3816 resultaten.
Blozend blad
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 385 Het loof bloost diep in de nerven
zwerft argeloos dromend omlaag
naar aarde waar roemloos vergaan
de glorie van dood zal verwerven
bomen strekken zich kreunend uit
bedreigen met naakthouten staken
de storm die hun botten deed kraken
en het wortelgestel pijnlijk trekken
nevel versluiert als illusionist
de realiteit van het zicht
waar niemand…
Bewondering
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 379 leunend tegen vergane
glorie van strijkers omlijst
door koperen blazers
vanuit het midden
klinkt de donkere stem
van Nat King Cole
de geur van oudheid
vermengt vergane glorie
innemend zijn met galantheid
het ritme aanstekelijk
uitdagende pianoklanken
zo smaakt pure verleiding…
vergane glorie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.180 tijd geeft geen weg terug
gruis kraakt na tot stof
een spinnekopmolen draait
snijdt klappend
met de wieken
kil dwars door de lucht
wind fluistert een prevel
iets kwelt
verbrand doofstommer het koren
dagelijks
voor het gloren
hoor ik het ploegen
van andere akkers
zo triest zo triest
geen kleine tjilpje
van een gevederde vriend…
Vergane glorie
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 82 waar tegenpolen
elkaars hardheid meten
aan het licht
stralen sterren
nog vergane glorie
in ons dagelijks zicht
snelheid en afstand
geven hen bestaan
terwijl hun resten zijn vergaan
is fictie ons heelal
verte en diepte moeten nog komen
groeien of krimpen we al…
Vergane Glorie
hartenkreet
3.3 met 10 stemmen 1.344 Daar stond je dan
In jezelf gekeerd
De toon in je groet
was voor mij voldoende
Afkeer volgde
tegen mijn wil in
Het had zo mooi kunnen zijn
Maar donkere wolken
En je harde stem
Deden het fragiel verband
Onmiddelijk breken
Niets is meer wat het leek
Je bent niet meer wie je was…
vergane glorie
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 245 in de herfst van haar
leven een witte tutu
nog eenmaal het park
met heimwee naar
de bloesems van de Japanse kers
en echt, het ligt nog vers
in haar geheugen
zij danst naar het pijpen
van pa en ma,
legt haar sluier af, ze weet
het was een leugen
scootmobielt naar de supermarkt
alwaar zij rijdt over tenen…
vergane glorie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 335 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
Vergane glorie.
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 122 De zee is woest en zilte ogen
vol vergane glorie voeden de kilte.
Verdwenen alle hartstocht, de jaren
gebonden aan onverbiddelijkheid,
terwijl menigeen daar onder lijdt.
De wolken grijs, grijzer en de mens
wijs, maar in wezen toch niets wijzer.
Terwijl een regenboog altijd blijft
bestaan zullen kennis en macht vergaan.…
Vergane glorie
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 128 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
Vergane Glorie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 127 Verlaten tussen onkruid en struikgewas,
staat wat eens een huis was.
Een dak vol gaten,
de ramen zonder glas.
Eens woonden hier mensen.
Leefden hun leven,
met al hun dromen en wensen.
Nu rest verweerde steen
en rottend hout.
De kachel brandt niet meer,
het voelt hier koud.
De neergaande zon,
kleurt de lucht in alle tinten rood.
In de…
vergane glorie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 335 kijkend in de spiegel
ziet hij de jaren
die rimpels trekken
in zijn hoofd en handen
ouder is hij toch
dan hij wenst en weten wil
spreekt hem de reflectie
vergaan is toch de glorie
kijk nu toch hoe sjofel
geforceerd ook de grandeur
van het ooit goddelijke lijf
dat hij zo graag verkocht
voor deze gigolo oud en moe
wiens ogen eens toch…
Ingewikkeld
netgedicht
3.3 met 9 stemmen 613 Innig omwikkeld
houdt hij verwoed vast
aan wat ooit was
daar de leegte
te donker is
en onmens diep
koestert hij
vergane glorie
alsof hij niets
meer waard zou zijn…
Verloren schoonheid
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 227 Niemand zag haar schoonheid
die was achtergebleven in haar spiegel
ze had hem nooit meer afgenomen
alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op
's nachts liet ze dromen niet meer toe
en van slaap werd ze alleen maar moe
ze was nu als een oude krant
niet nieuwswaardig.…
NU HANGEN ER VLEERMUIZEN
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 473 Ik hou van plaatsen zoals dit oude huis
door mensen verlaten
niet weldoordacht en geleidelijk
maar plotseling
en onverwacht
terwijl de koffiepot nog op tafel
een beker ernaast
in afwachting van
een tweede schenking
en de kastdeuren open
nu hangen vleermuizen aan 't plafond
binnengekropen gras
groeit langs een tafelpoot omhoog…
Voorbij
hartenkreet
4.4 met 9 stemmen 780 Verbannen uit mn ziel
Vergaan in alle glorie.
Kleine tranen verbergen mn gezicht.
Ben ik sterk?
Een woord van steun,
weggegooid.
Een glimlach,
verminkt.
Hoop,
verdwenen....…
Onbewogen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 345 Stralend als,
niet vergane,
glorie.
Verschuivend door,
overgewicht, slaande
in het niets.
Verloren in de
diepte, ver beneden
de lucht.…
Vader-dochter
netgedicht
2.1 met 19 stemmen 2.508 Gevangen in beelden
herinneren verkleurde pionnen
aan vergane glorie.
Schemerlicht
toont zijn donkere blik
win jij of ik
wie kraait er victorie.
Gewonnen spellen
ik geniet
scrabble
ganzenbord
mens, erger je niet.…
Voorbij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Voorbij de gedachte
Aan de gediggelde toekomst
Spiegelt mijn hoofd
Zich
Aan het verleden
Voorbij de chantage
Van een inktzwart scenario
Verbeidt mijn zijn
Zich
Vergane delen
Voorbij de beleving
Van een gekenschetste glorie
Prikkelt mijn zin
Zich
Naar jouw verlangen…
de Gedachte voorbij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 (Voor Lidi)
Voorbij de gedachte
Aan de gediggelde toekomst
Spiegelt mijn hoofd
Zich
Aan het verleden
Voorbij de chantage
Van een inktzwart scenario
Verbeidt mijn zijn
Zich
Vergane delen
Voorbij de beleving
van een gekenschetste glorie
Prikkelt mijn zin
Zich
Naar jouw verlangen…
Oi
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 339 Bij een ieder
ver voorbij de jeugd
met een vertrokken grijns
van vergane glorie
de kille mondhoeken
moeizaam opgetrokken
tegen de zwaartekracht
moet staan
een dapper dollend zonnetje
dat zijn omgeving kan verwarmen
dat spelend en ongedwongen
met heel zijn lijf en leden
naar jou schaterlacht…
- Bloed vergaan als Glorie -
netgedicht
4.7 met 46 stemmen 281 Als de fantastische glorie
met de nieuwsgierige
onderzoekende blik
sentimenteel gericht,
brandt op alle vragen,
welwikkend de betekenis
doorgrondt op haar eigen wijze
zinnen met een diepere blik.
Laat gewoon schitterend rustig gaan
als glorie niet langer blijven kan..…
Narcissen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 In een vaas stonden vijfentwintig narcis(t)jes
Met hun zonnige kleur
Glorieus te pronken, om aandacht te lonken
Hun glorie was echter vlug vergaan
Na een week hadden zij er verslenst bijgestaan
Droef gooide ik ze op de afvalhoop
Met de belofte dat ik weer zo’n bosje koop.…
Donkere dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 307 is er de melancholie
van overvloed
als gevoelens zijn uitgeput
door veelheid in nuance
lijkt de ziel beboet
door aangereikte kansen,
van woorden die nu rusten
in de geest of in mijn hart,
vaak met gesloten ogen
roep ik in de leegte
van een woestijn
van vergane glorie
of word ik binnenkort
door de natuur
dan wel mijn gemoed
naar…
ALS NOVEMBER IS GEKOMEN
poëzie
3.9 met 28 stemmen 5.097 -
Om de glorie, hun ontnomen,
In de mist te schreien staan,
Als november is gekomen,
En de takken traan op traan
Op de vochte grond doen stromen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun goude' oktoberdromen
En hun korte vrijheidswaan -
Als november is gekomen ...…
Ster
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 232 Dansend
In je stralenkrans
Zing je een lied
Van vergane glorie
Eindige glans
Zorgvuldig gevlijd
Midden talrijke twinkels
Geef je lichaam
En gezicht
Aan 't oneindig wijd
Hemels groot firmament
Een glimp van onsterfelijk
Over donker gespreid
Ode aan de zon
Klein vergankelijk licht…
Trein
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 101 Niets voelde ooit zo compleet,
Als die dag waar levens gescheiden worden,
Daar waar mijn helft reed,
Ondanks de vergane glorie,
Ondanks kapotte zetels,
Ondanks mijn te late euforie,
Ondanks dat reed het ons,
Waarnaar toe maakte niet meer uit,
Het ging om de connectie,
Dat als ik mijn ogen sluit,
Alleen nog maar jou zie.…
Prikkelt mijn zin
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 160 Voorbij de gedachte
Aan de gediggelde toekomst
Spiegelt mijn hoofd
Zich
Aan het verleden
Voorbij de chantage
Van een inktzwart scenario
Verbeidt mijn zijn
Zich
Vergane delen
Voorbij de beleving
Van een gekenschetste glorie
Prikkelt mijn zin
Zich
Naar jouw verlangen
KUNSTGREEP (truc)
Voorbij de kunstgrepen…
Zomerse prieëlen
netgedicht
2.4 met 67 stemmen 69 glorie maar
de foto’s op
een ereplaats…
Als de avond zucht
gedicht
3.8 met 13 stemmen 7.346 Je zit wat onderuitgezakt
op een bankje in de duinen
waar je uitkijkt over zee
de vergane glorie straalt
van het matte in je haren
waar het goud van ooit
nu grijze strengen strooit
je hand streelt oud fluweel
dat plooit rondom je dijen
hun schoonheid lang passé
je blikken staren wrang
over het ebbende getij
en in het doffe van je ogen…
De flowerpowermeiden
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 240 glorie de tent weer sluit…