Alle inzendingen over vertrek

net als de blik in jouw ogen die me nog steeds aankijkt zoals je me toen aankeek omdat je om mijn vertrek rouwt Miljoenen schijnwerpers dansen verdwaald in mijn dromen Verward, wachtend op een stukje geluk dat nooit meer terug zal komen…

De scherpte van een zwaard gevoeld in mijn nek Gevoeld de steken in mijn hart Bebloede emoties, vertrek! Ga weg uit mij! Donder op, rot toch op! Waarom doen jullie zo naar! Welk kwaad mens kan zoiets doen? Die een ander z'n leven zo besmet? Waarom die donkere grove kant? Geen liefde in hun hart? Waarom die ongevoeligheid?…

De huiswei bood nog apppels aan de ochtend van vertrek. Ik raapte ze voor thuis en dacht: Kijk, Mam, ik heb iets meegebracht. Mijn koffertje was bijna leeg, want tante hield de vuile was. De appels rolden bonkend rond. In de bus was ik beschaamd: te vroeg ging ik naar huis. Mijn koffertje lag in het rek.…

zeilen rennen vol langs touwen gehesen ontluikend op de wind vleugels van ganzen die opstijgen eenmaal de haven verlaten verdwijnt het land met klaagzang van meeuwen die boven het wijde zog zweven na het vertrek niet rijker noch wijzer de harten gebonden in de lijven van schepen van hout en mannen van ijzer het dek rijst op een golf de houten…

Thans verlaten wij het warme bed De luie stoel, de koffie klaargezet Want aanstonds wacht een lange saaie rit Door lage luchten waar veel vocht in zit Vertrekkend uit de stad waar Hollands glorie Destijds begon, in Alkmaar, de victorie Naar 't Light Verse festival van Nederland Wogmeer, Verlaatsweg, Bobeldijkerweg Linksaf naar Gors,…

Zo word ik gif en verraad, een schorpioen Kruipend, kwaad, verweven Met het kluwen van jouw judaszoen Mijn vingers tasten Naar mos en mieren in de voegen Het deurgat jankt om ongenode gasten Ik speur naar een kier, ik moet zwoegen In de klamme grot van lasten Tussen wieg en graf lieg ik En vingers strelen de deurlijst Na het aarzelend vertrek…

De nevel zal hier nooit meer optrekken, dus wordt het tijd voor mij om te gaan, om koffers te pakken en om te vertrekken. Ik zie de trein naar nergens al klaar staan ...…

als de laatste mus is heen gegaan uit de jordaan zullen sperwers weer vertrekken sterven misschien omdat horen en zien van tsjilpers zal zijn vergaan in die goeie ouwe die goeie ouwe jordaan waar gedanst werd met de mussen hippend pikkend wie zal nog weten van jordaners innemend snikkend honkvast als hun mussen van samen delen in…

Ze kon haast niet wachten tot 't vertrek. Ook was er 's ochtends een meneer gekomen, dokter of zoiets, een vreemde naam. Die had haar bij haar arm genomen, haar pols gevoeld, dat vond ze raar. En toen was daar die witte auto, met mooie feestverlichting, wat een show.…

De hope des weerziens, zij strekt op den plas De zeeman tot poolster, tot roer en kompas: Zij leeft in zijn ziel, sinds het uur van 't vertrek: Zij kort hem de wachten op 't eenzame dek: Zij straalt hem uit zee met den dageraad aan: Zij doet hem haar stem in het windje verstaan: Zij klingelt hem tegen bij 't kleppen der bel: Het welkom…

Wanneer mijn hart garant staat voor mijn gezondheid, ben ik nog wel een poos op aarde, zinloze tijd, want de woeste strijd die zich voltrekt in mijn lijf, zou U moeten voelen dokter, dus geef me mijn dosis en doe het snel, laat mij vertrekken uit deze pijn-hel!…

Daar achter die blauwe wolk slaapt de hemelse zon, Ik wil uit jou vertrekken uit jouw ogen en uit jouw hart en uit jouw zieke ziel. Maar je vraagt me om een kwartje het is 1981 in mijn kleine land een kwartier later naast mijn grote hand.…

het is niet dat ik je veracht mijn stad waar ik toch ook het daglicht zag de stegen, molens, hogeschool die mij lijdend, schetsen zag ik wil verder, veel verder dan mijn ronde neus kan zien, veel verder dan het licht en heel misschien kan ik er ook mee spelen in duisternis en schaduw van de grote stad Leiden gegroet, laat mij niet lijden…

Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken, want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken. En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen, Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.…

had het gewoon niet door dat merkte ik later pas het voelde gewoon goed wacht, zo bedoel ik het niet ik miste jou gewoon heel erg ik snap niet dat je dat niet ziet jij wilt toch dat ik mijn gevoelens niet verberg oke, ik kan met haar sex hebben gehad maar ik weet niks van die vlekken achteraf had ik heel veel spijt waarom moet ik dan nog vertrekken…

aan het roer had dit zich niet voorgedaan LPF, zou de oude politiek wel even opfrissen Ze hadden zich niet meer in hun eigen capaciteiten kunnen vergissen Met Pim aan het roer zou nu kabinet Fortuyn nog hebben gestaan Ook Balkenende is niet zonder blaam Hij had zijn kabinet eerder aan de rem moeten trekken Misschien ook wel eerder LPF laten vertrekken…

In het licht van de reizende zon vertrek ik met mijn nieuwe vriendin.…

Het lijkt wel eeuwen geleden, maar wat had ik een schik en wat beminde ik de jonge vrouwen, die zich in mijn bijzijn omkleedden, terwijl ik een douche nam in hetzelfde vertrek. Ik voelde hun geesten om de hoek kijken, maar hun lichamen bleven helaas achterwege.…

Beter is het om ook te vertrekken maar beslissen is zo moeilijk het groen houdt hem hier de bomen, zijn moestuintje en uiteraard het water dat levende, oneindige altijd bewegende water. Iedere avond zit hij op zijn bankje te wachten, waarop, de slaap, de eeuwige slaap? Het lijkt erop of ook die is vertrokken met de anderen mee.…

levenrijk Nu even niet Over je paniek spreken Die vlamde harder En zachter soms in je op Dat weten we nu allemaal Allemaal weten we dat nu Eigenlijk blijft er dan nog Eén ding over en dat is Die Godverdomde liefde Die als een lichtflits In ons leven stond en staat Vanaf nu vijfendertig jaar geleden En die we ’s avonds laat Voor je vertrek…

jaartje meer tel jij voorbij sara jouw knopen en rimpels die altijd en steeds nog in niets vermoeden doen van de jaren die verstreken al was het voorbij jaar als het leven zelf vol dagen en momenten met prettige vrolijkheid naast tijden van gemis van afscheid ook en schrik eerder en te vroeg dan gedacht en verwacht zag jij hem vertrekken…

Ik zat op een studentenkamer Verslond de filosoof met de hamer Maar spannender vond ik films van Brando En de duivelskunstenaar Armando Ik woonde daar met Jack En zoals in "On the Road" van Kerouac Stelde hij voor dat we met ons beiden Naar Turkije gingen rijden Liftend zouden we vertrekken Want we moesten op de kleintjes letten Met…

---------------------- ------------------------------------ men moet opnieuw en steeds opnieuw zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden als op de oude route de wegen lichtelijk vastgelopen zijn dus, vandaag sluit ik mijn blauwe periode af en begin de gele zet het grof vuil aan de straat zeg eindelijk waar het op staat schrijf een brief…

De korte dribbel en daarna vol gas Een kapbeweging en hij trekt naar binnen Het Gronings voetbalfeest gaat nu beginnen De Euroborg juicht voor “De man van glas” En als het af en toe iets minder gaat? “Nooit wisselen die man”: zucht Advocaat…

Dirk Bommer ging zijn laatste gang, Maar zag zijn zoon met vreugd vertrekken. Hem zou het noodlot nog niet nekken: Het meisje nam hem levenslang. Sterk is de liefde van een vrouw.…

verscheen de krant met grote koppen De burgermeester P Iepel is gister vreemdgegaan Zijn vrouw eerst buiten zinnen daarna geheel ontdaan Is met medeneming van kleding geld en pas vertrokken De gemeenteraad overwegend christelijk van huis uit Boog zich over het gedrag van de schavuit Moeten we hem houden aan de tien geboden Of zullen wij hem tot vertrek…

In Singapoer is zij aan boord gekomen Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage; De eerste nacht doorspookte ze al de dromen Van een matroos, gemonsterd onder gage.…

Waar stopt de grens die we steeds weer opnieuw trekken zogenaamd als zijnde het onze plicht hoe kan het dat we soldaten laten vertrekken en niet zien dat de vrede zo wordt ontwricht.…

Het leeg vertrek waarin ik woon is het grondstation waarin ik troon, en sterrenlicht uit voorbije aeonen verzamel ik in dit brandend heden.…

En zo is ons leven vanaf het begin met spreuken omgeven, maar bij vertrek hangt toch de mooiste en wel de meest directe: Wie hier zonder boe of bah naar buiten huppelt, wordt een handje geholpen en eruit geknuppeld. Gastvrij? Eigen haard is nog altijd goud waard.…