Alle inzendingen over talmen

Ik wacht al tijden op het nieuws en talm om rust te vinden in wat ik diep van binnen eigenlijk wel weet: het doet er niet toe of ik wacht, of ik wil of moet of dacht.…

O dood, geheime nachtegaal Die in de donkre hagen zingt Uw nooit ontraadselbaar verhaal Dat tot in ‘t diepst der harten dringt, En lokt ons beiderzijds van ‘t pad Over het dompe dove mos Voort van de wemellichte stad Naar ‘t ver en stil en duister bos, — Ik volg u, dood, zing gij mij voor, Ik zal niet talmen aan de zoom, Dat ik de laatste…

raam aan de overkant kijken kinderen snoepend naar het warrelende ballet de zilvermeeuwen in het wak dat ze open houden, witte dobbermeeuwen in zwart water en op het ijsgrijs rondom stappen zwarte vlekken koet door de witte vlokkenvloed de lichte versie van de nacht er blijft niet veel over de wereld sluit, ik mis jou Ik kijk en talm…

De klanken van de avondklok weergalmen tussen de berken van het oude kerkplein na een lome zomerdag talmen mensen in het park zoeken naar verfrissing bij een sprankelende fontein de avondvrede is voelbaar onder de bladstille platanen genieten zij van de luwte en spreken gedempt met elkaar of wandelen door de lange lanen genietend…

In Napels is het rustig; wat een wonder Kerkklok en voorganger zingen me wakker Getuigen van het leven van hun Makker De katholieken kunnen niet meer zonder Beland in Napels’ groene hart en longen Zijn ’Rijksmuseum’, kinderen en palmen Blijf ik bij honden en bambini talmen Voor ik ’t vermenigvuldigde, verwrongen Gelaat van Christus zien…

Zuidenwind wieg wieg de bladeren vlieg maar vlieg vlieg naar Laren Zon schijn groen Zon groen wemel weer zoals toen Groene hemel Bladerzon wandel over Mama's japon met bont getover Zuidenwind zie Mama aan zie haar blauw lint en trek eraan Even talm met haar zwart haar te spelen kalm even maar Wijd open ogen val toe…

Daar sta je dan, zo eenzaam in het wit zwart en naakt, nog knisperend vers van vorm volkomen naamloos weggefilterd uit de storm van al mijn talmen, natrillend in de juiste snit Met ritme langs jouw ranke klanken glijdt mijn oog over het gevulde veld jij staat verhoogd, ik weer op nul gesteld en weet je, onbeholpen, nu nog niet te danken…

Ik sta op de steiger, de kwast smaakt naar de fabriek die het gras doet verdorren, boven mij zijn armen die driftig manen niet te talmen op ritmisch zwiepende sporten. --------------------------------- uit: 'Tirade', jrg. 37, 1993.…

Sonnetten zijn een soort berijmde psalmen Dacht ik toen ik de lade opentrok Een boekomslag zette mij voor het blok Ik hoorde weer het ouderwetse galmen Ik rook weer mint, Eau de Cologne walmen Het orgel dreunde en ik, zondebok, Wist in mij weer een kleine jokkebrok Ik deed alsof en dominee bleef talmen Zoals apostelen naar voedsel visten…

Als ik me nu al ga beklagen in een levenslang gedicht, zie ik, dat de onvermijdelijk kim, zich al bij de uitgang heeft gepost, een wachter, die het koud laat, wanneer ik mijn post verlaat, en van het talmen wordt verlost, staat in onbaatzuchtigheid voor ieder klaar, zijn taak is niet te kunnen kiezen, en voor hem slechts een bijkomstigheid…

In de oude laan, waar zomerbomen wuiven Met al hun groene waaierkoele palmen, Niet hopend meer op vreugde, die bleef talmen, Zat ik bij 't raam, waar zongoud in kwam stuiven, Blauw blonk de lucht, de vogels kweelden psalmen...…

Al wegen onmacht en talmen zwaarder dan lood, zij zijn mij eigen en vertrouwd. Ik weet dat als ik door mijn grenzen breek, de verte nieuwe horizon en tijd onthult, dan ligt de toekomst voor mij open, laaf ik me aan eigen, onbedorven bron.…

de zee kwam als een rimpelend vel naar het strand toe glijden mantels dekten momenten gedachten sloegen over het talmen een lange golf de zee vloeide uit de open ruimte van de hemel zee veegde tijd aan plooide die tot ruisende ogenblikken geduldig uitlopend in dunne zomen de zee kwam met diepe kalmte van overtolligheid naar het strand toe…

Nu voelt men warme geuren om zich walmen, En warmte door de koele bomen wuiven, - De snelle vliet schijnt moede voort te schuiven, En in het matte schuiven nog te talmen; Op de' akker buigen zich de blonde halmen Ontzenuwd, en beschutten met haar kuiven 't Viooltje, dat geen vlinder komt bestuiven, En dat de hette tussen 't graan voelt dwalmen…

Wij allen talme' aan de' ochtend van ons leven En bergen 't schreiend hoofd voor 's levens school: - Waar is onze angst - waar onze jeugd gebleven? Doch wie, die eens als kind voor 't leven school, Heeft het bij ramp en leed zoveel gegeven, Dat hij niet zwerv' en snikk' en eeuwig dool'!…

broeit iets, de lucht werkt landlieden luieren in de verlaten ruimte zien terug op het zwoegen van de dag Vlijtig en vol ijver stapten ze de bedauwde morgen in een zuidenwind bracht slepend de dagelijkse droogte aan In de verre verte lokt klokgelui -boven rieten daken en onder de dreigende hemel- ze terug naar de hofstee Ze dralend en talmen…

Hij's bang in 't donker, bang alleen; Hij wil niet heen, Blijft talmen, treuz'len, hangen. Het dwaze jonkske dwingt, En zingt Een liedje van verlangen. Reeds half het offer van de dood, In dorre levensgaarde, Bukt zich een grijsaard naar de schoot Der trouwe moederaarde. Maar zeg hem niet: 't is tijd van rust!…

Aan het horten van haar vlucht kun je merken dat ze talmen moest en bij haar afzet met een zucht hield de Dom zich ingehouden koest. Kon ik door maar even vliegen net als zij een keer zo stralen en met wieken die er niet om liegen alle avondbladen halen.…

wereld het aardse bestaan ontgaat mij door mysteriën in de spelonken stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god boven aan de ladder laat zijn tranen in woeste striemen neerdalen in verwoestende regenbuien, hoongelach klinkt boven de machtige wolken gedachten niet meer te vertolken talmen…

op 15 maart gaan alle bussen open en iedereen mag kosteloos naar binnen de spanning stijgt: wie gaat er nu weer winnen of is de race in feite al gelopen de lachende partij opnieuw van Rutte? zal hij weer zoveel jaar gaan lopen trutten?…

bekoort Wellicht door evolutie is je snor wat afgegleden Hij heeft je vagina welhaast doorboord Terug naar je wangen die ongenood De blosjes vrijelijk laten komen Als ranke bloem in avondrood Mij is dit alles niet ontnomen Ik geniet ervan bij dageraad En vul mijn lofdicht met orgasmen Die ik voor jou heb aangemaakt Zou ik nu nog moeten talmen…

Zo zinspeelde hij als conquistador Op wat zij hem beloofd had, zonder talmen: Naast admiraal het vice-koningschap Èn in de adelstand worden verheven Èn zijn deel van de vrucht van 't nieuwe land ...................................................................…

Zij talmen aan de toog Van 't open venster, waar de donk're olmen lijnen. Zij schertsen, maar een weemoed schemert in hun oog; Krank van verteerden lust en delicate pijnen Paren de woordjes zich aan heus en lucht gebaar, En de mimosa kwijnt, roerloos in 't porseleinen Geraad, vóór 't spiegelglas van 't duisterend boudoir.…

. ----------------------- marren: dralen, talmen laas: helaas Jont: gun verried: zou overvallen haar storen: zich boos maken lijen: gedogen, dulden als: alles…

Aan uwe voetschabel vergalmen 't Lawaai der stad, de eenzame kreet Van hen, die met hun hulproep talmen, Tot hen de dood opschreeuwen deed. Slechts dít wekt uw genegen oren, (Woordloos of stil, 't is enerlei,) 't Uit ootmoed moeielijk geboren Gebed: o Heer, gedenk aan mij!…

Als porseleinen honden speelden wij te lang het stugge spel van talmen: steriele dialoog: stuifmeel op plastieken bloemen. Want woorden zijn slechts wrakhout dat strandt op de klippen van een verlaten eiland. Duwen opent een schuifdeur niet. Ik wil niet langer schreeuwen in de wind: vanavond zwijg ik liever, en toch niet.…

Nu zich dit paradijs mij eenmaal heeft ontsloten, nu ik zijn diep genoten verborgenheid doorreis, nu ik er talm en dwaal en telkens opgetogen mijne onverzadigde ogen op zijn wijd licht onthaal, beleef ik onbevreesd en zorgenloos het feest, waaraan zich elke dag mijn hart verheugen mag.…

Hij laat altoos, jaar in jaar uit, Op d' eigen trant zich horen: Geen enkel nootje tot besluit, Gene enkle noot te voren: Is de ene regel afgedaan, Dan vangt hij aanstonds d' andre aan; Hij houdt niet van dat talmen: En dus weet onze dove bloed Ook steeds, hoe lang hij trappen moet Voor ieder van de psalmen.…