Donkere dagen
is er de melancholie
van overvloed
als gevoelens zijn uitgeput
door veelheid in nuance
lijkt de ziel beboet
door aangereikte kansen,
van woorden die nu rusten
in de geest of in mijn hart,
vaak met gesloten ogen
roep ik in de leegte
van een woestijn
van vergane glorie
of word ik binnenkort
door de natuur
dan wel mijn gemoed
naar het Licht gezogen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Prachtig gedicht. Bedankt