Alle inzendingen over vlak

onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven meer, Alleen nog een Vlakke…

Een jaar geleden zag je uit naar woorden die je opwaarts konden beuren ruimschoots werden zij met je gedeeld je lachte weer, je tanden bloot gelijk de zon doet na het duister stralen van vreugde over wat herwonnen was het voelde als een warme deken maar ging teloor in zeven weken de zware dagen keerden weer opnieuw de vraag; hoe je te…

ik kan slechts traag verhalen over de vlaktes waar ik was over de grootsheid van het hemeldak over winden die ononderbroken aanrolden over eindeloze oceanen hoe de leegte me ruimhartig adem bood hoe het vlakke land het hart uit mijn lichaam tilde daarover kan ik slechts traag verhalen…

zo vlak na de eindstreep als je hebt verloren of gewonnen doet men een greep naar de voor jou klaar staande blommen je hebt je tocht uitgelopen en nu je hier staat in het heden is de cirkel rond mag je hopen komt het nu weer samen met het verleden en als je denkt O God het was me wat wat een tocht en wat mooi die prachtige bos bloemen…

Dan maar een niemendal, vlak en simpel voorspeld. Zonder kuil of val, niet boven het maaiveld. Geen lange zinnen, dat leidt maar af. Niet denken, beginnen. En rijmen voor straf. Van een dichtershand, luchtig en licht. Het vlakke land biedt toch geen vergezicht.…

je laat iets dansen vlak onder de wolken een plek waar je zelf niet bij kunt waar onbekende gebieden worden verkend tekens overgebracht je stamelt het hoogst haalbare voor woorden die je niet hebt je laat iets dansen vlak onder de wolken een plek waar je nog niet bij kunt…

Kim zegt: “Ik heb een knop vlak voor mijn neus. Geregeld zit ik me wat te vervelen, maar met die rode knop kan ik leuk spelen. Ik aai of druk...het is aan hem de keus.” Trump zegt: “kijk maar eens naar mijn rode knop?” Kim zegt: “die plaat vlak voor je grote kop?”…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Met de huidige wind, uit dit zonnige gloren zijn weer een reeks nieuwe kansen geboren. Ik kijk naar het talud verander in dat grasgroen, kijk daar naar een kleine bloem, mag vervolgens ook lila wiegend als krokus een lentedansje doen. Zal leven steeds zo zijn tot in de eeuwigheid. Wat is vreugde en wat kwaal in ons bestaan, we zijn toch allen…

het Hollands landschap eindeloos vlak vergezicht een molshoop breekt al…

Een enorme knal vlak voor het avondeten. Nee, hè! Een plofkip.…

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Tijdloos projecteer ik de ruimte als vlak het vlak als lijn de lijn als punt onvoorstelbaar klein zonder begin ook eindeloos het oneindige zijn waarin ik ben binnengestapt in de kern van mijn bestaan waarin ik kan toeven als ik dreig mis te gaan waar ik de horizon snij ligt mijn verdwijnpunt buiten de tijd…

vlakken verdelen kleuren passend binnen zwart vormend een geheel…

Onze ministers zijn nu sinterklazen: Ze delen uit vanuit hun overvloed. Na drie jaar zuur volgt eindelijk het zoet - En daarom is het uitkijken geblazen, Want gunt u straks Jan-Peter weer het stuur Dan volgt na één jaar zoet weer drie jaar zuur.…

jij en ik groeiden aan de zonzijde van het vrijgekomen land de nacht viel langs glooiende trechterheuvels enkel ons einde droeg een krans van stenen in de oase van samenhorigheid stapte ik over ijzige dagen en zag hoe vlak keien mijn graf omsloten in de weidsheid van stilte vlak voor het portaal naar een vrije wereld…

zilver na zilver vindt het pad hellen zeilen liggen vast op zonlicht van de dag vlak op vlak water lucht rusten op een klein gerucht een golf spoelt aan de kust vlag na vlag zeilen aan de mast bewegen stil naar de einder groot gestaag één volmaakt.…

mijn polderland waar duinen wassen, patatten bloeien en bieten rijpen dorpen verbannen stilte met vlas vrijt zonder buiging later gekwetst, geslagen in vezels wordt gevlochten ik speel mijn handen vrij proef jouw hand in dit zoute land waar wind verhuist tussen de dijken, klokken luiden over riet het is dit schone land dit vlakke…

Opgestane nacht hoorde je kreunen lichte tonen uit een oude grammofoon die speelde - hunkerend en zacht er iets van Brel die diepbewogen er mijn vlakke land vertroostte voor een noorderwind die raasde door een schaamteloze nacht Hoorde muziek en keek opzij stamelde ongezegde woorden voor het raam waar ik bleef staan dat openzwaaide -…

Vlak naast de kruiden staan rijen specerijen - nooit grijpt ze mis.…

je ademt sombere lucht en je verdriet trekt als flarden koude mist over het vlakke land…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

Hoop is ernstiger dan ik zelf ooit had bedacht zo vlak bij humor hoop is ook veel meer dan vrolijk optimisme het houdt mij staande…

Wat moest een generaal uit Soeren vlak voor zijn huwelijk bij de hoeren? Hij hield daar, volgens zijn militie, een generale repetitie.…

het geluid van iemand die hoog van de toren blaast zal ver dragen maar zij die er vlak bij staan vaak minder raken…

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

Het ene ogenblik is 't lente en je hoort de vogels fluiten, maar vlak daarna zijn weer die buien daar; niet te geloven. Je bent verliefd, zo zielezalig voelt je hart en heel je denken is roos als morgenlicht; niet te geloven dat vlak daarna die zaligheid het veld moet ruimen voor het treuren dat je bedrogen werd; niet te geloven.…

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

een mattenklopper of met de vlakke hand ja dat kan wel kloppen…

Jij zegt: kop op, als je eens omhoog keek, jongen: pijnbomen staan weer in bloei en uit de rotsen groeit een plant die hen in spleten breekt, alles zal vlak worden, ooit. Ooit alles vlak: het land, de tijd, maar niet ons hoog, ons laag, het pieken.…