inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.513):

De reis

Plantjes neemt ze mee
niet te groot
ze moet er nog mee reizen
plantjes dus op schoot
in bus en trein
tot ze met z'n drietjes
bij de voorlaatste halte zijn.

Voor hem en haar
was het het eindstation
wel met een tussenpoze
van vier jaar
maar nu liggen ze daar
parmantig naast elkaar.

Elk jaar onderneemt ze deze reis
soms vaker dan 1 keer
Om even kort bij hen te zijn
Mijm'rend over hoe het was
tot die 'man' hen velde
met zijn zeis.

Voor hen geen retourtje
zoals voor haar
een enkeltje zou het blijken
te zijn
Voor de ene plots
voor de and're verwacht
De pijn van toen
is inmiddels
verzacht.

Ze opent het hek
loopt langs de graven
tot achterin deze hof.
De plantjes hun plek gegeven
ze blijft nog heel even
daar is de zon, wat een bof

Nog even vanaf het bankje
de doden toespreken
onder het zachtjes uitspreken van
een 'dank je'
voor de mooie herinneringen
die door de jaren het leven
vervingen.
Een moeder naast haar kind
Ook de dood is wat hen bindt.

Kom, ze moet weer gaan
nu snel opgestaan
door de bomen ziet ze de trein al staan.

Twee werelden vloeiden even
ineen.
Terug naar de levenden
Dit keer alleen,
weer alleen.

Schrijver: nadia carolina, 8 mei 2019


Geplaatst in de categorie: afscheid

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 92

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
25 mei 2019
aangrijpend mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)