Alle inzendingen over verstaan

En bij gerucht, na een terloopse waarneming, nog iets van een hoorbare angstige taal wordt verstaan; dat wellicht, willekeurig, de waarneming vestigt, dat Piggelmee gedwongen met een vuurvogel met onbekende reisbestemming is weggegaan.…

vrede van Vroman lees ik zijn gedicht in z'n geheel op www.gedichten.nl ik lees het als een bijbelhoofdstuk om te blijven geloven dat dit nooit meer, dit nooit meer gebeurd ik kijk vanaf mijn balkon naar de hemel ik zoek God, de vader en spreek: “Ik wil vrede God, Godverdomme vrede en een eind aan dat tering-virus; begrepen, ben ik te verstaan…

waarom schilder je de gele haat met paarse woedetranen in een grijs verdriet verbrand je lijsten en herken je de emoties niet trapt doeken uit hun raam omdat je schetsen pijn verstaan smijt kleuren snel op het palet vermoordt ze met je schildersmes en legt de stukjes op het doek omdat je hart en ziel verbloedt een goed…

nog voor ik mijn oor te luister leg op het kussen van mijn dromen zeg ik je gedag, intussen weet ik dat morgen een fee bij mij zal komen dat wil ik nog even delen immers het geschiedt niet elke dag dat een freule uit het toverrijk mijn hart komt vullen met zoete spijs, bij helder daglicht wel te verstaan en dat de smaak heeft van chocolade…

Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind die daartoe altijd de juiste wegen vindt Niemand houdt haar daarin tegen waar geen weg is maakt zij wegen Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels…

waarom schilder je de gele haat met paarse woedetranen in een grijs verdriet verbrand je lijsten ken je je emoties niet je trapt doeken uit hun raam omdat je schetsen pijn verstaan smijt kleuren snel op het palet vermoordt ze met je schildersmes en legt de stukjes op het doek omdat je hart en ziel verbloedt…

Ze zei iets, maar ik kon het niet verstaan, ze gaf hem haar ring terug die ze van haar vinger had genomen. Ze passeerde mij toen ze naar buiten ging de tranen gingen nu pas komen en namen haar mascara mee. De man al van de verrassing bekomen at rustig verder van zijn diner.…

Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg, of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan. Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen al was en is het in een herhalende flits snel gegaan ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan.…

Al kon je niet dagelijks lachrimpels ontplooien, ik weet dat wij elkaar nog heel vaak zien en verstaan, in diverse nachten soms weer naast elkaar staan al waren wij beide druppels in een grotere oceaan.…

En weer word ik wakker gemaakt, door stemmen die verstaan willen. Opnieuw voel ik diepe vrede. Een lichaam praat rustig, met een geest. Ik luister stil. Het leest. Ons lichaam heeft aandacht, geen zoet voedsel nodig. Mijn geest vrij baan. Mijn ikje zwijgt. Rust nog wat. Schrijft. Het is holst van de nacht nu.…

Ik niet, passend bij zijn naam laat hij met zijn eiken kop iedereen verstaan hoe vast hij in financiële stormen recht overeind blijft staan Een golfbreker, een rots Voor de hardheid van de euro Neerlands houvast, Neerlands trots Ach, hoe kan een mens zich vergissen Die harde eikenhouten kop schoof hij gedwee in Draghi’s strop Klaas…

160 jaar geleden schafte Nederland de slavernij af In de koloniën wel te verstaan De slavernij in eigen land bleef gewoon bestaan De boerenknecht, z’n vaar en moer waren erfslaaf van de herenboer Een arbeider in de katoenfabriek stierf uitgemergeld aan een koliek Z’n vrouw moest hoereren om niet te creperen en de kinderen, zo had God verkozen…

." "Ik vraag of 'k Jood mag worden," Doet Jacob zich verstaan. "'k Heb twee dagen 's weeks dan vakantie En krijg tweemaal het zondagspak aan." "En ik word," spreekt klein-zusje, "Als ik mag, Onze Lieve Heer: Dan kom ik weer bij mijn broertje En geef hem aan Moeder weer."…

Al schreef ik een gedicht met gouden letters Al bakte ik een taart van zonneschijn Al weefde ik een tapijt van spinrag fijn En schreef een symfonie van dauwdrupspetters Al kneedde ik een levend beeld van honing Al schilderde ik met het licht der Maan Al sprak ik talen die ‘k niet kon verstaan En bouwde luchtkastelen voor een woning Al zweefde…

Route 34 Hoe diep moet het gaan het schrijven van de woorden voordat ze verstaanbaar zijn Hoeveel moet de boer zaaien op het arme winterland opdat er genoeg gewas is Hoe ver moeten vogels vliegen naar vreemde felle plaatsen om kou uit veren te schikken Hoeveel moet ik van je houden in dit huis, in dit bed voor je overgave?…

geen tranen over mijn wangen Liet me door niemand vangen Stoer sterk maar wel alleen Liep ik door het leven heen Ik was niet van dat zwakke geslacht Deed alles zelf, m`n huis was een pracht Toen kwam jij totaal onverwacht Je mepte me omver met je aantrekkingskracht Ik kon niet meer op mijn benen staan En van wat je zei heb ik geen woord verstaan…

Met je handjes zo klein, grijp je naar alles Je weet nog niet het fijne, en lacht om alles Of je huilt uit onmacht, je traantjes van verdriet En toch, je kunt genieten, als geen ander Een vallend blad, laat je al stralen Je guitige smoeltje is ontwapenend Je prille woordjes, nauwelijks te verstaan Ja, lach maar, en laat je handjes grijpen…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part.…

Ik hoorde uw zangen peinzend aan En heb toch heden eerst verstaan Wat ik zo vaak genoot?…

Slechts koe en ezel hadden 't feest verstaan. --------------------------------------------- rossen: paarden neien: hinniken…

Een nieuwjaarsgroet voor al die mensen die hopeloos door 't leven gaan, geketend in hun onvermogen, door anderen soms niet verstaan. Een nieuwjaarsgroet voor de verslaafden, voor mensen op de dool geraakt, voor wie gevangen zijn of zoekend naar wat hun leven zinvol maakt.…

de vonk zit in ons allemaal armen van geest steunen die treuren machteloze voeden en laven hen die geen recht wordt gedaan barmhartige schilderen de wereld in veelkleurige kleuren reinen van hart bezingen vredestichters vervolgden zingen vrolijk mee de taal die Hij spreekt voelt iedereen zo diep van binnen de naaste heeft de naaste verstaan…

Niet jij, niet ik, wij allemaal ..zouden moeten verstaan, zonder het dynamische portaal eau minérale, zonder water gaan wij dood..…

Onder zilvergrijze abelen, Toen ik langs de stichting reed, Zaten arme, kranke zielen In hun stijf, éénvormig kleed; Wezenloos, een rij van beelden, Staarden zij het leven aan, 't Leven dat hen eens bezielde, Thans niet meer door hen verstaan. Uit hun midden rees een jonkman, Fors van bouw, gespierd en kloek.…

De enige taal die ze verstaan is economische taal. Ik woon toevallig op honderd meter van een Shellpomp. Dat is lekker makkelijk, maar ik ga voortaan een eindje verderop tanken.…

Hoe hen verstaan? Wat weten zij, wat weten wij van deze wereld? Raadsels en veel stilte. Nu wil ik bidden, maar tot welke God; de Onbegrijpelijke die vandaag verscheen in een klein mensenkind? De God die sterren strooide in dit onmetelijk groot heelal? De God die zwijgt en toch ontmoeten wil, die ons wil zien en meelijdt?…

Het mag vaak zijn alsof ik dat ben, alsof ik dat heb gedaan, alsof ik praat, ik zit, ik ren, alsof ikzelf het heb verstaan. Die mij is als een schaduw aan mijn zij, maar is de zon pal boven op, dan ben ik even zonder, dan is zij even opgelost en is er alleen nog maar het wonder!…

verlossingen" Het orgel zwolg aan, ze togen ter kerke; binnentredende vrouwen tooiden hun lange wapperende haren met hoedjes die niet onderdeden voor die van de politicae van Prinsjesdag De mannen en ik wensten elkaar Gods zegen en kracht toe maar ik, ik verloor me al snel in zonde ik vertrok naar een heidens oord op zondag wel te verstaan…

de tijd geen onderscheid meer maken tussen kijken en zien spreken met één mond onze lippen zich sluiten buiten die van de ander om de waarheid in het midden blijft bij een te veel aan woorden nog steeds geboeid vergroeid van ik naar wij lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen door de tijd het geluid van stilte ongehoord verstaan…

Deed ge uw beminde uwe liefde verstaan, Glipte uit haar lipjes geen woord; Welde er van weelde in haar oogjes een traan?... Makker! uw dageraad gloort! Werd gij, verdoolde! der deugd weer getrouw; Buigt gij boetvaardig u neer; Biecht gij uw schuld in een traan van berouw?... Heil u! en zondig niet meer!…