Alle inzendingen over spruit

je glans in alle dorheid is vergaan klim ik je heuvel op tussen uitgeteerde mozaïeken rust je naam de zon brandt nog eeuwen je faam pijnloos scheurt je marmer open wespen zoeken in de wonde naar het opgedroogde leed maar langs verweerde stenen groeit eenzaam een perzikboom bijna devoot beroer ik zijn droom zelfs een vijgeboom spruit…

Hun volgepropte kasten breken open door de kracht van lekker smullen kalkoen met veel olijven gehakt vinden ze niks het komt hun strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten…

de herinnering Aan lichtjes in het duister twinkelend in de oogjes Van kleine meisjes in zoete jurken Ze zingen en lezen het kerstverhaal Laten de boom schudden met de deur En eten het jaarlijkse feestmaal In het hart niet in het hoofd zit de gedachte Aan de kriebels van het engelenhaar Aan de warmte en de kou De geur van stoofperen en spruiten…

bloem en boom, Een laatst verlangen Naar akkerland, Hoe de appels hangen, Het najaar brandt; Dan het doorwaden, Het nieuwe pad, 't In Licht zich baden, De poort der stad… Wat hij van de aarde Als liefste buit Voor zich bewaarde, Hier spruit…

opgezet takken zwiepen in mijn kop strooien dooie bladeren volop er is niemand om te ruimen in het feeëriek tapijt dat door afval is gespreid mis ik het kleurig groen dat overal tot groeien leidt ik moet kappen en de vruchten binnenhalen voor de oogst verteert en schraalhans mij de honger leert ik snoei het dode hout snijd terug wat spruit…

De knoppen der kastanjes kleven, De struiken schieten kreuklig uit, En ’t glimmend rijs, dat nog niet spruit, Staat met gespannen bast te beven. De sappen stijgen in elk leven Dat zich voor Uwe drang ontsluit. Heer! Zie uw dienaar! Zie Uw bruid! Bereid, hun volle bloei te geven.…

Zo somber is het ook weer niet, Er komt altijd wel weer een nieuw geluid, Van mensen die dit niet willen, En weer liefde, lol en "samen" preken aan hun spruit.…

vreugde jaarlijks Kerstmis ik ben tot het feest toegelaten *** Met Kerst, Vader, zie ik Uw Liefdeskind vol dankbaarheid, want ik mag leven door Jezus die voor mijn falen blind Zijn leven op aarde kwam geven Daar in die kribbe te Betlehem stak Hij al Zijn hand naar me uit door zilveren tranen kijk ik naar Hem en pak de hand van Isaï's Spruit…

Het nieuwe jaar is hier; het aardrijk gaat ontsluiten, De botten puilen uit, de bomen zullen spruiten, Het kruid en welig gras zal kruipen wijd en breed, De bloemkens zullen staan elk op zijn best gekleed.…

Een malse vleug van lente wordt gezonden; Zijn adem is bewaaierd van het kruid Dat uit de omgeworpen voren spruit, Onmetelijk, en dampend in de ronde.…

Lenteliedje wees niet bang, Kom maar vrij naar buiten; Alles vraagt naar klank en zang Als de bloemen spruiten. Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen.…

een jonge deerne uit het lieftallige Deurne wilde zo geerne dat het haar ook gebeurde dus liet ze een schavuit haar bespelen met z’n fluit na lange tijd kwam ze weer bij zinnen van dit eerste uitbundige minnen zijn lied was heftig kort en snel uit zij bleef zitten met een jonge spruit ach kwam er nou maar een olifant met zo’n ellenlange…

Ik blijf me maar op mijn manier vermaken, al word ik dan ook nooit een wijze spruit...…

De mus en de pimpelmees Verwoeden hun gesprek De mees een beetje hees Aan luizen geen gebrek De mus een zadeneter Zeker van huis uit Wijkt voor geen meter De luis is voor de kleine spruit De vliegende rechter Zegt verbaasd echter Die pruimenboom is groot En is blij met hun dood Van luis en worm In elke vorm Dus vogels verdeel En…

God schenkt met gulle hand de menselijke geest wonderbare gaven daaruit spruiten soms grote uitvindingen voort die de mensheid kunnen helpen tot grote zegen zijn spijtig dikwijls mengt Satan zich in de handige maaksels van de strevende maatschappij gebruikt haar kunde voor kwaadaardig spel en doortrapte vernieling luid schreeuwend…

De eerste schooldag, een nieuw persoon, die je dag invult, en heel gewoon een weekje verder elke dag de spruit, wordt afgeleverd aan de schooldeur, dus vooruit: De eerste stapjes zijn zo gezet, maar weet zeker dat na weken ‘t net is alsof het nooit anders was!…

Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, spruit op een lichte morgen, als een vlam van 't heet verlangen dat hem gans vervulde, een bloem van heimwee uit zijn dorre stam.…

Kijk, daar pocht er weer zo'n spruit met een machinegeweer paraat over hoe hij de vijanden zal verslaan, terwijl hij zichzelf nog niet kent als een onrijpe banaan. Kijk dan toch, die kleine vent met zijn grote bek denkt de wereld te veroveren, die zielepiet is knettergek en we zullen hem onklaar betoveren.…

ik hoor het lied van knoppen die nu openbarsten vogels die snel uit hun ei verkassen om kleur en geur te voelen van de lente in het land geef mij de hand en dans een nieuw begin van leven winter is voorbij en zomerwarmte hangt op plaatsen die al veel te lang zijn stil gebleven bloesem spruit de bomen uit het groen dolt…

daar gaat ze ik zwaai hen en zij zwaaien mij uit mijn dochter en haar eerste spruit ik herken die trots die blik dat gevoel dat te hebben bereikt is voor menig vrouw haar doel zij is nu wat ik ooit met haar eens was een moeder en haar kleine kind helaas die tijd is nu voorbij ach het kind is groot geworden en ik was nog nooit zo blij…

Inmiddels gedwongen uitstel van kusjes en knuffels van onze kleine spruit; doch het wordt nog maanden wachten op een duurzame coronaspuit. Onze oude dag gaat desondanks snel voorbij; wachtend op een volgnummer in de steeds groeiende dodenrij?…

In kloppende vingertoppen, in winnende vrieskou Waar vorst in jonge spruiten huist die verdriet vergruizen As verstuiven over een veld vergeet-mij-nietjes Niet hier zijn in een zwart vlak zonder vrienden… Stenen en gruis en het verlangen naar een warme hand aan mijn wang… Stil ben ik ervan, en dan wat anders kan ik zijn dan stil?…

Witbevroren, roodgegloeid, Heeft de steen het koud noch warm; Als het fijngevoelig kruid (Dat maar altoos kiemt en spruit) Rilt of schroeit. Van de zoele hemelboog Regent het op plant en steen: 't Kruid schiet uit in bloesemblad, Maar de steen wordt enkel... nat...…

Met milde geestdrift in het peinzend oog, En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond Omspeeld van teed're weemoed, door het blond Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog Een man, omvonkeld door de stralenboog Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond Van Christus bloedt in zijne zij, de grond Doet bloemen spruiten, waar hij…

Een nieuwe spruit is in de maak, een wereldburger van formaat, een kindje zit er in haar buik, een kind van hem en ook van haar. Een nieuw wereldwonder komt er aan en al hebben we nog een aantal maanden te gaan, al zijn het er geen twee, ze zijn gelukkig en wij, doen als oma en opa volop mee!…

Later zal ik het wagen te dromen over de denkbeeldige spruit die groeit in de schaar van haar schoot. Nu bries ik terwijl bij een verzinsel hoe een vreemdeling haar schouders ontbloot. Zij, magnolia die een schaduw over me werpt en de distels aan haar grillige wortels sterven.…

En dan spruit bang mijn ellendige bonzende inwendige uit. Om zich te bevredigen staat daar dan vlak achter de lezende een geheel volledige dodelijk vrezende Vroman. -------------------------------------------------------- Uit: 'Uit slaapwandelen', (Verzamelde gedichten, 1974)…

Laat bloeien al die roos mag wezen, spruit helder, zijt gij bron*; maar dezen die* ton zijn blijven ton! De miere en zal geen peerd heur* wensen, de krieke geen radijs; de mensen alleen zijn niet zo wijs. Zo, elk ende een het zijn! Soldaten het buskruid, zo ‘t behoort, gelaten, en Dichteren het woord!…

Het kruimeldiefje kon ternauwernood z'n vrouw en vele spruiten onderhouden. De man ontbeerde, wat 'm zeer berouwde, gereedschap voor het winnen van z'n brood.…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…