Alle inzendingen over trein

Ik mag graag in treinen zitten die op tijd vertrekken. Ik hou van vaders die hun hart toedekken. ------------------------------------------------- uit: 'De geur van natte meisjesharen', 1987.…

Het boekje met cijfers achterlatend in de trein, Door naar verder.…

reizen in mijn hoofd na een doorwaakte nacht is grilliger dan ooit te snel te veel flarden gedachten slaan op hol ontbijt is nu een hindernis de trein die dendert door tevreden ontevreden vrienden, familie absorbeert aandacht ouders' zilveren bruiloft die weer bovenkomt lang zouden ze leven in de gloria, nu nog steeds de…

je dood wil gaan er bestaat niet zoiets als je missen ook niet wanneer je er al een beetje niet meer bent er bestaat wel zoiets als spijt wanneer ik jou je koffers zie pakken vastbesloten dicht klikt en opneemt naar het volgende station stapt rouwen vooraf gaat niet rouw heeft zijn achteraf datum na de spijt en op een perron waar geen trein…

om te volgen volg ik de levensloop van het hart zoals ik ben, wat wil het opnieuw en opnieuw is niets perfect, is er geen garantie maar navigeer je het hart weet leef je, leef je in de wereld pak je de trein van het leven stappen mensen op en stappen mensen af volgen hun hart de dag zal altijd duren in het ritme van dag en nacht…

Weet ik, het klinkt steeds zo vertrouwd hoor ik het luister naar het heengaan van het treurlied onder regen valt een leven te verlaten het is nog niet te laat, toe droom op een ander verlaten eiland in een wildvreemde stad waar treinen niet meer rijden waar nergens een weg toe leidt begint een betekenis te gloren het is nog niet te vroeg…

wat losse woede was met de trein gekomen op rails van wolken westwaarts denderend in stampij en crescendo daar ligt de meander van het avondland het luwt er en ontglimt elk scherp kantje dat op het ego lag te rijden het heldere water daar in stalen linten herinnert aan onthechting van weleer het futiele verschil in het samen zijn…

“Allah is groot, ik heb een bom” riep hij verward in de trein, het was een schreeuw om hulp voor zijn psychotisch venijn maar het trotse blauw zag in hem een terrorist op deze lijn compleet met gewaad van zijn Islamitische zijn.…

een dag met een gaatje sprak zij en prikte een ballon stuk, kijk op het kaartje staat in alle talen jouw naam hoe raak is waarheid wanneer het land van herkomst wordt verwijderd en nachten dagen in gaan halen de maan een laatste knipoog geeft aan de zon, ben ik nu aan zet of haalt jouw jeugd mij in wanneer ik probeer de laatste trein…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar veelal bij leven wel te begaan met het ruimteveer, het vliegtuig de trein, de tram, de bus, de boot, de metro, de auto, de (motor)fiets of gewoon te voet....wandelend...…

De psychologie van de mens Is als het er enigszins Op aan komt terug te brengen Tot zo maar een constatering - In de openbare ruimte wil De mens graag iets eigens Geven aan het plekje dat Hij dagelijks gebruikt - Dus neemt hij vaakt dezelfde Bus, dezelfde trein, en daarin Als het even kan dezelfde Bank, dezelfde stoel in Hetzelfde…

Die VW Kever, al was 'ie klein, snorde lekker, reed als 'n trein. Van een degelijke Duitse makelij. Voor deze Kever géén tribunalen, laat 'm blinken, laat 'm stralen. Dakje open, dan ben je pas vrij.…

Alleen nog het gedreun van treinen en het geraas over Ring en Boulevards. Stad bij avond die eindelijk weer zich zelve is, de uren verslaat op een terras en het joie de vivre dat blijft hangen. Stad bij avond. Ik heb geen ander verlangen.…

bij hun moeders weggerukt Hoor ik het snikken, onderdrukt Van peuters die bij pubers schuilen Nog steeds zie ik de zwarte muilen Van monsters, kennelijk verrukt Van vlees, vers van de straat geplukt Van botresten in diepe kuilen Ikzelf verscherf in spiegelglas Weerkaats een bang, gebroken volk Dat grote, gele sterren droeg Ik zie treinen…

uitgewreven frites met mayonaise op de leukbedoelde kleuren van de tegelvloer pas op voor uitglijden een omroepstem vermeldt een storing op de lijn aanwijsborden veranderen hun bestemming ‘vertrekt vandaag niet’ jachtig bellen mensen naar werk of naastverwanten zij wacht in de stationshal van het leven niet wetend wie te bellen welke trein…

Herinneringen van de trein in Engeland het hotel na een onvergetelijk concert ons laatste drankje bleek in de lounge ik koester ons een laatste gesprek. Je golvende rode haar en heerlijk accent Ik verzonk in de glinstering van je ogen je gedraging stuitte tegen je uiterlijk nu deel ik woorden uit monologen.…

luchten, schaduwen van wolken wegvluchtend op windrimpels in de rivier Het landschap onherkenbaar veranderd zeggen wij die nu leven, nu zien Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons die wij hier alleen vermoeden kunnen Het moment na de laatste toon voor de eerste herinnering: een ruimte die bij iedere ontdekking verder uitdijt De trein…

de dwaas staat op de hoek en mompelt mensen na zijn armen zwaaien naar de trams zijn ogen lachen auto’s toe en fietsers trappen op hun rem want hij wil spelen op de weg hij plukt de wolken uit de lucht en zucht de hitte van de zon zijn hemd gaat los hij pakt de rails en fluit vooruit zijn treinen uit hij wordt in wit…

witte strepen krijten in het blauw hun verre reizen schrijven adem in de kou op weg naar tropische verblijven ze laten alles achter zich de zorgen en hun zaken het huis en met de buren thuis voorlopig niets te maken zie kiezen voor comfort lucht om hen te dragen geen boot of druk verkeer treinen die vertragen ik aard in somber…

Volle treinen in de nacht staan stil tussen fijnstraal De grasdijk schommelt wat Het water zucht golfjes over het spoor Ganzen soppen rond Vaarwel Atlantis Vaarwel watertuinen Dankjewel, het ga je goed We vliegen uit de aarde ligt open Waarheen, waarheen?…

samen zijn wij even weggeweest naar een feest zonder wereld alles hebben wij losgelaten geen agenda of afspraken richtingloos hebben wij zonder kaartje de trein gepakt hij stond voor ons op wacht vertrok meteen na de fluit reed snel het anoniem stationnetje uit nog tikken de wielen hun maatschappelijk verbonden cadans…

Kom, ze moet weer gaan nu snel opgestaan door de bomen ziet ze de trein al staan. Twee werelden vloeiden even ineen. Terug naar de levenden Dit keer alleen, weer alleen.…

aan het hoofd woorden rijden zich klem in de korst van mijn keel ze hebben verleerd hoe een vrouw planmatig te bedaren het onvermogen is totaal verdwaasd kijk ik naar hemel en aarde mijn klamme voeten vatten vuur rook verast de kleur van mijn ogen ik word als heilig te vroeg geboren en veracht ondertussen heeft de trein…

maakt alles weer onzeker en toch buiten door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen waarin je afscheid neemt, de trein…

Ik hoor de laarzen stampen ik proef het immens verdriet ik zie de holle ogen ook al was ik er niet Ik ruik de lucht van lijken ik voel de wanhoop en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen…

ooit zal ik met je mee gaan samen op reis een zomerse ochtend je hand die me met liefde leidt het perron tussen schaduw en zon rondom statige bomen eerst koffie voor de trein arriveert want haast is aan ons niet gespendeerd de bestemming is bekend maar gelukkig bepalen wij tijd en verblijf het is een genoegen om ongedwongen…

kunnen bouwen Terugkeer uit de eeuwigheid Gelovend in nooit bestemde krachten Jarenlang in stilte smachten Wat soms tot droefenis heeft geleid Zwijgzaam tot in het diepste profiel Kilte als ruwe steen Maar soms brak een zon er doorheen Kwetsbaar als merg zonder been Altijd tot alles en niets bereid Stuwend, als maar verder gaan Een trein…

vannacht op station Leiden centraal stond de trein uit Alphen aan de Rijn om 00.30 uur in brand de machinist constateerde op twee bankzittingen in één lege coupé uitbraak van walm en vuurzee en alarmeerde stad en ommeland spuitgasten zeiden ter plaatse dit gaat niet spontaan aan welke onverlaat heeft dit gedaan thans zoekt de politie…

Verlangen naar geluiden die verdwenen als geknars van staal op staal, een gele koplamp die de mist doorschijnt, een knipperlicht dat in de verte seint en zegt dat er nog steeds een trein kan komen.…

met de laatste trein is ook mijn ziel vertrokken ik riep nog en wuifde voelde vocht in de ogen mijn arm was kort de hand te klein om naar de verte te grijpen of haar terug te lokken ik hoorde, heimelijk, de duivel juichen wat kan leegte, zo ingesloten, eindeloos ver lijken mij nog verder in de winter doen zuigen slechts een…