Alle inzendingen over toebehoren

een toevalstreffer of Gods wegen in jouw hemel, in jouw hel daar wil ik je toebehoren…

Adem, elke ochtend heftig in mijn oor als ik je bekoor je toebehoor daar doe ik het voor zie al uit naar morgen.…

Het is de glimlach van de schepper en mag ons toebehoren...…

Anders ben je nog niet echt geboren als je alleen bent, maar tegelijkertijd wil je vrij zijn, wil je eigen gangen gaan, niemand toebehoren. Niemand toebehoren, maar in dit weidse heelal is alles met alles verbonden, zijn er alleen trillingen van licht, van energie en liefde.…

Vertrouwen Toebehoren van de meeloper Conventies uitgevonden door Pastoors Moraliteit de zorg van Kinderverwekkers Echte stielen Ware debielen Het heden Het leven Is de onwil van een Romanticus…

Zonnelicht zingend en zegenend vandaag tot toebehoren.…

nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong die aan jou toebehoren die ik telkens verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in mijn mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Woorden die aan jou toebehoren, maar die ik steeds verdrong. Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Soms raak ik eventjes van streek; de mensheid toebehorend, of ben ik van het toekomstige ras: de vierde dimensie aanborend.…

Licht bij de vleet nu jij de wereld binnentreedt en van de prins geen kwaad nog weet Dat je vanaf je eerste kreet tot aan je laatste ademtocht dat licht mag toebehoren Zo wordt in jou een nieuw mens geboren…

Ik zal u toebehoren: Mijn droefenis die zoveel Leeds weerstond, Mijn fel verlangen dat geen angst kon smoren, Mijn sterke trots die gij toch overwont. En samen zullen we ons die vree bereiden Die nu het leven nimmer voor ons heeft En die wij anderen zo diep benijdden.…

Vader, dank U dat U mij bemint Dat ik aan U mag toebehoren En U mijn gebeden wilt verhoren Ik vertrouw op U als Uw kind. Amen…

Nu de bomen met wit zijn betogen wordt ik door hun stilte opgenomen en zal langzaam een droom geboren, waar sneeuwen zinken in mijn ogen, die als een eeuwigheid voortduren-, niemand telt meer mijn uren; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

Ja zelfs gedachten die mij niet toebehoren vloeien vaker dan eens, al wens ik echt niets te horen, vaker dan eens zacht in ook mijn oren. Al zijn mijn eigen zinnen geheel bescheiden wil ik mij niet ongevraagd aan anderen wijden verneem ik veel over elders dat vale lijden. ©…

ook al zal ik de schepper toebehoren aards kort of wellicht hemels lang en wanneer de geest mij als het waren wil bekoren is leven niet gelijk een hymne als ongeschonden gezang ik snap niet echt diep in mijzelf of kijkend om me heen dat uit voortdurende verwachting toch hoop wordt geboren…

Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

je geeft me dagen van slaap, bladerloze bomen en wind die stilte naar het noorden draait lege oren en het vocht van de maan dat het gedicht klieft als zou mijn schaduw de nacht toebehoren, nooit los van zwarte knopen ik laat achter, je vraagt de dood…

Geheel had het zich aan haar verloren: het werd haar vod, haar vuil, haar toebehoren. Het speelde mee dat het haar niet deerde, veinsde dat het echt alleen begeerde, dat niets van het haar hemel waardig was, dat het de fout was die haar bezeerde en niet een kans die ook de hare was.…

Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

In den einders ligt mijn blik verloren, alleen mijn schreden worden nog bewogen; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed gaan toebehoren.…

Toen voelde ik heel diep in mij ik heb jou niet voorgoed verloren mijn hart zal je altijd toebehoren.…

Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht. -------------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten (1948)…

Glazen woorden op het puntje van m'n tong die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in m'n mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

de trein kwam aangespoord duizenden zielen aan boord hengelend naar leven op het kruispunt van de dood gaf het wisselsein rood jij hebt je kind overgegeven toen de trein kwam die zijn leven nam bood ik jou mijn boterbrief een slavenring door mijn oor nu ik jou eeuwig toebehoor mijn liefste, mijn lief…

Licht dat ons verzoent met einde, met oponthoud en pijn, dat vrede brengt en toebehoren, licht dat er zal zijn.…

volg ik jouw sporen sporen van vergankelijkheid die aan jou toebehoren welke mij vertellen hoe jij gevaren bent welke keuzes jij gemaakt hebt en welke niet het hoe en waarom zijn weggelaten al wat rest ben jij zelfs als er mist op komt zetten ben je niet ver weg want jij woont voor altijd binnen in mij…

ik streelde warme huid waarop haartjes zacht donsden er was een lichte vleug die ondeugd responsde in tegendraads bewegen gaf huid mij haar zegen de lach werd geboren in sporen die wij gingen het onbekend terrein voelde veilig warm en ontspannen fijn in elkaar toebehoren klonken al zachtjes hemelse koren…

Hoe mooi een gedicht uit zijn ziel geboren tot een ieder kan toebehoren.…