Alle inzendingen over vallend blad

Wind van verre zee langs een vallend blad gevolgd door hartstocht na een diepe zucht. Optimaal genavigeerd met gespreide vleugels door wind van verre zee gevolgd in vogelvlucht. Nu gedachtes blijven domineert spanning in alleenstaande ijle lucht waar passie was geboren.…

blad…

blad en het verdwenen pad…

hoe de laatste roos in de tuin tussen ‘t kleurend en vallend blad haar pure schoonheid nog even bewonderen laat hoe zij in regen en gure kou haar tere knopje boven water houdt, naar ik hoop niet al te snel verdwijnen zal hoe ik deze roos als zij het redt begin november in ‘n vaasje zet hoe zij dan naast die ene kaars tussen zacht…

ik zou haar ogen willen zien de trekken kunnen onderscheiden in het vallend blad haar stem weer mogen horen in het lied van opgetogen koren als de wind iets harder bidt mijn wolken zijn weer grijs bevolken anoniem de hemel ze maken niemand meer iets wijs de wereld strakt zich in een kouder onbehouwen alleen mezelf kan ik nog vertrouwen…

Onze band vervaagd tot wat woorden geladen met gevoel om een hartvol roest Schitterende herinneringen De kleur van jouw ogen Die eerste keer, verdwaald in elkaar, samen de weg aan het vinden Alles waar jij goed in bent dat je toch los moet laten Cadeaus zonder pretentie hand in hand gegeven voor het hotel, in vallend blad…

Alles tegelijk De lente vond ik er in zachte geuren in witte bloesems in de wind De herfst bracht vallend blad in houten kleuren met sterke adem van een kruidenbad De winter was er in de kale bomen alleen de koude werd electrisch binnenshuis gevoed De zomer zong haar warme krekelliedjes de kikkers zeiden 's avonds alles na de tjitjaks…

een vallend blad zijn tijd gehad bijeengeveegd met velen jij zag dat mijn kleur anders was mijn vorm meer kartels had ik heb mijn stekels opgezet toen ik begon te krimpen het jonge had ik eerder afgelegd groeide langzaam en ben lang heel groen gebleven volwassen word ik nooit koos verkeerde luchten zag herfst voor winter aan verwisselde…

een vallend blad zijn tijd gehad bijeengeveegd met velen jij zag dat mijn kleur anders was de vorm meer kartels had ik heb mijn stekels opgezet toen ik begon te krimpen het pril al eerder afgelegd groeide langzaam en ben lang heel groen gebleven volwassen word ik nooit koos verkeerde luchten zag herfst voor winter aan verwisselde…

blad in deze bocht, dat beklemt mij…

blad bevroor op haar rug en liet ons haar buiknerven lezen…

Jij, vallend blad met gouden nerven prachtig zacht verkleurd satijn, in eeuwig ritme van leven en sterven en dienstbaar in het gestorven zijn. Je raakt de grond heel zacht en teder en met een vederlichte zucht, nestel jij je in het aardse onder violette lucht.…

blad bedolven hun grijze gezichten uit steen houwen ik ben blij, de melodie verdwijnt langzaam in de nacht, de zee zwijgt en de maan valt met zijn geel licht op haar naakte voeten, onvoorstelbaar…

Schitterende zon Hoog in de blauwe hemel Onze oude tijd Het vallende blad Dat vrolijk danst op de wind Op weg naar beneden Mooie regenboog Ik zie je soms heel even Kleuren zonder eind Verre horizon Met je mooie zonsopgang Waar is je einde?…

opgejaagd door herfstplagen valt de stortbui in het nat schuurt de wind zijn gure vlagen tegen ramen die beslagen trillen van de donderslagen en zo de regen tikt een gat in openstaande mantelkragen uitgeraasde autowegen vervuld van vallend blad schuilt de man zich pruilend tegen uitgestorte najaarsregen die plengend en zeer ongelegen neerstort…

blad nieuw leven en fluistert de wind weer geheimen intens zacht…

mijn moeder bestond uit seizoenen alleen in de zomer had ik haar lief dan was zij lichter dan de wind vrolijk als een kind rennend op blote voeten in de herfst was zij vallend blad dan raapte ik haar op en sloeg de aarde van haar schouders dekte haar toe in het grote bed tijdens winterdagen sliep zij maan en zonlicht gingen aan haar…

Het vallend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen, de avond komt steeds zwaarder wegen, uit late bloemen schreit verdriet. Dit is de tijd van afscheid nemen, nog even blijven of in de waan. Wat woorden en wat zinnen schrijven. Straks weer langs oude graven gaan.…

blad tussen bomen in het bos Geniet van de frisse typische herfstgeuren Van het lover neergedwarreld op ’t groene mos Geniet zo van de herfst en schoonheid der natuur Van late zonneschijn aan een hemel van azuur.…

In kamers grijs, waar stilte spreekt van jou, de liefde die verdween met 't vallend blad, echoot zacht jouw stem, die ik nog steeds vertrouw, en dwaal ik door herinneringen op ons pad.…

blad de lucht in zucht…

Het bos is stil alsof ze zeggen wil laat me maar even laat me even in mijn afscheid van fris groen en beknopte nieuwigheid Ze kleurt ervan ja weet je ook ik moet loslaten gevoed en groot gebracht De wind laat haar zacht troostvol wiegen We verwonderen ons om haar kracht in stilzwijgend vallend blad Het bos heeft geen strak…

Met je handjes zo klein, grijp je naar alles Je weet nog niet het fijne, en lacht om alles Of je huilt uit onmacht, je traantjes van verdriet En toch, je kunt genieten, als geen ander Een vallend blad, laat je al stralen Je guitige smoeltje is ontwapenend Je prille woordjes, nauwelijks te verstaan Ja, lach maar, en laat je handjes grijpen…

De tijd telde de jaren bij en in jouw groei spraken de seizoenen ware woorden, zon, jonge knoppen en bloesems, volle bloem, ook bliksems en donders, de koude en vallend blad als respons op jouw bestaan, gingen alle onwerkelijke illusies vermoorden.…

voor Bob 22 oktober 1943 - 13 december 2006 Kerstmis wisseling van jaar en januari, guur en kil ‘t voorjaar, vol van licht en leven jonge eendjes, kikkerdril warme lome zomerdagen open deuren, open ramen langzaam ging jouw geur vervagen storm verjoeg de maand september oktober kwam met vallend blad zonder de handenvol kastanjes…

Gooit op grotere hoogte botsend zo oogt 't remmen los draagt menig blad willoos op de thermiek als albatros. Elzen en oude platanen waar gisteren nog vogels kweelden zien ‘t vreemde gebeuren, zullen vast vallend blad betreuren.…

Totdat een vallend blad de waterspiegel roert... En, opgeschrikt, ze ontwaart hoe, door het loof der bomen De stilte, van rondom, uit duizende' ogen loert... Dan, plotsling, met een kreet, heeft, (weerloze bescherming!)…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

het lijkt nog kort gelee' dat ik niet raakte uitgekeken op hommelvlucht en vlinderdans hun luchtverkeer ligt stil de zomer is passé het groene gras verdwijnt gestaag onder een bladerdeken in vlammend goudbruinrood ik vond vanmorgen in de tuin de laatste vlinder, dood de tuin bederft wordt stil en sterft en iets in mij sterft mee…

Ze hingen, het hele seizoen hielden stand tijdens de hitte net als hun takken dat wel deden maar nu, zonder te uit te wijden is daar de herfst, met vallend gebladerte zelfs de regen komt eraan maar wat me toch het meeste boeit is: om hun as draaiend, vallen ze neer.…