Alle inzendingen over twijfelen

momenten boordevol geluk de lucht en bomen zon en wolken niets kan stuk laat gras en groen maar bij mij komen een steek van jaloezie de blik van schrik het zaaien van de twijfel de onlust in de lucht het is de rust die vlucht stemmingsval is groot de oorzaak wel te duiden het zijn gewoon hormonenbuien waar liefde ademt…

was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en alles dat uitvoerig werd geshowd niet één begreep haar of jouw dood en twijfel…

En nooit uit de twijfel Nooit uit de liefde, nooit Maakte het leven zulk begin. ------------------------------------------ uit: 'Index I-VII', in Vandaag nr. 11.…

Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we…

natuurlijk zijn er momenten dat de irritaties maken dat ik niet de liefde voel voor jou als alle dagen toch hoef jij nooit te twijfelen aan wat ik voel voor jou jij die mij van en in het leven nog steeds de liefste is alleen de overkant weet dat in mijn doen en laten jij eindeloos het doel bent van de weg die ik ga al zal het leven…

Jouw twijfel en jouw puzzel, onweerlegbaar uitgelegd.…

Ik wil andere gedachten ik wil niet alleen zijn met die meningen over wat ik doe Dus zet ik de muziek hard en werk ik hard, met een taart op feestdagen, een hele taart helemaal voor mij En dan word ik misselijk en moet ik overgeven Weer zo'n herinnering die ik niet kwijtraak die rustig wacht op twijfels en dan in de rij gaat staan…

De lont spuit vonken Een stroomstoot in het middenrif Frivool en vederlicht Als een gekarteld herfstblad Twijfelend tussen val en vlucht Een ogenblik dwarrel ik bedwelmd In het nu dat zwanger opwelt De koekoek aan een springveer geketend Hupt twaalf maal uit zijn kooi In een wijde kleurenwaaier Ontplof ik Een seinlampje schiet door open…

hoort men in juli vele krassen op een plaatje zonder stoppen in het riet men beluistert eerste rang het gezang van levende karekiet daarentegen in april dan een ander plaatje hoger toerental zonder twijfel de gewone rietzanger de karekiet wacht langer voor de nestel in de vlecht uit vers riet in januari blijf zoeken desnoods…

kom terug jij kleine vlinder kom terug uit de verte de manen zijn dood zoals het dansend lichaam in mijn dichtersdroom verstild, afwezig de wind vergeten in de graven rondom mij ben je daar, mijn vlinder of twijfel je nog door de kus die ik je gaf slaperig, de avondgod diegene die nog wenen moet om het antwoord van de sterren…

Door je poriën parfumeer je mij, van enige twijfel is geen sprake de arm versmolten op een zachte dij in de warme holten van de nachten in het waken van de dagen kan dié ene geur mij raken.…

zoals mist in de ochtend kan hangen zo bekleed mijn schuldgevoel zich over mijn psyche mijn opvattingen worden genarcotiseerd door mensen in dronken beelden ik verlies mezelf in de massa geweten knaagt een gat in mijn hoofd het lijkt wel een strijd tussen filosofen mijn innerlijk aarzelt maar ik laat geen twijfel meer toe ons taalgevoel…

sprankelt in mijn hart zoals de bubbels in je glas je grote bruine ogen staren diep in mijn ziel ik voel me ontdekt in de eindeloze verte betrapt in de snoeptrommel van zinnenprikkelende lust het mes beeft in mijn hand mijn vork aarzelt voor mijn mond ik voel de angst nabij in woorden te verslikken in leugens te verstrikken in twijfel…

Een meisje met gevoelens, Een meisje met twijfels, Een meisje met gebreken, Heb je me zo al eens bekeken? Mijn hart gaat met me aan de haal. Mijn verstand laat me in de steek. Als ik zeg: "Ik wil gaan voor jou!" Geloof dan dat ik de waarheid spreek...…

Ben ik zeker van het leven zeker van mijn hier en nu zijn zonder twijfel in het brein om mijn omgeving te beleven het ontwaken als een schot verbreekt de sluier van de waan onthult de waarheid in een traan onttrekt de nevel van mijn lot fakkels van verbinding zijn ontstoken en met de wereld zoals die bestond is voor eeuwig het contact…

Soms kwam twijfel binnen gekropen: diepe schuldgevoelens over zijn onvermogen vooruitstrevend te zijn.…

Ze vloog af en aan druk bezig met haar voortbestaan steeds maar weer die zorg een mugje hier, een larfje daar en tot de avond toe, was ze nog steeds niet klaar Maar soms als ze uit het gaatje vloog haar slimme oogjes hadden ´t gauw gezien toch niet helemaal op haar gemak vloog ze, twijfelend, nog even op een berkentak en onrustig nog stukje…

Ik woon niet in stilte wanneer ik alleen ben in de nacht, deze donkere nacht er is weliswaar een zwijgen dat zicht toont aan de horizon maar er zijn meeslepende twijfels die zich ladderzat verschansen in de muziek onder mijn bed en ik denk vaak aan jou die niet zwijgen kan met altijd een mening over alles en niets waar ik mijn onmacht…

Als ik nu opgelucht ontwaak uit deze boze droom zou ik verwonderd omzien naar mijn gedetailleerde dromenfantasie hopend dat dit nooit gebeurt onderwijl vrolijk plukkend van de dag liefste hou me stevig vast het regent ijskoude realiteiten vragen striemen door de binnenkamer de zon lijkt verder weg dan ooit als het leven twijfel is wie…

En twijfel niet aan jouw verlangens. Alles komt een keer weer eens goed. Dus hou niet alles binnen, en verlies niet de moed. Maak jouw hart niet alleen van steen. Maar draag bij aan jouw gevoel. En houd moed. Alles komt een keer weer goed.…

wenselijk zou zijn; Elk leven, hoe zeer ook geliefd, Zal zijn einde krijgen, Mens, plant en dier En zelfs de kleinste organismen Zullen sterven, opgaan in Een onbestemde eeuwigheid - Slechts een die de dans Ontspringen kan, 't is onverwacht De dood zelf, die zo Te zien onsterfelijk, En niet aan zichzelf onderworpen is, En zonder twijfel…

Een plekje om te schuilen Dat je niet meer rennen hoeft Nooit meer stille tranen huilen moet Die van blijdschap dan weer wel Jezelf te kunnen zijn Nooit meer hoeft te twijfelen Aan wie of wat je bent Want van binnenuit is het zo goed Handen die je vast kunt houden Om te delen, warm en zacht Heel veel zonlicht dat zal schijnen Geen kou…

adem de wolkenhemel vatbaar voor langer verblijf hangende het verleden is er nog een rimpel in volkomenheid, een ader met vloeibare twijfel of we niet in herhaling vallen weer opstaan en verpozen ons van geen kwaad weten kunnen we nog eenmaal onze gangen herroepen de rivier verleggen en de stoflaag herlezen zonder blijk van wijken…

jouw hand glipt uit de mijne langzaam ga je op in de mensenmassa, op weg naar huis al twijfel je daar soms aan even daarvoor, vertelde ik je anekdotes uit een ver verleden die een glimlach op jouw lippen toverde zelf verval je in herhaling van hetgeen je net ook vertelde steevast luister ik omarm ik jou met liefde totdat het moment…

ze braken in hoorde de sloten kraken van mijn afgeschermde dagen in het leven hier had de muren zelf gesteend gehouwen uit gevoel dat daglicht niet kon dragen want spoken uit de nacht wisten het stollen van de specie jarenlang nog te vertragen ik fundeerde met mijn twijfels en een veel te grote mond die constructie bleek ook…

schikken maar ze geeft niet thuis ze liegt de deugden met haar ogen haar kuise lach hangt naast het kruis mijn dagen zijn verhuisd de nachten heeft ze meegenomen haar kasten eens gevuld met dromen zijn nu leeg en tot zichzelf gekomen ik zie de schaduwen veranderen nog toont de spiegel evenbeeld je hebt je waarheid meegenomen aan mij de twijfels…

hoe groot is het verschil tussen twijfels en keuzes… stappen ik heb ze ooit gemaakt betamelijk en voldaan tussen de tweestrijd dikwijls weer mezelf betrappen op matte vlakken tussen het groen glanzend tapijt maar nu… meer dan ooit schuilt het verlangen in mijn hart op verhaal te komen de weldaad te voelen ontwaken…

Een keten van gebeurtenissen is het leven waarin hoop en twijfel hun dansjes doen, om zich dan weer stil langs de muur te begeven met een besef van "Er was eens ..." en "Toen ...".…

Het woord nooit dat ik nooit die of die ziekte wil, nooit meer die of die hoef te zien altijd dat ik altijd blij wil zijn bijvoorbeeld gezond en helder, altijd wel die of die bij me zou willen soms dat ik soms aan iets twijfel (of heel vaak) soms iets me in verlegenheid brengt soms een nachtmerrie heb, maar vaker leuke dromen, eeuwig dat…

je las niet wie ik was zag een ander in de woorden ronder dan je zelf als hoekig had je had de slang al lang gezien negeerde twijfels die slapen nog dacht je misschien in onze schrijfsels waarheid bleek een koude douche waar jij met meest van rilde je keek me in jouw spiegel aan ik was het die jij wilde terug naar het spel…