar, is de zuigende kracht
van een door loomheid bezwangerde atmosfeer.
De oever is het hemelse Kanaän,
een maaltijd van brood met wijn.
Een plek om heen te gaan,
een plek om te willen zijn.…
Papieren stilte
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 298 Stilte omhelst mij
laatste noten en wat wijn
je bent niet bij me, wat let
vrolijk zijn
blader oude boeken
verslindt wat schillen
sommeer oude prullen
in spiegel van venijn
tel af en toe
regendruppels
op onzichtbaar papier
papieren stilte is niet fijn.…
Onzorgvuldig
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 als 'n spiegel die in duizend stukken breekt
glijdt tijd gestaag als zand tussen haar vingers
bloed sijpelt langzaam door haar jurk
naar de oppervlakte
het litteken niet zorgvuldig genoeg verbonden
ondanks de liefdevolle handen die haar
verzorgden, bleken deze achteraf
van papier…
Niets meer dan illusie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 God heeft niet
Voor niets ons
Zo geschapen dat
We niet steeds
Onszelf aan hoeven
Kijken - hoe we
Er daadwerkelijk
Uitzien bepaalt
Onze medemens,
Die naast onze
Lichaamstaal vooral
Ook onze gezichts
Uitdrukkingen
Feilloos registreert
Dus weet ik het
Zeker: Wat ik in
De spiegel waarneem
Is niets meer dan illusie…
Zo veel vragen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Kijk in de spiegel
En zie ogen dof
Van levenspijn -
Zo veel vragen
Heb ik, antwoorden
Die moeilijk te
Verkrijgen zijn,
Sta zo vaak
Versteld van
De ongerijmdheid
Van dit leven,
Voel me zo arm en naakt
Dat ik alleen
Nog maar jouw
Ogen zie waarin
Ik de mens ontdek
Die ik al haast
Was kwijtgeraakt…
heerlijk weer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 152 de orkaan
in de vorm van
een afgezwakte depressie
komt wat binnendrijven
de bomen ruisen
verliezen groen en rood
de plassen spiegelen
de huizen, en de fietsers
luisteren eindelijk weer
naar stormwaarschuwingen
de regen klettert neer
alsof het de eerste keer is
en we zijn gelukkig…
Statie
gedicht
2.0 met 2 stemmen 5.306 Spiegel, omfloerste trom.…
Iedereen?
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 53 Iedereen heeft een ziel,
die vrij is om geen keuze
te hoeven maken, niet onder
dwang of stigmatisering, maar
in een toetsing spiegelend
in een individuele
verantwoordelijkheid, die
zich plaveien laat met de
basisregels van empathie
en mededogen, ongeacht
afkomst en status, afdruk
van een ethische grondrecht,
waarop we terug kunnen…
TWEE lampen schijnen
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.321 Twee lampen schijnen,
de spiegel schemerblauwt, er schrijnen
lichten in meubels rondom,
alle dingen zijn stom.
Ik hoor adem uit een vrouw
komen, ik wou
ik wou - ik zit zwaar en stil,
't is niets wat ik wil.
Hoor de klok rikketikken,
hij telt de ogenblikken.…
razende hoogte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 om het huis een trein vol loden zand
het spoor verwaaid, de daken gedicht
in de lucht een blauwe spiegel
glanzend op het heetst van de dag
het verstand steekt zijn koppen bij elkaar
schaduwrijk, het is geen gezicht
nu nog 'n hongerdorst, geurend naar
het lijf dat ik niet omhelzen mag…
weerschijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 de spiegel ziet mijn zee
achter holle ogen tranen
enkel slierten zeewier
in mijn schedel ankeren
verwaterd wrakhout vermolmt
de herinnering aan uitgroei
maar kiert naar buiten
binnen rest slechts het grote geheel
en ik
ik at de dag die ziltig was…
WOLK
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 een luchtige wolk
meen echt dat hij mij uitlacht
of ben ik het zelf *
*soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie?…
Ik voel in de natuur.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Elk dier, elke boom, al het water
en de wind zijn de spiegels van
mijn droom van de Vader die bemint.
Ik geef mij over aan de adem
en het ritme van de kracht om
te komen tot het weten dat
de schepping is bedacht.…
Neptunus' kind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 381 Soepele schepjes
glijden glad
langs het hoofdje
door spiegelend nat.
Vlugge voetjes stuwen
als een vissenstaart
het kind nu in volle vaart
naar open zee.
Vaarwel mijn kind,
Neptunus neemt je mee.…
Woestenij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 847 zand woestijn een
bodem van een dode
zee met resten van
wat schelpenzand
het wit gebeente
en duinenlijnen
die verdwijnen
in de spiegeling
van mijn eigen
fata-morgana
trillende luchten
zuchten gelaten
maar mijn blik reikt
alsmaar verder dan
het weerkaatsen van
mijn droge stem
die geen echo
meer vinden kan…
ontkenning ontkend
hartenkreet
1.0 met 16 stemmen 1.537 de eenzaamheid is zelfverkozen
en spreidt zich uit
ik hoor haar stem
en zie haar gezicht
het hart zingt
zelfs verstrikt
de ontkenning is net begonnen
maar ontkent zich niet
die blauwe ogen
achter die blauwe ogen
die eeuwige spiegel van de ziel
die eeuwige herkenning
van eenzaam zeldzame liefde…
stil genieten ...
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 3.979 zonder woorden
als het mag
ik spiegel me
in je stralende ogen
ik loop over
van puur geluk
ik wil nog heel lang
stil genieten ...
echte vriendschap
gaat nooit stuk…
duizend scherven
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 710 in de spiegel van het leven
ligt gebroken verlangen
geluk in duizend scherven
herinneringen
wat eens was
barsten vol verdriet
brak zijn verleden
glans ging teniet
liefde werd verdreven
maar steeds weer haar lach
flitste door zijn dromen
reflecteerde hoop
in de scherven
van zijn leven…
Wind en water
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 988 Ik waai verdwaasd mee
vergeet het jaar
de vangst van uitvaren
met de boten van alle dag
kijk in de spiegel
die de middag knipoogt
tot een hoger niveau.
Op de voorplecht
kleurt een droom
het water naar een regenboog.…
Spiegelbruid
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 4.423 Ik zal je iets vertellen
Ik zag een spiegelbruid
Die ving het gouden zonlicht
En zond het zelf weer uit
Ik zou je willen vragen
Blijf als die spiegel rein
En vang de volle stralen
Van hemels zonneschijn
Geef steeds aan je omgeving
Iets van die warme gloed
Een mens die zo kan leven
Doet in de wereld goed…
Vader lacht
netgedicht
2.0 met 212 stemmen 36.801 Als de spiegel naar hem kijkt
ziet hij de lachende jaren
die hem niet vergeten.
Hij is ouder maar hij is dezelfde
man die altijd naar me kijkt
alsof hij schaamtevol zijn woorden zoekt
en
hoopt dat ik
hem begrijp als hij hulpeloos lacht en ik
dankbaar teruglach.…
Moeder
gedicht
3.0 met 67 stemmen 26.258 Ik schreef in de spiegel
een vrouw van ivoor,
knielde, aanbad, en bleef groot.
Ik kon niet verliezen.
Vanmiddag heb ik haar weer gezien
in de stad, volstrekt overbodig,
op zoek naar een jurk
die nooit meer past.
Zij is schoon,
al schoner dan oud.
Ik heb haar lief.
Zij gaat dood.…
voor anker zonder anker
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 474 langzaam losgelaten
door de van gisteren
moe-gewaaide wind
en nog niet gegrepen
door de maalstroom
van een nieuwe
leef-je-leven dag
drijf ik
slechts omringd
door nog te dromen
dromen
reik ik
rechtstreeks
door de spiegel
van de hemel
onbevangen
naar de bodem
van mijn eigen ziel
en ga voor anker
zonder anker…
gewoon voor willem
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 174 in mijn spiegel kom ik je tegen
in vlijmscherp schorpioenen vuur
herken ik mijzelf
en ik besef
zo ver en zo nabij
was jij al meer dan honderd jaar
mijn alter ego
en ik denk jouw gedachten
terwijl in schaduwspel
ieder zich in eigen dans
synchroon en vloeiend
voortbeweegt
zijn vragen overbodig…
Jouw shine
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 62 je krulde
verguldde met
schoonheid
de mooiste bogen
die jij met liefde tot
kunst wilde dopen
jouw shine
zorgde voor
kleur vorm
en weerkaatsing
in een volmaakt
spiegelend bewegen
in de eenheid
van leven met
geven en nemen
ben jij een groter
monument dan
ik ooit heb gekend…
Levendig vlak
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 200 de klei dampt zuchten
der gestorven stronken
het is heiig
een beslagen spiegel
over het veld
als een deken
waar iets broeit
maar de dood
nog even duidelijk is
als wedergeboorte
alleen een diep
invoelend mensenhart
of dierenoog
ervaart de spanning
van de toekomst
in het nog onwelriekend
zwart getint tapijt…
Even
hartenkreet
1.0 met 12 stemmen 1.381 Waar je geen spiegels hoeft te vragen.
En waar ontmoetingen wachten die je zult verzamelen met wie je wil kennen
en ook de stiltes die je geeft wil bewaren
en begrijpen.…
geplukt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 466 jij ruimt het sop uit stille waters
wringt het vocht uit lichaamstaal
maar je verdrinkt in lege dromen
en plukt de boom des levens kaal
ik scherp mijn geest aan botte bijlen
punt de grens van mijn geloof
maar wat ik ook de spiegel toe roep
op schreeuwen na ben ik al doof…
littekens op de grens van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 Spervuur van vijandigheid
de spiegel omgedraaid
voortgegaan, alleen
met pijn, zonder obligo
zal het verdwijnen?
Wordt het geen obstructie
om ooit nog eens te kunnen houden
van een mens, een man
een lief, een eerlijkheid,
een heerlijkheid?…