1825 resultaten.
In foetus houding
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 287 het was januari hartje winter
piepend ging de deur langzaam open
een walm van sigaretten en bier
drong naar binnen
berekenend kwam hij op haar af
zijn ogen rood doorgelopen
stonden scheef op zijn brede gezicht
angstzweet droop koud over haar rug
kromp zij tot een foetushouding
even houd zij haar adem in
haar hoofd tot niets verlicht…
De allerlaatste keer
hartenkreet
5.0 met 9 stemmen 156 Een dood gevoel van binnen heeft de macht over mijn hart
Ik kan het niet recht plaatsen, het doet mij zo zeer
Dat ik zijn glimlach niet meer zal vinden, nee, nooit meer
Ik doe mijn ogen dicht en zie zijn gezicht
Dat mij kracht geeft, en mijn ogen verlicht.…
Brand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 wrede vlammen verlichten de nacht
de angst op ons gezicht
is voelbaar, de hitte onwerkelijk
de oude stee kreunt, het vuur grijpt de stal
de dieren bonken tegen de wand
en schreeuwen
plots maakt een schaduw zich los
van ons die verstard zwijgen
en kijken hem na
dan werpen in vlammenstrijd
de staldeuren open, de koeien bevrijd
rennen…
Vlinderzang
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.230 vrees omklemt je trillend hart
benauwt je tere longen
snakkend naar verlichte lucht
ruimte waar nog wordt gezongen
gekrenkt jouw ijle wonderwezen
bestemt verdriet je fijne lied
klinkt enkel nog de jammerklacht
van hopeloos vermoeid gezucht
kom laat je krachten warmen
met luisterwoorden in mijn macht
jouw verzwakte klanken sterken
bewerk…
Regen.
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 4.120 het regent weer pijpenstelen
ik zit me knap te vervelen
het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren
struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond
de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen
de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar
gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke…
Boomstammen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.596 liggend in een houten gareel
doorgesneden woudreuzen
huilend in druipende hars
houten wachters langs de bosrand
gestapeld in lange rijen
toekomstige planken of masten
geschapen voor het scheppende
takken ontbindend in de rottende aarde
wortels voortlevend in verwondering
weten dat het vorige leven is vergeten
ontboste ruimte in verlichting…
Recht van Spreken
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 976 wachten op het woord
waarmee de liefde wordt begroet
Want een viool zal pas verhalen
van haar lied van de beschaving
als zij met een vleug van liefde
eerst haar strijkstok heeft ontmoet
die zilverlicht haar klank laat dwalen
door de zonverlichte zalen
net zo lang het gouden zwijgen
er door bijval wordt gezoet
Toe- speel het lied van de Verlichting…
Knuffie
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.448 Zoekend naar warmte;
Een schaduw in het zonnelicht;
Ogen die doordringend kijken;
Een knuff die je verlicht.…
Achterkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 96 Ik heb de keerzijde
van de maan gezien
het was eigenlijk niet
ver, uitnodigend verlicht,
het was het fijnste land
met het verste fruit,
ik heb sindsdien zoiets
niet meer meegemaakt,
maar de film versnelde,
onttrok zich aan mijn gezicht,
ik telde het laatste kwartier
en voorkwam dat deze
rijpe vrucht nog verder
van mij af ging staan…
Legpuzzel compleet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 218 Vanwaar de verlichting?
Niet te weten wat te
zoeken, noch in
welke richting.…
Rust
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 322 Met kaarsen die de weg verlichte.
Ik was er lang nog niet aan toe.
Reisde ik naar ver en vluchtig,
Nog voor de rits het reizen al weer moe.
Nu, met natte brokken op het laminaat,
Heb ik dan de rust gevonden.…
Het andere licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 698 Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht
Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in
Waar samenkomen de verharde gladde wegen
Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen
Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels
Zodat ik willoos onmachtig voort dender
Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze
Dan flits het voorbij,
einde…
Le sud
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 860 Roerloos sta ik hier te wachten,
daar beneden zonder golfslag,
in een met sfeer verlichte hal.
Teneergeslagen ga ik zitten,
op een met lood versierde stoel.
Jammerlijk blijf ik dromen,
over het zuiden in de verte,
over een zoektocht naar gevoel.
Eerbiedwaardig blijf ik wachten,
op het liefdevolle zuiden,
mijn enige echte levensdoel.…
Het omgevallen leven
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.810 Ik mag het gevelde bos niet raken
zoals de dij van een vrouw, de draken
daar zijn sober en zoals het lijkt
voor eeuwig ontrouw
even dacht ik nog dat er hoop zou gloren
een vluchtig verlichtend moment
dat de liefde opnieuw werd geboren
en dat ik alsnog word bemind
nu gloort er slechts nog herfst
in de sintel van mijn kruis
en worden herinneringen…
Winterwandeling
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 243 Ze kijken waar ik blijf,
ik las de teksten
op monumenten
over ’t komend Rijk,
vervuld door wat
het in me overstemde
loop ik verlicht
naar hen die mij
in liefde bij zich wensen.…
Hoe, Wie, Waarom der schepping
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 407 aan de streng
die heden verbindt met de oerknal
de oeroude navel der schepping
waar de onderzoekers in afdalen
zolang niet alle vragen beantwoord
is er ruimte voor dogmatisch geloof
voor het paranormale en wonderen
en voor de oerangsten in de nacht
nog steeds verrijkt onze elite zich
ten koste van de werkvloer-mens
die nog niet verlicht…
Omringd door vrienden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 204 een mager zonnetje wat waterig nog
verlicht de straat als een guirlande
van vloeibaar koper
ze stapt het huis uit
wat schuchter
haar vrienden zijn immers
de boeken
waar ze zich mee omringt
maar sinds kort
heeft ze een maatje
Chanel
een hoogblonde dame op vier voeten
dus vroeg in de morgen zie je haar gaan
met Chanel aan haar zijde
net…
Thuis zonder ziel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 78 Nu sluit hij zich
af van haar thuis
voelt zich dit weekend
een dakloze zwerver
Ziel zonder huis
onder zijn arm
redeloos radeloos
twenty four seven
Kan een bohemien
zijn hart verlichten
beter, dan schuilen
in zijn gedichten
Ziel zonder soulmate
lichaam en geest
waren te lang van
haar weg geweest
Is hij een schim
een donkre…
Zuilichems Ziel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 125 Kien
Geen snoever
Man van waarde
Voor mens en maatschappij
Verlichtte en
Ook dichtte
Hij reisde
Altijd
Incognito
Werkte. Leerde
Met geduld
Verdiepende
Wijsheid
Met luister…
“Lust en leven “
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 386 geaarde onrust,
gespiegeld in tweespalt
van beider geslachten,
woeste drift van het
ongewisse in een warme
golfstroom, geketend en
voor altijd aan elkaar
gebonden, onrustige
gedachten berustend in een
ondeelbare droom, waar
lust en leven een kunst
is van de overgave, heling
door gelukzaligheid dat de
begeerte overleeft, zich
verlichten…
Gemist ochtendlicht
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 388 Eindelijk van taken verlicht
kijkend in het al weer verhelderende ochtendlicht
sluit zij nog even vluchtig haar ogen toe
voor de nieuwe dag, opnieuw,..zo moe.
Zij wenst het welterusten aan ochtendstond
om opnieuw te dromen van "goud in de mond".…
Kleine dingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 210 Mijn dromen gaan over meren
verder dan schepen kunnen gaan
valt mijn hartstocht niet te keren
tot aan de horizon van mijn bestaan
zweven wil ik over bergen en dalen
stil genieten van een vergezicht
zelf mijn vrijheid te bepalen
dat mijn levensdoel verlicht
met de duizenden vogels zingen
in bossen en bomen her en der
van het geluk en nog…
Op het smetteloos wit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 660 voor mij het met
sneeuw bedekte dal
een vage droom
van arrenslee en dennengroen
de sfeer van toen
een klare lucht
met heldere ster
maar achter mij
bourgondisch feestgedruis
uit het fel verlichte huis
waar kerst in overdaad
op tafel staat
zij schuiven aan
al licht verhit snel knoeiend
op het smetteloos wit
ben niet terug gegaan…
aan Sherazade
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Vannacht gevraagd
aan de volle
heldere maan
doe haar groeten
die ver
hier vandaan
nog steeds wacht
op ons ontmoeten
in door jou
verlichte nacht
breng haar
mijn woorden
over liefde
en vertel
dat zij
moet weten
dat zolang Jupiter
Venus en Apollo
hun eigen
banen gaan
ik haar niet
zal vergeten
laat haar
tranen drogen
zij zal…
Achter de wolken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 338 de handen reiken niet verder
dan het kloppen van mijn hart
de armen nog verder strekken
verlicht ook niet beklemmende smart;
ooit kon fluisteren warmte opwekken
je aangezicht verstart
verwachting vordert verwarring,
denken raakt overdadig gehard
en wordt hoop
een aftreksel van bedeling
terwijl de lente toch
blauw de aarde bedekt
vogels…
Lente
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 336 De deuren gaan open
en ramen ontwaken verlicht,
schaapjes lopen op het droge
van hun lammeren bevrijd
De lach verblijdt en
tranen treuren ontwricht.
Crescendo, andante,
met de kroon van bloesem
terug op de troon
Vlieg! fluit!
Schraap uw keel,
Schreeuw het uit!
Het is lente, mensen!…
Gezwinde pas (II, tevens slot)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 169 De zon was verdwenen
Gezien maan als schil
Onz' kus verlichtte de
hemel. Groots in gloed
Onze kus voor altijd
Een massage met
een dimensie van en
voor eeuwig.…
Centraal Station
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 648 Al lang niet meer
Ziet staan -
Vanmorgen is die ander
Voor een keer wel aanwezig -
Ik zie mensen mensen
Groeten, afscheid nemend
Van wie hen lief is,
Een parkeerplaats
Verderop aanschouw ik
Eenzelfde tafereel
Dat stilaan uitzonderlijk
Geworden is in wat ik als
Leven ervaar - ik haal
Diep adem, en slaak een
Zucht van verlichting…
Maanlicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 Soms loop ik in het duister
Dan weer in het licht
ik voel de koude regen
Verfrissen mijn gezicht
Kijk ik dan omhoog
En aanschouw ik dan de maan
Wil ik roepen, lieve mensen
Zie dan aan
Dat in dit duister
Een lichtstraal neerdaalt
Zodat een ieder
Nimmer meer verdwaalt
Volg daarom met vaste tred
Het door Hem verlichte pad
Pas dan…
radio
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 206 vaste post op de vensterbank
toegeeflijk speelde hij muziek zomers lang prat
op zijn vaste plaats bij het raam het overslaand lawaai
van de stad lauwe contouren van de avond toomden
hem in tot een bron met kleine stem bleef hij melodieus
aanzeuren tegen de nacht het steekspel van pieptonen
alleen onderbroken door ruisend zoeken op de sluimerend
verlichte…