Alle inzendingen over verspilde

Was jarenlang gevierendeeld kreeg alle vieren toebedeeld Maar als gevierde schrijfster bleek ik toch nog een blijf ster ik vierde wat ik vieren kon liet alle teugels vieren en lachte ieder vierkant uit in vierkwartsmaat met veel geluid Dus als je vieren gooien wilt dan zijn je vieren niet verspild als je ze bot wil vieren ik bleef…

men soms rare dingen tegen zoals een jongen van 18 die ook graag 100 was geworden met blikken medailles op de borst maar het er is helaas iets tussen gekomen namelijk een kogel met zijn naam er op recht tussen zijn ogen maar de stank van zijn rottend lijk zal nooit de paleizen van de keizer bereiken en alle moedermelk en bloed goedkoop verspild…

gaan in de stroom, met de stroom de bedding, de oevers tast ik af mijn vingertoppen strijken langs de rotsen en de krokodillen voelen waar ze verpletteren in welke hoeken ze snijden ik ken de spanning van hun spieren, poten, kaken en laat hen gaan in mijn stroom, met mijn stroom mijn bedding en wijkende oevers geven hen de ruimte van verspilde…

staat je bent te hoekig om de ronde lijn van zachtheid af te maken, een kleine bocht is voor jou al genoeg om stevig uit balans te raken je tolerantie is miniem iets door de vinger zien heb je nog nooit gekund je directe eerlijkheid scoort sociaal geen punt maar jij weet wat je wilt het leven is geen spel flierenfluiten is aan jou verspild…

Verleer mezelf niet te overschatten, verwen het maar als het onderhuidse kind, is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt eerst ontkende ik de waarheid, er bestaat geen wereld van gelijk, nooit een waarde zonder enige broosheid naast het verspilde schroot, beleer de tijd, alles blijft in wezen onvoltooid.…

verdriet waar is je bestaan gebleven geen tekens op de muur geschreven hoe vind ik je in deze tijd een hoofd vol vage beelden een lach die om je lippen speelde alleen de bloedlijn praat nog door wat heeft je hand gemaakt ik wil je weer eens voelen maar jij hebt niets meer dat me raakt alleen dat wat je wilde de energie die je aan mij verspilde…

ik wil niet meer vandaag maar vluchten naar de dag van morgen waar gisteren ligt opgebaard als herinnering gaan kijken in de kist met lijken die niet leven wilden die uren met elkaar verspilden ik streelde, kuste, warmde wangen die geslagen zijn maar kreeg een speer in open wond met puur azijn ik ben niet meer gekruisigd dan de…

een mijlenverre kruistocht was verspild een hevig beven van de grond verschoof de kasseien, wat ons van een droom beroofde - een steen die van de andere verschilt - o goden die we in ons leven loofden ziet, hoe ons vege lijf van koude rilt nu gaan we blootsvoets, zonder wapenschild…

je fonkelde als vuur in glazen vol met dromen de druiven rijpten zuur maar uit het bocht dat zijn herinneringen gistten fermenteerde liefde puur troebelheid vermistte de verspilde jaren zon op dronk nasmaak van de eikenhouten fusten herkenbaar aan de fles werd je geschonken aan de tong je was nog jong door onbedaren het etiket gaf…

Nee, we zijn nooit uit- of bijgepraat en ik heb daarvan nog altijd spijt 'k heb zelfs nooit ruzie met jou gehad dat vonden we verspilde tijd. Ik zou er veel voor over hebben je stem nog één keer te mogen horen zoals elke zaterdag, of zomaar even maar met jouw dood ging ook je stem verloren…

Je deed me pijn Wilde mij straffen Voor wat niet ging Voor jou en mij De koek was op Ten dode opgeschreven Jij was getuige Je was erbij Het moest kapot En ik moest bloeden Voor elke traan Door jou verspild Op het laatst Wist jij het zeker Dat ik dit alles Had gewild Maar lief Denk je nu echt Dat het mijn keus is Om kapot te gaan…

Verdreven zijn verspilde jaren, het duister afgewend. Gebleven de zon, de wind, het firmament. Uit: 'Dichter op de huid', Christian de Valk Uitgeverij Elikser, Leeuwarden Zie een bespreking in Meandermagazine, Klassieker, 166…

Tijdens 'n verspilde citytrip pronkt ze grijnzend op de glimmende ballustrade van 't chocobruin balkon Plots hijgt wankelt en vlucht ze doorheen 't dromerige interieur van 't hotel door het uitzicht op culturele verzadiging Ondertussen borrelen uit de steegjes groepjes geïnteresseerde drukte op even later verwachten ze machtige en…

Ik droomde en 't water vloeide weg... en thans Herdenkt mijn dorst, nog immer ongestild, De dagen, die ik spelend heb verspild. --------------------------------------- wel: bron…

firmament kleurde grauw En op slag, als door een wonder stapte ze uit ’t overheidsgebouw Haar panty toonden twee benen via drie grote gaten zagen ze mij Uit slippertjes staken tien tenen die olijk keken onder haar kledij Kleine pootjes renden, o zo vlot naar waar ik ‘t reeds had gewild Die hoofdprijs, mijn winnend lot het kind had amper tijd verspild…

Wat vrij leven is voor mensen, en lucht en ruimte laat voor vogels bestaat zich daarin vrij te wensen, wat de oceaan is voor de scholen vissen, vergaat in onuitgesproken woorden, resoneert in kristallen stemmen die voorgoed gebroken werden, naast al het bloed dat werd verspild.…

Toen ik verdween, was jij gegaan Jij begroette de hemel en ik maakte kennis met verdoemenis terwijl in tijd de jaren vierden, maar onze toekomst dit niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder…

Zoveel levens zo verspild! Laat ons bloed met bloed vergelden! Laat het maar onze ziel bederven! Oog om oog en tand om tand! Laat de schuldigen de vuurdood sterven! Laat ze tien keer duizend doden erven!…

En verdomme, wat lang toch, die nacht, die ik verspilde zonder ooit te dromen. Vermoeid ben ik dronken, van alles wars, op zoek naar een beetje hoop, wat leven. De Beagle 2 is zoek geraakt nabij Mars, hij heeft nooit berichten kunnen geven. Over waar George en John nu samen delen, en of ze wel hetzelfde liedje spelen.…

luister ik naar je zorgen totdat jouw woorden zijn verstild Mijn schouder is groot genoeg dus huil maar lekker uit als je wilt dan wacht ik tot je rustig wordt totdat jouw lichaam niet meer trilt Mijn deur staat altijd open voor jou dus klop maar gewoon aan als je wilt dan zal ik open doen en je helpen totdat tegenspoed bij jou haar tijd verspild…

ik heb mijn ziel verspild.…

In de nacht wordt alles helder zelfs de duisternis geeft licht mijn ogen schilderen stralend elk lijntje in jouw gezicht niet het roepen in de nacht de mooie foto noch de brief gaven toegang tot wat ik dacht toen jij zei, ik wil jou, mijn lief maar dat ene kleine kruimeltje door mij ooit achteloos verspild brak de ban van stil genieten…

Zoveel laten gaan Zoveel willen doen Te weinig gedaan Zoveel angst gekend Zoveel tranen gelaten Zoveel willen zeggen Niet kunnen praten Zoveel broos verdriet Zoveel uren slapeloos Zoveel concrete issues En toch besluiteloos Zoveel willen bereiken Zoveel daden voor ogen Zoveel twijfels gevoeld Niet in mezelf geloven Zoveel jaren verspild…

Ik haat de verspilde tijd. Ik haat dat ik je moest vragen. Ik haat dat ik je mee zal dragen. Wis mij uit je gedachten. Ga weg uit mijn hoofd. Je had het beloofd! Nu krijg ik spijt. Misschien raak ik je kwijt. Ik zal je toch nog even houden. Het is nog lang geen tijd.…

Verspild kortom, vind ik geld en energie die besteed zijn aan zo’n nutteloze therapie. Wees wijs mijn lief, en laat die reconstructies over aan onze starreporter Peter R. de Vries. En mocht ik later menen: wat loopt daar een vrouw! Mag ik dan met een roestig looprek uit met jou?…

geen samen slechts wat brood dat korstig na schimmelt op het vergeten bord, stemmen zijn doof woorden zijn blind alle geloftes vergelen als pentekeningen vol van erotiek worden vermeden wanneer de voegen tussen de hard gebakken stenen zich vullen met gehaaste onwerkelijkheden waar was jij toen ik stierf, raapte je mijn zaad dat ik had verspild…

Had nu ook maar de waanzin van je af gegild, inplaats van te verstikken tot een relikwie, waarmee je zoveel rijkdom hebt verspild. Ineens slaagde je cum laude als romancière, je verhuisde naar Penacook, waar je overleed, verstikt door eenzaamheid en andere misère, als een hysterische kant van je boetekleed.…

Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent mijn kameraad, Mijn naaste in ’t gelid. Soldaat, je blijft mijn kameraad, Is ons gebeent' eens wit.…

poëzie is een dans van woorden rond een vuur van verbeelding schrijven uit de maalstroom van het leven het verbloemen van taal bloesems schetsen met een bleke pen en verspilde inkt gebruiken om rozen kwekend tussen wrede netels wraak te nemen op de lege wereld woorden zijn de balsem voor de ziel verstoten in gepleisterde strofen verzen…

wat ik had kunnen geven in liefde werd verspild als water op te droge grond uren tikten jaren en de jaren gingen gaan jonggeboren denksels in gedachten die ik niet kán overslaan niet die van al jaren in mijn hoofd ik kan ze toch niet storen want dat had ik aan mijn ziel beloofd het blije hart toont moedig de verkwanselde tijd in nodig zijn…