Alle inzendingen over sterfelijkheid OR weten OR eeuwigheid

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

klieft en mij onafwendbaar drijft in het web van sterfelijkheid…

de doden over het veld te zaaien en ons vaardig naar de gapende aarde te lokken terwijl de touwen langzaam worden gevierd en de vaart naar de hemel onbetwistbaar lijkt ofwel het sterfelijke zeker voor het eeuwige wijkt wordt het notenhout, na de landing, met zand ontsierd…

De klank van mijn oude vleugel wordt zwak en schril: er is iets versleten in hem, diep van binnen. Er valt niets te herstellen, er valt niets te beginnen: tegen een doodlijk euvel kan men niets beginnen. De arme zwakke klanken zullen ijler stijgen, (waar bleef de sterke, volle klank van hun jeugd?) tot ten leste komt het verlossende zwijgen…

Het blad valt af, roest op de stille aarde, vergaat en krijgt in 't vergaan nieuwe waarde: elk wezen weet zijn tijd en beidt zijn uur. En altoos is, tussen de tijd van sterven en het opkomen van een nieuw geslacht, een verbeiding, iets als een stille wacht op de anders zo drukke en volle werven.…

Opruimen helpt niet, ordenen is tijdelijk, leven is sterfelijk. De oude man weet het, droomt zich dicht bij de hemel, maar is dat lachen? De wasmachine staat aan, vloeren worden geveegd.…

Mij stemt sterfelijkheid somber. Ik lig weer sterfelijk in mijn bad. Finkers ligt binnen handbereik. Ik begin een stukje te lezen. De zon gaat weer schijnen. Ik lach.…

Kon ik maar de wereld terugzetten, om terug naar huis te gaan, de klok zal dat beletten, ik ben gebonden aan de nuchtere wetten van de ochtendhaan en de nacht, en een warme schoot, en mij het wachten zal verzachten, en lichtzinnigheid aanbood, in golven van sterfelijkheid, verlies ik mij in de plooien van de tijd, in haar armen wordt…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

terug hij kan de pot op ook hij heeft de aarde na overdadig denken overeenkomstig het lot als sterfelijk mens verlaten…

Straks zullen we spoorloos verdwijnen, in de eeuwigheid. Morgen zullen we restloos oplossen, in de ruimte van de tijd. Leven leert me hoe ik niet leven moet. De dood is de moeder van mijn angsten. Sterfelijkheid is de bron van verlangen. Liefde geeft smaak aan mijn zoetste zoet. Vandaag durf ik een moedig plan verwoorden.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Soms kijkt de meermin op vanonder vallend waterhaar, schrijvend aan haar tafel, het eiland in de archipel Ze slaat haar ogen op naar mij en kijkt mij af omdat ik antwoord weet maar ik heb geen stem. En toch word ik voor haar een sterfelijk woord.…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

niet terug er zijn momenten dat ik ineens weer weet dat de mens eenzaam is, ook ik en dat ik naar haar kijk en denk: zij daar dat is ze, zo zichtbaar, zo sterfelijk --------------------------------------- uit: 'Een man in de tuin', 2004.…

niet terug er zijn momenten dat ik ineens weer weet dat de mens eenzaam is, ook ik en dat ik naar haar kijk en denk: zij daar dat is ze, zo zichtbaar, zo sterfelijk ----------------------------------------- uit: 'Wat water achterliet', 2004.…

Ik wil je vergezellen, bij je zijn in alle eeuwigheid. Ik hou van je..voor altijd en geef voor jou mijn sterfelijkheid..…

Er zijn getuigen dat zijn ziel, zijn geest leeft en onder ons gebleven is Echt, dat is goed nieuws voor alle mensen en alle mensen zijn sterfelijk maar ze leven eeuwig in de Kracht die in hen is…

Uw geest schiet stralen verder dan men weet: Gij zelf de zuivere vorm van al dat licht, Sterk en onschendbaar, boven sterfelijk lot. Die vol van liefde vóór u staat, vergeet Uw tijdelijkheid, en ziet in uw gezicht Het hoog gezicht van ’t Eeuwige, onze God. ------------------------------- fanal - vuurtoren, lichtbaak…

Soms kijkt mijn meermin op vanonder vallend waterhaar, schrijvend aan haar tafel, haar eiland archipel Ze slaat haar ogen op naar mij en kijkt mij af omdat ik haar verboden heb, maar antwoord weet ik niet, ik heb geen stem. En toch word ik voor haar een sterfelijk woord, een zieke man.…

zelden zag ik zo een masker vallen in een klucht, ongeschreven, waarin de sterfelijke mens, verblind, voor zijn eigen bevalling vlucht…

geurig en kleurig sterfelijkheid en weemoed herfst in vier clichés ik ruik zoete stoofpeertjes en geniet straks van hachee…

. -------------------------------- uit: 'Eeuwige vlam', 2003.…

Dat liefde tot en van, jou eeuwig gelukkig doet zijn.…

Wat doen wij hier, wat houdt ons gaande in dit zo sterfelijk en kort bestaan; We weten weinig, blijven zoeken bij lach maar vaker ook bij traan.…

Zo'n stip in een eindeloze oceaan maakt je bewust van je sterfelijk bestaan.…

niet de plicht ontwricht mijn denken het zijn de barsten in het beeld de afgebladderde verf van zijn gezicht ik schuif het loden gordijn opzij vervloek mijn duivels werk marmer, zwart en wit geaderd zerk, na zerk, na zerk mijn handen glijden langs de groeven van geboorte en sterven terwijl mijn hoofd door doden bladert kerf ik in de diepste…

en God zegt: Sterfelijke mens ik heb mijn enige zoon gegeven hij kwam naar jou en gaf zijn leven opdat jij zult leren liefhebben en sterven in mij om door zijn sterven het eeuwige leven te beerven jij hebt de keuze tussen leven en dood jij hebt de keuze tussen oorlog en vrede jij hebt de keuze om te zorgen voor de medemens jij hebt de keuze…