2797 resultaten.
Branding
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.829 Als je lippen blijven zweven
tasten in het even bijster
aleer `k mijn dromerige lijster
nachtegaalgelui hoor beven
Kom terug in glijde vlucht
laat mij niet luchtledige leven
op het punt u mij te geven
met `n slaak die peilloos vlucht
Dan omsluiten, stranden handen
zich een weg langs ronding in
bijna ongeraakt vertrouwen
Velours zucht…
Bruisend leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 geschreven
op alle delen
van jouw leven
in het bos
vliegt plots
een vogel op
met veel misbaar
door die scene
schrik je op in
auditief herinneren
een regelrechte top
op het donker
spiegelend meer
schrijft maan zijn
intrigerend wassen
wij rafelen
ondeugend aan
de kant zijn gezicht
met golfjes in plassen
nog staan op
het verre strand…
Als bikkel
netgedicht
4.0 met 220 stemmen 60 waarbij schade
door het leven
werd opgeheven
nooit ben ik
zo zacht geweest
als bikkel kon ik
genadeloos stuiten
een gevaar voor
ramen en autoruiten
die anoniem spiegelden
als vat zonder duigen
pas toen ik
jou zag braken
de rotsen schreef
mijn hand voor
het eerst liefde
in het schelpenzand
daar ben ik gesmolten
op het hete strand…
uitzicht op zee
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.502 het stormt voor de kust van Oostende
de stroming die op golven jaagt
het zand dat zich perst door de gaten
kieren van de oude, trotse huizen
op het strand geen volwassen mens
twee kinderen slechts met hond
hun jassen hoog boven zich geheven
handen gehaakt in hun jaspanden
zij zeilen voor de wind, staan stil
onmogelijk schuins uit het lood…
Corvus Marinus
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 909 Vroeg in de morgen stijg ik op
ik inspecteer de stranden
en daal op het hoge huis.
Ik hoor getijden van verre
en dichtbij - echter de bootsman
haalt mij met een ruk binnenboord
en wrikt de heilbot uit mijn strot.
22 januari 2002
Zonneleen 53…
De wraakgodin
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 637 De kou sluipt heel zacht naderbij
zo zacht dat zij het nauw'lijks voelt
't is als de komst van het getij
dat stiekem met de stranden kroelt
Het is er en verdwijnt ook weer
als ijs en sneeuw en zon en wind
de kilte doet haar hart zo zeer
dat eenzaam is en onbemind
Een hand van ijs beroert haar oog
dat het licht daardoor niet ziet
en blind…
Minister Remkes
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 367 Dood en verderf
op de stranden,
Lijkenlucht,
verscheurde familiebanden.
Welterusten, Minister Remkes,
Slaap zacht.
Levens aan puin,
dromen vervlogen.
Azie rouwt,
door verdriet gebogen.
Welterusten, Minister Remkes,
Slaap zacht.
Identificatie
van duizenden doden,
zakken vol,
zo veel mensen, zo veel noden.…
Vloeiden uiteen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 61 nog koud
in golven verpakt
rolden de eerste
verhalen op een
al lenteachtig strand
hoofdletters
schuimden in wit
hun belangrijk bericht
doken en vloeiden
uiteen in vergeten
zand wiste
met kwistige hand
onbelangrijke details
alleen waar wind vat
op kreeg bleef in stand
hij joeg de
hotspots wat verder
het land op waar zij
uitwaaierden…
pluk de zon
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 318 ziet de mensen onbezonnen
blakeren langs de paden
op stranden bij de zee
stil soms kort van stof
hunne spinsels ontsponnen
spanning vloeide uit aderen
leven gaat nu op de pof
blikken koel in tassen mee
werk blijft onbegonnen
gedoofd zijn alle lusten
in dommel wel te rusten
wat water op de akkers
ach boeren arme stakkers
lamlendig in het…
Schelpend zand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 het was onaards
de plaats waar ik
jouw voeten waste
er was alleen
een lichte plek
de wereld heel ver weg
er golfde zee in
een mildheid zonder
overheersend kuiven
zij bloeide blauw
op het witte strand
van schelpend zand
een zilte zon
scheen magisch licht
mystiek weerkaatste in je blik
wij voelden de
nabijheid van het paradijs…
De stilte tussen klanken
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 753 je praat tegen me
over het strand
en in de wind lopen,
over Mozart en mijn
haren die geuren
mooier dan ooit
breng je verzen, gedichten
die ik het meest heb liefgehad
naar morgen en
nog zovele jaren bemin
ik jou om je speelse overmoed
en zo oneindig veel
maar jij bent al bezig
met herinneren, met een
oogwenk, diep weg
in een gezochte…
Meester 1955
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 2.673 De indruk van een voet in het zand
wordt weggespoeld als het water
wassend glijdt over het strand.
De meesterhand laat zo veel later
gevoel nog gaan boven verstand
onuitwisbaar: zijn indruk staat er.…
De Normandische kust
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.664 Wandelen aan verlaten
stranden, turend, luisterend
naar het klotsen van de golven.
Geuren van de zee opsnuiven.
De Normandische kust nog steeds
verstrengeld met de oorlog
rakend, treffend.
Kerkhoven, die respekt, sereniteit
afdwingen,
om stil van te worden.
De Normandische kust.....…
Als mantra
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 41 we tekenden
als spelletje iets
herkenbaars
op elkaars velletje
eerst was het
raken pas later werd
gestraalde warmte
de echte indicator
waarbij muziek
als mantra
energie leidde in
bevoegde banen
nee wij zongen
niet het hoogste lied
lachten de zachte harmonie
van geluid en handen
dwaalden door
vage bergstreken
bezochten stranden…
frigoboxtoerisme
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 352 mijn kuisvrouw was alweer gevlogen
toen ik met mijn vinger over de piano
ging en ge voelt hem al, nee de zachte
aanslagen voor de polonaise in as dur
opus 53 zorgden voor opluchting, vrij
en uitbundig verlieten tonen de kamer
toen werd ik nieuwsgierig, vaneigens
wilde ik weten waar naartoe en weeral
kwam ik op mijn strand, waar toeristen…
Zachter
gedicht
2.0 met 29 stemmen 17.940 Het strand is wel mijn vaderland,
de zee synchroniseert nog monotoon
stromen van tegenstrijdigheden.
Toch droom ik soms, dat er een hoge boom
zou staan waaronder ik mij neer kon leggen,
een boom, die breed geloverd in terrassen
van takken vogels bergen zou.
Vogels, die zingen een voor een,
niet tegelijk, en luistrend naar elkaar.…
Als een kind
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 559 Als een kind met open ogen
staarde ik over zee
waarboven meeuwen dartel vlogen
en buitelden naar benee
Schitterlichtjes in het water
bruisen uiteen op het strand
waar golfjes kabbelend terugstromen
van het geribbelde zand
Schepen lichten op aan de evenaar
in een stralend zonlicht verschijnen ze
groeien van een vaag silhouet
tot een beeld…
Heldere winterdag
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 439 De wind is hard en jaagt koud over het strand
hierdoor zijn de golven onstuimig en woest.
De zee slaat ze met schuimige koppen op het zand
keer op keer.
Door dit weer en deze verandering in de natuur
weet ik het: de winter staat voor de deur
koud en guur.…
Hot
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 899 land betreed
valt het hek met een klap in mijn nek
onderstreept eigenlijk de misère
een verdwaalde zachte sneeuwvlok glijdt mijn visjack binnen
en oja, de kometen komen
hot hot
een snelle steen
wat licht misschien
zo gaat het gewoon
en misschien weer zo een oorlog
die krijsend najaagt wat geluk en dan tot oorlog sterft
ik sta op het strand…
Het bruinverbrande bloot
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 je in het avondrood
na een dag vol zee en zon
je oogde lief het bruinverbrande bloot
dat contrasteerde met het
fraai oplichtend blond waarin ik
sporen van de golven vond
je kus was koel en zilt
het waterzout vroeg dorsten
lessend om nog meer
je hand speelde met zand
jij blikte met helder blauwe ogen
het genieten van een dagje strand…
Zomer
gedicht
2.0 met 11 stemmen 6.759 Er zal nog het een en ander passeren,
daar kan men donder op zeggen of
vast een boek over schrijven, bladzijden vol
over stranden waar personages zich hevig
vervelen en dingen zeggen als:
Wij zijn de doolhoven door en uiterst bedreven
geraakt in het leven
Hoe zullen ze later kijken naar ons?…
Ik zag je.
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 676 Ik zag je in je tuin, op het strand,
in het ontwaken zie ik
je eerlijkheid, je schoonheid
weer hevig naast me neergevleid,
Oh lieftallige schoonheid!…
thuis
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 623 en op de brug
op weg naar de heilige burcht
zicht op
het pad
het licht
ruimte vullen
met levenskleuren
ontwaak en houd wacht
de spiraalvlam
brand tot diep
in de nacht
overgang naar dag
de dauw als instrument
een trompet
luid is de kreet
ontwaak
o luid
ruis
de dag is grauw
maar zon komt toch
wel weer een keer
keerpunt naar het strand…
Liefde is een mysterie
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 967 Toen ik op een zomeravond
zingend over het strand wandelde
zag ik Je mooie gezicht en
vergat volkomen
de prachtige ondergaande zon.
Je vulde mijn hart
met een lied dat ik zingend
op het ritme van mijn wandelpas
bleef herhalen en herhalen
totdat ik uitgeput bleef staan
om diep adem te halen.…
Hoor je paradijsvlegel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 wie wil er nu gelukkig zijn
zoals het kind in mij
met een broodje op het strand
een zeldzaam wit puntje met ham
en wit strandzand dat knarst
tussen de tanden
zoals wringen tussen
het eeuwige verlangen
en de bizarre werkelijkheid
in tedere handen
ik wil daar liggen huid tegen huid
en alle droeve ogen naar de sterren
zenden…
Er waren eens...
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.086 Het is zo eeuwig lang geleden
tijdens de schoonheid van onze jeugd
liefde was er even, passie vooral
strand, bos en gewone wandelpaden
jouw lippen, een mond vormende perfectie
we spraken over later, ooit… eens zouden we…
toen…we verdwenen langzaam uit elkaars leven
daarna nooit gelukkiger geweest of geworden
nu ben je er niet meer, weg… ziekte…
Ogen kijken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.388 Ik ben gegijzeld in de iris van jouw ogen
starend naar een hemelse eeuwigheid
de jeugdjaren zijn echt voorbij gevlogen
maar oh…jouw ogen voor sluitingstijd
Tussen de regen en zonnestralen door
gaan we samen aan het strand ogen kijken
onze wenkbrauwen waaieren in koor
trachtend de zee stiekem glad te strijken
Het spiegelbeeld van mijn eigen…
Volledige bezinning
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 259 De zee legt zijn hoofd op het strand
middels ontelbaar veel koppen van schuim
het tij neemt het recht in eigen hand
de wind verdwaalt in het hemelruim
Het goudgele zand knispert een lied
tussen schelpen, zeewier en kwallen
de melodie van een rustgevend gebied
waar ’s nachts sterren zich laten vallen
De frisheid van de golven nodigt uit…
maar door zichzelf en door elkaar niet meer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 736 onstuimig-verre oceaan
rolt vloedig-dikke lagen zand
over een - van God verlaten - strand
om open wonden toe te dekken
alsof zij nooit hebben bestaan
en diep onder de aarde
waar zij hun vleugels zandig nat
door tochten langs het donderpad
naar het domein van helledromen
onmogelijk verzwaarden
waar zinnen niet meer in beheer
bewegingen…
Levensdans in de natuur
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.382 Onstuimig gaat het soms te keer
Waar golven het strand beminnen
In een zee met duizenden zinnen
Hij strekt zich uit in schuimend nat
Over haar zanderige gladde huid
Reikt naar glooiend duinlandschap
Waarop hij flink beukende stuit
Zij biedt weerstand aan zijn storm
Natuurlijk met haar bekken
Hij begint zich na zijn heftige daad
Langzaamaan…