Alle inzendingen over verward

jouw zwijgen is doorbroken de storm raast door je heen je hart heeft eindelijk gesproken muren vallen steen voor steen je jeugd was lente maar zo stil verward door kleur dorst je de geuren niet te ruiken genieten was voorzichtig en heel pril je wilde liefde delen ontsnappen uit het doolhof van je geest gevoelens en gedachten laten helen…

En in de tram, vol jongeren, de ruit zie ik, verward mijn haar, me staan, voel ik me hierin passen? In deze laan waar vader zijn laatste jaren 'k er wekelijks wel kwam geen ouders meer maar zelf geworden nu kom ik er voor jou de setting wel volwassen? Of nog zoveel in te- en herhalen, kijk ik naar een jong en kussend paar.…

" zo vroeg Homerus peinzend in gemoede, dit had hij verder niemand horen noemen, geen zanger, dichter, troubadour of bard zou hem met Patroclus hebben verward van dit fragment in 't leven van de held, hoofdfiguur van goddelijke bloede, kon zelfs de eerbiedwaardige Homerus niets anders dan Achilles' wrok bevroeden. 15 maart…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - priemend ijsgekertel - priemvormige ijskristallen met de asemtocht - met de adem 't haargespertel - verwarde neushaartjes temt - hindert locht - lucht spree - sprei ‘t zij waar ge uwe ogen vlucht - waar je ook je ogen laat gaan snee - sneeuw gesnoeid - snijdend aangewaaid…

Buiten blazen duivels in hun kanten kraag Drijven klauwen in de goktafel Bedelaars blijven binnen Schikken zich in een schaarse vrede Zoals ik me wentel in de weelde van een kerker Waar ik een warme wet in het plaaster kerf En later naar de Kamer draag Dan moet de menigte jou herdenken Als een ontknoping in een verward verhaal.…

Zie hoe een straatvechter de steen raapt Hoor de gierende granaatscherf Een schicht van verspreide flarden Het bloed vloeit uit een diepe kerf Beelden die ons matig verwarden Daar ligt het verhakkeld offerlam Zijn naam is de grote X Niet meer dan een schram op een dij En verder, ach, verder niks Dan een brij van herkauwde vezels Dan…

morgen zijn Ik leef met heel veel vragen veel leugens en verdriet Ik ben te laf om iets te zeggen nee echt dat durf ik niet Vaak ben ik bang en eenzaam en voel ik me alleen Toch gek, want ik heb zoveel lieve mensen om me heen Kwaad op heel veel mensen kwaad vanuit mijn hart Ik weet dat het geen zin heeft maar ik voel me zo verward…

hoek van mijn schone kantoor hij zwijgt stil maar ik hoor jihad hij is zijn roeping misgelopen wellicht hadden zijn vaderen ooit van kruistochten gehoord en het kruis op hun rug gezet als genetisch overdraagbaar wapen maar ingeklemd in eigen web is er voor hem geen heilige oorlog hij zit en wacht tot mug en vlieg en mot in zijn val raken verward…

net als de blik in jouw ogen die me nog steeds aankijkt zoals je me toen aankeek omdat je om mijn vertrek rouwt Miljoenen schijnwerpers dansen verdwaald in mijn dromen Verward, wachtend op een stukje geluk dat nooit meer terug zal komen…

prachtdochter Jess TIJD Een lange weg gestreden ontelbare druppels van verdriet intense donderslagen bezeerden het verleden een lege onderbreking in ons levenslied Op de littekens nog voelbaar in mijn ziel de wonden nog niet geheeld bloeit weer het vertrouwen -dat zo diep viel- nu jij je hart weer voorzichtig met mij deelt Na alle verwarde…

Verward in 't doornige struweel, Het wurgend touw om purp'ren keel. Hij zag die wijd-gesperde ogen, Die smeekten om Zijn mededogen. Hij sneed hem af en vol erbarmen Droeg Hij hem henen in zijn armen Naar een heel stil en vredig oord, Waar hij kon rusten ongestoord.…

Vermoeid, verward zal ik dwalen; en spreek ik de woorden in alle talen, waarin mijn hart het meeste wordt bemind. Ben ik een kameleon die niet kan omgaan met zijn kleuren onder een eigen zon? Die de zon zoekt waar die schijnt, omdat daar zijn hart niet kwijnt. Ik neem wat ik goed vind van elke wind.…

pestte hij me terug, mijn conifeer Leylandi en smeet zijn bruine afval op mijn kruin dan schudde ik minachtend, voor conifeer Leylandi de uitgedroogde rotzooi in de tuin En toen, toen moest hij om, mijn conifeer Leylandi maar eerlijk waar, dat ging me aan het hart want sinds een week of drie had conifeer Leylandi mijn mening over hem danig verward…

voelt: nu kijkt ze terug, een glimlach om de lippen Hij pakt zijn shag, draait nonchalant een sigaret Hij denkt haar in zijn bed, voelt zijn aansteker wegglippen Zijn broek knelt als hij denkt aan haar en aan de pret Elfvierenveertig: het treinstel dendert binnen Gehaast pakt hij zijn spullen en stapt in En zij blijft staan, zeer in de war, verward…

Hij brengt rampen en ellende, maar is bang en verward En zijn fouten, die ontkent hij, hij is zo verhard Veel liever houdt hij zich groot Want klein zijn is erger dan dood. Maar in mijn straat daar woont een vrouw Ze ziet dat hij steeds meer ontspoort Ze zegt: wie stopt er die diefstal en moord?…

torens die ondanks hun prachtige architectuur uitblonken in eenvormige ontoegankelijkheid in een smalle straat stond een man hij lachte als een boer die kiespijn heeft hij spande het paard achter de wagen en stroopte zucntend zijn mouwen op ik wilde naar bos dat ik niet vinden kon de bomen waren spoorloos omgekapt vanwege klachten van verwarde…

Het viel niet op hoe overdag de een over de ander lag maar in de stilte van de nacht lagen zij languitgedacht en zo verward als mensenhaar vochten zij dan met elkaar zodat de denker mompels maakte en met een pijn in ’t hoofd ontwaakte. Dus stonden altijd naast zijn bed: a) glas water b) tablet.…

Ik voel me verward en dat is de rede dat ik dit nu zeg. Ik en niemand anders zit hier nu. Gevuld met stress een eenzaam en verloren individu. Alleen en verloren dwaal ik rond op deze aarde. Heeft mijn leven zin en wat is de waarde ? Ademhaling voor ademhaling voel ik mezelf dwalen. Dwaling van mijn ziel.…

verward en dolgelukkig, geen schade of averij, ik was enkel uit het bed gevallen, na die nare droompartij!…

Lippen, die door rozen zijn gevoed, Nachten van wanhoop onder lavendel beddegoed Ademtochten, met zachte muziek omlijst Zonomfloerst haar waarin de eeuwigheid herrijst En niets hoor je over die verre nachtegaal Zwoele bochten slechts in een meanderende taal Drogbeelden roepen ze, die zachte lippen Schepen slaan stuk op die witte klippen En, verward…

Het zelfzuchtige van je, brak mijn hart, Ik raakte van slag, en helemaal verward. Heel oud samen, weet je nog, Loze belofte, dat blijkt nu toch. Helaas, mocht het niet zo zijn, En dat doet mij, verschrikkelijk pijn. Ik wil geen antwoord meer, op mijn vragen, Ik vind wel een vrouw, die de pijn met mij wil dragen.…

Mijn tante vindt het moeilijk om woorden te vinden, zegt ze Om te omschrijven hoe ze zich voelt Woorden vind je niet, die zijn er gewoon Je moet ze alleen wel gebruiken En jij hoe voel jij je, gaat alles goed met jou Je zult wel erg verdrietig zijn, wat ben je opgewonden Ach een beetje verward misschien maar het gaat wel hoor Het gaat allemaal…

ik zag je gezicht in de morgen, je voelde verward en verdrietig. wie heeft jou niet begrepen je liefde voor hen besmeurt? te veel van je zelf gegeven? je momenten van geluk bewaart in je hoofd om te overleven? is dat de bedoeling van jouw existentie? je bent zo mooi en zegt wijsheid is: denken en voelen samen!…

mensensoorten te voltooien Zodat mijn bruine haar scheve neus en grote oren Soepel bewegen tussen zwart bruin en geel naar behoren Samen met stijve slierten haar en kroezige krullen dikke exotische zoenlippen en kromme neuzen Zodat mensenpit en bollenkern elkaar onthullen Kiezen voor gelijktijdige bloei is niet slechts keuze Van planten in verwarde…

Oud geworden kijk ik naar mijn handen gerimpeld, getekend door het leven, terwijl ik op de cederhouten bank zit onder de bloeiende magnolia met kinderen spelend aan mijn voeten De zoete geuren van de lente bedwelmen mij En ik dagdroom nog eens van vroeger Van een ontmoeting met jou, heel onverwacht Sprakeloos, verward, in verrukking keek…

Ik zag je gezicht in de morgen, je voelde je verward en verdrietig. Wie heeft je niet begrepen, je liefde voor hen besmeurd? Te veel van jezelf gegeven? Je momenten van geluk bewaard in je hoofd om te overleven. Is dat de bedoeling van jouw existentie? Je bent zo mooi te mooi en zegt wijsheid is: Denken en voelen hoort samen.…

Ook de gedachte was verward, Geen regel sprak van hart tot hart. O gij verdoolden, jong en klein, Zult gij een Nieuwe Gids ons zijn? Gij, die op alles schimpt en scheldt, Wat door u-zelf niet is gesteld! Die spot met dicht- en zedenwetten, En leeft van ontucht en sonnetten! Pas op!…

bij mijn dood ik zwoer dat ik nooit meer zou schrijven starend naar een leeg vel dat vroeg wat ik deed een donkere geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken…

Toen hij voor haar deur stond wachtte hij met kloppend hart Nu hun afspraakje plaatsvond reageerde hij tamelijk verward Gisteren had hij haar ontmoet op het feestje tot laat ’s nachts Uit alcohol putte hij zijn moed en hij vroeg haar onverwachts Ze wou wel, hij werd onzeker zijn handen woelden in ‘t haar Innerlijk werd hij enkel weker…

Je tijd van sterven naderde en ik was op drift en verward, het sleuteltje van mijn fietsslot brak af en ik belde aan bij een wildvreemde vrouw voor een nijptang, die ze me graag gaf. Toch lukte het me niet om in korte tijd de staaldraden door te knijpen.…