1679 resultaten.
Andøy en Noorse nostalgie
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 423 door het tasten aan de aarde
en lagen roest
waar het uitzicht naar toekomst
vergane glorie achterliet
er geen geruis meer was
of een siddering door ’t geoogste
land
misschien plant je hier
een roos, nog voor vergetelheid
het verlies aanvaardt
- tijd herinnert zich
tot tijd, genoeg
wellicht -…
Huismus
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 97 Ze schildert je nog dikwijls
als de avondnevel haar verlangen
omhullen mag in zoete passie
terug naar de gewone dingen
van vroeger in vergane glorie
oneerlijk is de wereld geworden
je maakt wat vogelgeluiden
op het verder stille schilderij
ik ben nog niet af, fluister je
ze pakt haar penseel weer vast
onzeker over gevederde contouren…
Een glimp van haar bestaan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 321 Zoals je lacht en zo verlegen lijkt
het kleine kind je laat verdwalen
je in het labyrint van leven kijkt
de waarheid niet kan achterhalen
de winter koud en guur
een dwarreling in vergane glorie
tinteling van wat er komen gaat
neuriënd op klanken van euforie
terwijl ik dromend het denken laat
verlegen elk uur
verraadt mijn glimp de…
overschotten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 glorie…
Kanarie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 219 Een dag onder wolken
toen nevel boven het gras hing
met donkerbruin bier
en vergane glorie
onder de mystiek
van de oude stad
die verlangend
aan het water lag
je liep naar de vogel
in de zilveren kooi
die in de kroeg op tafel stond
je vroeg of de kanarie kon zingen
wist jij veel over liefde en klaagzang
er hing geen antwoord…
Herfst
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 458 Als een rookgordijn wordt opgeworpen
Om aftakeling te verhullen
Als takken verder spelen in mineur
Kaal en troosteloos in de wind
Als de schrale zon een schaduw wordt
Een schim van lang vergane glorie
Wanneer gure regen mijn gezicht teistert
Bergen blaren de weg onzichtbaar maken
Wanneer fluitende wind in mijn oren blaast
me influistert dat…
een oud huis
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 896 glorie
langs de kalkstenen zuilen,
met hun trotse kapitelen
het is geen verrassing dat kraaien,
in zwart en slordig verenpak,
hun roestend, scherp geluid
laten krassen, hol en eenzaam,
door dit oude huis…
Het Sternse Slot
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 402 waterburcht
mistroostig opgesloten in het verleden
hoe standvastig stond je hier
omringd door het warme groen
versteend zijn nu je gedachten
van vergane glorie
waar jouw torens als heer en meester pronkten
als bakens van onze trotse stad
en jouw vlaggen fier
wapperden in de noordenwind
slot op Kalehay
citadel van Albrecht van Saksen en…
- Roze wilgenroosje -
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 182 glorie van
krokus-, narcis- en tulpenscheuten…
Onverschillig vergaan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 Vergane glorie loopt waggel lachend
naar haar loge in het operatheater...
Willens en wetend, maar toch genietend.…
Hell´s kitchen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 335 Stel, je bent vergane glorie, een ingezakte taart
En je vindt jezelf nog heel wat waard
Hautain en arrogant doe je dan mee
Aan zo´n dom kookprogramma op tv
Een verkapt soort modellenquiz
Je moet dan kunnen koken
en ook nog eens slim zijn als toekomstige miss
Daar doen ook domme blondjes mee
Die koken smurrie, gruwelsoep
Ontdekken zelfs de spruitenpaté…
Eerste bladzijde
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 116 Het is weer ochtend na de nacht
bedrijvigheid in de oude havenstad
we zijn dol op nieuwsgierige fotografen
zegt de dolle diva tegen de kale kapper
in de kappersstoel door een roze bril
leest ze de eerste bladzijde
van een roman over ouderdom
vergane glorie en vergankelijkheid
hoe lang nog
denkt de oude vrouw
en ze slaat de eerste bladzijde…
Ware elf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 369 Naast het protserige stadhuis, de imposante
Sint Jan, het verzonken kasteel van Jacoba, mierzoete
wafels en houten kazen, verschijnt dan hier dan daar
een zuster van Camille Claudel, in praërafaëlitische
stijl, wat geen blanco-toerist vermoedt, overstijgt zij,
de Groene Fee van Gouda, alle vergane glorie.…
Goedemorgen- twee ochtendgedichten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 1
ik lag wat langer
in Morpheus' armen
ze waren warm en
koesterend wollig
mijn Chateau de Chambres d'Action,
rond en in quasi vergane glorie,
vertelt mij nu met een rustige slag
(hij loopt op twee stromende darmen)
dat vandaag het vervolg
van mijn levens story
om zes uur drie en dertig
bij open raam beginnen mag
er passeert een…
Nu de herfst is gekomen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 178 glorie klinkt
in het luisterende getrouwe duister van de herfstnacht
dreigende wolken en groene winderige illusie
stoer geboomte neemt illustratief afscheid
van het hoogseizoen, dromen drinken dauwdruppels
dan merk je dat je steeds weer ouder wordt
langzaam drijft de heldere dag weg van het bestaan
steeds vroeger wordt het donker, kachel…
vergane glorie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.180 tijd geeft geen weg terug
gruis kraakt na tot stof
een spinnekopmolen draait
snijdt klappend
met de wieken
kil dwars door de lucht
wind fluistert een prevel
iets kwelt
verbrand doofstommer het koren
dagelijks
voor het gloren
hoor ik het ploegen
van andere akkers
zo triest zo triest
geen kleine tjilpje
van een gevederde vriend…
Vergane Glorie
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.344 Daar stond je dan
In jezelf gekeerd
De toon in je groet
was voor mij voldoende
Afkeer volgde
tegen mijn wil in
Het had zo mooi kunnen zijn
Maar donkere wolken
En je harde stem
Deden het fragiel verband
Onmiddelijk breken
Niets is meer wat het leek
Je bent niet meer wie je was…
vergane glorie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 245 in de herfst van haar
leven een witte tutu
nog eenmaal het park
met heimwee naar
de bloesems van de Japanse kers
en echt, het ligt nog vers
in haar geheugen
zij danst naar het pijpen
van pa en ma,
legt haar sluier af, ze weet
het was een leugen
scootmobielt naar de supermarkt
alwaar zij rijdt over tenen…
vergane glorie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 335 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
Vergane glorie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
Vergane Glorie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 127 Verlaten tussen onkruid en struikgewas,
staat wat eens een huis was.
Een dak vol gaten,
de ramen zonder glas.
Eens woonden hier mensen.
Leefden hun leven,
met al hun dromen en wensen.
Nu rest verweerde steen
en rottend hout.
De kachel brandt niet meer,
het voelt hier koud.
De neergaande zon,
kleurt de lucht in alle tinten rood.
In de…
vergane glorie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 335 kijkend in de spiegel
ziet hij de jaren
die rimpels trekken
in zijn hoofd en handen
ouder is hij toch
dan hij wenst en weten wil
spreekt hem de reflectie
vergaan is toch de glorie
kijk nu toch hoe sjofel
geforceerd ook de grandeur
van het ooit goddelijke lijf
dat hij zo graag verkocht
voor deze gigolo oud en moe
wiens ogen eens toch…
Verloren schoonheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 227 Niemand zag haar schoonheid
die was achtergebleven in haar spiegel
ze had hem nooit meer afgenomen
alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op
's nachts liet ze dromen niet meer toe
en van slaap werd ze alleen maar moe
ze was nu als een oude krant
niet nieuwswaardig.…
NU HANGEN ER VLEERMUIZEN
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 473 Ik hou van plaatsen zoals dit oude huis
door mensen verlaten
niet weldoordacht en geleidelijk
maar plotseling
en onverwacht
terwijl de koffiepot nog op tafel
een beker ernaast
in afwachting van
een tweede schenking
en de kastdeuren open
nu hangen vleermuizen aan 't plafond
binnengekropen gras
groeit langs een tafelpoot omhoog…
Voorbij
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 780 Verbannen uit mn ziel
Vergaan in alle glorie.
Kleine tranen verbergen mn gezicht.
Ben ik sterk?
Een woord van steun,
weggegooid.
Een glimlach,
verminkt.
Hoop,
verdwenen....…
Voorbij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Voorbij de gedachte
Aan de gediggelde toekomst
Spiegelt mijn hoofd
Zich
Aan het verleden
Voorbij de chantage
Van een inktzwart scenario
Verbeidt mijn zijn
Zich
Vergane delen
Voorbij de beleving
Van een gekenschetste glorie
Prikkelt mijn zin
Zich
Naar jouw verlangen…
de Gedachte voorbij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 (Voor Lidi)
Voorbij de gedachte
Aan de gediggelde toekomst
Spiegelt mijn hoofd
Zich
Aan het verleden
Voorbij de chantage
Van een inktzwart scenario
Verbeidt mijn zijn
Zich
Vergane delen
Voorbij de beleving
van een gekenschetste glorie
Prikkelt mijn zin
Zich
Naar jouw verlangen…
- Bloed vergaan als Glorie -
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 281 Als de fantastische glorie
met de nieuwsgierige
onderzoekende blik
sentimenteel gericht,
brandt op alle vragen,
welwikkend de betekenis
doorgrondt op haar eigen wijze
zinnen met een diepere blik.
Laat gewoon schitterend rustig gaan
als glorie niet langer blijven kan..…
Narcissen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 In een vaas stonden vijfentwintig narcis(t)jes
Met hun zonnige kleur
Glorieus te pronken, om aandacht te lonken
Hun glorie was echter vlug vergaan
Na een week hadden zij er verslenst bijgestaan
Droef gooide ik ze op de afvalhoop
Met de belofte dat ik weer zo’n bosje koop.…
ALS NOVEMBER IS GEKOMEN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 5.098 -
Om de glorie, hun ontnomen,
In de mist te schreien staan,
Als november is gekomen,
En de takken traan op traan
Op de vochte grond doen stromen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun goude' oktoberdromen
En hun korte vrijheidswaan -
Als november is gekomen ...…