116 resultaten.
Jouw kleerscheuren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 684 het waren jouw kleerscheuren
die je hier had laten liggen
welke me pas opvallen wanneer
ik er bijna over struikel
ik waande me op grote hoogte
waar de wind mijn rokken deed bollen
het spiegelbeeld bleek in diepe rouw
buigende treurwilg helde over
pardoes val ik op de grond
verwens ik jou ten zeerste
als ik 'n plan smeed
*…
dag pa
netgedicht
2.0 met 115 stemmen 6.288 wolkjes adem achterna
in de vrieskou
auto’s met veel tinten wit
het is ochtendmist
flarden levenslied
uit een café
over een moeder
hoog in de hemel
kijk toch even omhoog
onderweg naar vak D707
twijgjes treurwilg plukken
vlecht een bezempje ermee
veeg de geboortedatum schoon
van vijftien jaar
denkbeeldige resten vuil
negentig…
Wiegelied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 ik wieg je in het koren
bij het vallen van de nacht
hoor de treurwilg lieflijk zingen
zelfs de aren neuriën zacht
ga maar slapen lieve jongen
want jouw oogjes zijn zo moe
van al jouw rare bokkensprongen
nu mag je naar dromenland toe
ik wieg je in het koren
op het ritme van de wind
welke niemand kan verstoren
droom maar zacht lief sterrenkind…
hartepijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 250 mijn hemel de rozen verwelken
de treurwilg staat op nul
ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven
alleen om een kwestie van bukken
verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen
geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…
Vroeger
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 148 Als vroeger is verdwaald
bijten de herinneringen
als zuur
gemis laat sporen zien
waar herkenning zich verschuilt
tussen de flarden van de tijd
zelfs het geliefde tuintje
verdwijnt
in de kille asem het verlies
de gele trossen van de treurwilg
hangen zwaar
en de laatste bloesems tooien
zich tegen beter weten in
terwijl de herinnering…
Lente
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 56 De treurwilg wordt als eerste groen.
Het zijn mijn vroegste kinderjaren.
Ik weet geen woorden nog, ervaren
dat deed ik onbewust nog toen.
Ik lag maar simpel in mijn wieg,
naar boven, naar de lucht te staren.
Er kwamen wolken langs gevaren
en dichterbij zoemde een vlieg.
Mijn ik had zich nog niet gevormd.…
mank
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 763 stormgewassen zuiver ruikt het bos
een populier ligt neerslachtig dwars
over het voetbalveld geveld
moeder eend telt nog een keer
vandaag mist ze er drie
van de vijftien maar de vijver
maakt een draai waar ze zich
verstoppen kunnen boven water
onder de treurwilg buiten beeld
in de verte vindt een trein zijn
rails terug evenwijdig
er…
Grafbeplanting
poëzie
3.0 met 3 stemmen 530 Op het zwijgend erf der doden
Moet de treurwilg zijn gezet
Maar de popel ruise er nevens:
Bij de rouw het stil gebed.
Op het zwijgend erf der doden
Sta de donk're beuk in de aard;
Maar de meidoorn sta er nevens:
Aan de weemoed hoop gepaard.…
"De zon spreidt haar bed."
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 122 De treurwilg huivert
in al z’n diepe wortels,
zuigt z’n tranen droog.
Bamboe in de tuin
schieten jonge scheuten,
die gaan niet dood.
Betraande zaden
zullen nooit vogels kooien,
ze planten bomen.…
er is een open en toe gaan van deuren vandaag
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 301 in het papier
is er een muur
het houdt de letters
op afstand
woorden die niet geschreven
kunnen worden, woorden die nog nooit
bij elkaar hoorden
zoals - ik mis je -
ik streep ze door
mijn liefste verdriet
is een gesloten toekomst
wellicht wordt dit alleen in poëzie begrepen
zoals een treurwilg die met zijn trieste vlagen
te…
Rustplaats
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.340 Een doodse stilte wordt verbroken
door de helle schreeuw van een vogel
verstopt in de oude treurwilg,
vlak voorbij de oude kapel.
Bloemen sieren deze trieste plek,
waar tijd lijkt stil te staan,
en treuren schijnbaar in stilte,
om het leven, waar kruisen aan herinneren.…
Begraafplaats
gedicht
3.0 met 48 stemmen 32.827 Waarover de treurwilgen treuren,
wie, wie die er wakker van ligt?
--------------------------------
uit: 'Woelig stof', 1989.…
Zaagsporen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.267 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
Zaagsporen
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 958 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
Als de avond nadert
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 519 mijn innerlijke waarden
zij omsluiten heden mijn trage denken
woorden blijven liggen op de aarde
alleen mijn vingers bewegen
door wat mij wordt opgedragen
ik volg slechts de toonaangevende zegen
die opborrelt uit onaantastbare lagen
afscheid hangt boven het meer
in een dromerig hemels groen
stilte geeft de volheid van leegte weer
een treurwilg…
In het park.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 333 Een treurwilg, een berk en een oude
eik, de mensen voelen zich de koning
te rijk.
Het is volle maan, mensen komen en gaan.
Sommigen lopen langzaam, anderen ras...
Een konijntje doorkruist hun pad.
Daar in het park alsof het er nooit eerder was.…
Ontworteld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 er is een boom aan het land ontworteld
hij ligt voor een huis en een dorre tuin
zijn takken raken de deuren en ramen
waar jij vele winters vaak achter zat
je bleef er uren zitten tuurde voor je uit
schilderde met je camera en luisterde
naar de regen en het geselde van de wind
die de oude treurwilg tot vallen bracht
maar nu wandel ik en…
Elke dag
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 827 Zoals een treurwilg heb ik
de eerste bladeren verloren,
mijn liefde heb je al
tijdens de zomer ingevroren.
Dag na dag schud ik
de tranen van me af,
het is de herfst die jij me gaf.
Geen enkel blad
beroert nog jouw ogen,
dauwdruppels zullen
nooit meer opdrogen.…
Zwanennacht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 158 Herinner me oeverloze liefde
onstuimige lijven aan de kust
schaduwen van treurwilgen
blauwe reigers loerend naar lust
midden in de vakantiezomer
de zwanennacht
onze nachtelijke oertooi
zelfgemaakte liefdeswapens van eenvoud
verstrooide ratio in regenjassen
toen de maan achter een wolk dreef
zoals dromen wolken manen doen schuilen
nam…
Jong geleerd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 333 Morgen terugkomen en kijken
of gisteren veranderd is, achteraf
een treurwilg wiegt met de wind
Een engel gemaakt in de sneeuw
een sneeuwman met steenkolen ogen
versleten muts op en sjaal
Zelf geschapen met koude handen
rondgelopen met tenen, stampend koud
naar de melkman gezwaaid
Een poging tot vliegen gedaan
een meter van de grond gekomen…
De Heemen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 boerenhofsteden
het eerste begin van Blijham
een steenhuis verplaatst
naar hoge grond
toen Dollardwater kwam
aan het Oosteinde
de weg naar Bellingwolde
die een andere loop nam
het oude tracé
loopt nu dood
het laatste stuk ervan
is de oprit bij
het huis van
Ineke en Jan
N969 de nieuwe weg
een stukje verlegd
in een bocht met beton
om die oude treurwilg…
MORGENSPEL
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 184 Onder de treurwilg blijft hij staan
en ziet hoe de schaatsenrijders gaan
met grote snelheid over het water.
Een karperpaar steekt na het ontwaken
zijn kopjes uit de plantenwirwar.…
hoofd omhoog
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 266 ik heb geleerd om rechtop te lopen
hoe zwaar de last ook is
ik buig niet
mijn hart draagt de hoop
mijn geloof is sterk en ik draai me
van treurwilgen weg
het zijn net klaagmuren
je hebt er niets aan
ik zie een bijna oranje maan
met mijn hoofd geheven
zie bittere mensen om me
heen
klagen over de politiek, over
religie, vooral over…
Winterbloesem
gedicht
3.0 met 66 stemmen 4.720 De treurwilg in wintertooi
tot het kleinste stronkje
het gammele tuinhekje met
een wit kanten randje.
Het vogelhuisje een waar
paradijsje voor vinkjes
winterkoninkjes en sijsjes.
Ik laat mijn tuin nu maar
met rust, want elke voetstap
maakt dit winterse prentje
stuk en tuur verstild uit
mijn raam bewonderend
en bedachtzaam.…
De man met de schaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.490 Er lekt nog wat licht uit het gaatje
De treurwilg verbeeldt zich fontein. Zij heeft
meer weg van een paard. Er slapen doden
onder haar manen.
Hier woont de man met de schaar, hij
knipt de wereld in stukken en lijmt haar.…
wat is er mis gegaan?
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 947 verloren uit het oog van velen
vergeten door mensen wie
ik ooit heb leren kennen
vergroeid uit moeders' armen
welke traan is er nog niet
uit de treurwilg gevallen?
zij hangt alsmaar naar benee,
laat iemand haar toch
oplichten.…
onder de treurwilg staat haar bank
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 324 ze telt de bliksems
haar wolken breken
ze vraagt: schipper mag ik overvaren
en het meer wordt een blaasjestapijt
er is geen boot
nooit
is er een boot…
Vlindervlucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 722 In de geplooide zoom van het meer
waar takken van de treurwilg teer
het eigen spiegelbeeld doorkringen
en ’t met hun jonge groen omringen
dwarrelt een stervende vlinder neer
Hij vloog in het hemelruim omhoog
ontdaan van beschermende teugels
naar de warme stralen van de zon
hoger dan hij werk’lijk vliegen kon
en verbrandde er z’n frêle vleugels…
vivonne (vienne)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 272 de tgv raast door dit dorp
langs het desolate station
waar driemaal daags knarsende
stoptreinen vergeefs wachten
een duizendjarige kerk
rust van kabbelend water
prominente treurwilgen
zacht bewogen stil dromend
elk halfuur de ratelende beat
roerig ritme op ontelb’re bielzen
een storing van 300 kilometer per uur
na dertig lange seconden…
die dag te sterven
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 336 geen vogel
geeft er antwoord
en de treurwilg prevelt tevergeefs:
niet doodslaan
naald na naald
in ogen,
ontredderd blauw
nijptangen in bolle buiken
trekken de dood naar lege handen;
het geschreeuw waait
door onbestaande ramen, vrouw
na vrouw
niet doodslaan
trage messen sluipen
door identieke lijfjes; harten
op zwarte, naamloze…