Alle inzendingen over vlees

dit heftig woord spreekt de Pythia, vrouw van kennis, geduldig, 'Luister, jij sterveling, jij, mens van vlees en bloed, luister naar deze woorden: de eeuwigheid fluistert jouw en mijn goden alle geheimen in, van ooit en heden, de eeuwigheid heerst' ik schrik en ik zwijg, bedek mijn hoofd met sneeuwwitte banden, ik maak me nu nog kleiner…

Aangetrokken wederzijds starend neus tegen neus in ons eigen anders blauw de mijne fel grijsblauw met een eeuwige ster als pupil De diamanten ster die ons brak mij eenzaam achterlatend nog steeds zwemmende probeer ik niet te verdrinken zwemmend in jouw roze golven nymfomane herinneringen Diepblauw en vlinderrood zacht vlees…

want te goed is het hart en te slecht om te krimpen onder die pijn en te slijten in zelfverwijt; en het lijf om te worden verdeeld door de honden wroeging en spijt die knagend het vlees en het been vermalen om slapen te gaan als gìj al uw kracht hebt verdaan en uw laatste woord hebt gezegd in het schuren van recht tegen recht.…

Straten zuiveren van ‘t kwaad is de minister zijn taak soms wereldvreemde figuur die op ‘t binnenhof al te vaak geshockeerd staat te oreren - hij is tot vlees geworden taal die in de echo van z'n nederlaag, wegens gebrek aan resultaat, zijn opvolger al beschuldigt van gebrek aan daadkracht - dit slecht gedrag is niet de mens…

een lichaam dat leeft met huid en haar een taartje dat naar alles smaakt een wijnglas waarin de ganse zomer zingt jij wil een lege schelp vol golvende baren een broekzak waarin de wereld kan een waakvlam die voor altijd brandt een liefdesuur dat eeuwig duurt jij wil een stamelende mond vol zwijgen een streling zachter dan je zachtste vlees…

die kan, die moge mijn sporen voelen, scherp snijdend in zijn vlees..Niet alle rozen verdragen. Ik ben de wilde rozendoornstruik.. God heeft mij gemaakt, hij geeft. Ik ben de passie, en de zachtheid, de felheid en bedachtheid, de knop en ook de rozigheid.., heel eenzaam soms.…

Hoe zij mijn hart verwarmt als een warmwaterbron in Antarctica, hoe haar vleugels gevuld met tere, tedere veren mij als een koningsmantel bedekken, hoe haar woorden als scherpe klauwen net niet in mijn vlees boren, mij wakker houden, dat alles is pure magie, pure ......…

Sterren gelijk'lijk Op noord en zuid de twinkel Trekt onze lijven In één ruk samen Eenheid tussen het sterke en het schone Gemeenschap van 'n bijna-perfect stromende rivier In een bedding zacht-warm vlees hoort de stilte het geluid van 'n weergaloos intens samenzijn…

Wie ons niet kent, erkent of herkent als zijnde mensen van vlees en bloed, is nog erger als de zondvloed die alles wegvaagt. Dat gaat tenminste voorbij, en dan is er een frisse start. Maar dit is heel apart: business as usual, wanneer het hele land om verandering schreeuwt. Wie wil daar nog mee instemmen?…

Telkens het pogen en de beweging in welke vorm dan ook mijn gastvrijheid op te dringen jassen van mijn gasten aan te reiken er werd wat afgeschild voordat zij kwamen knolgewas, de groenten en het vlees de gare kook en het serveren liflaf als toespijs met een eindronde van geneugten en spraakwaters daarna de inspanning om beweging op gang…

Het daglicht weet ze te verjagen, voor even – maar zodra ik ga liggen begint het gedonder, ze krabben me steeds uit mijn slaap, piepend om teven of vlees, willen naar buiten gelaten. Hoe noemt u dat?…

Maar staar je niet blind, op bot en vlees en pees. Want noch aantal noch verschijning, noch zichtbaarheid, noch houding, onthullen wie ze werkelijk zijn. En dat ze zo belangrijk zijn. Als dragers van een zware ziel, een zwarte of verwarde ziel.…

En een been, koude krassen in vel en vlees. Bebloede ribben tot aan een hart van drie. Vader, dat ik u van tranen tot tranen schrijven moet. Moet. Deze vluchtweg is oeverloos verminkt. Etter op etter. De laatste vluchthaven braakt een verlaten boot. Strand en water. Wolken en zon. Een ventje, alleen.…

Als alle kinderen werden bekeken als wachters met verwachting om paden kiezen volgens een klare norm, ongeduldige spelers in vlees en bloed, spel en beweging gevoed naar eigen vorm, ontspannen in de fantasie van natuurlijke circulatie van libellen de lichtste vleugels drogen gelijk de engelen, in alle betrekkelijkheid, het licht gestolen…

Er gaapt een gat in zijn buik Een wolvenbek die niet gromt, huilt of vlees verscheurt, maar schreeuwt vanachter dubbeldik glas, onhoorbaar Het is de pijn die je opkrullen doet in een foetushouding na de breuk met een grote liefde De pijn die strak staat als het touw in een boog Het is de pijn van niet vluchten, de pijn van: kom maar op,…

Haar vlees wil hem verlokken zegt hij laat maar je bent niet bevallig een huis is ze niet waard een regenton is goed genoeg onverschilligt hij woede moet ze koelen desnoods op onschuldige vliegen op witte muur `s avonds huilt ze stil in een hoekje van de donkere steeg, bij haar regenton dan wordt het stil in haar ze rekt en strekt…

Middellandse Zee jouw gespleten tong heeft me leren spreken toch zwijg ik en pluk de ronde vrucht mijn nagel scheurt het leer van jouw schil de pit in de korrel drijft in gelei speeksel borrelt op tot ik bijt en wil dan smeert jouw stroop de kleine kegels op de tong de vellen die wrang smaken kleven aan een hoektand je spant in mijn vuist, het vlees…

plotseling stopt voel ik zijn hand in de mijne, ik zwijg, geef me over, verdwaal in een web van hevige emotie vermijd afkeurende blikken, en stap binnen in een schijnwerkelijkheid waar gevoel overheerst gulzig omarm ik warmte, overlaad hem met kussen door lust bevangen verslind ik mijn gewillige prooi rode nagels laten sporen na in zijn weke vlees…

Scheur mij het vlees van de schedel met jouw alruinen tentakels. Looi me de huid met je granieten nagels. Breek mijn skelet uit de hengels, als in een eeuwig blijspel van waanzin. Of geef me het genadeschot en vul mijn omhullende buidel met alle lavastenen uit de vuurberg van oneindige bezwaarlijkheden.…

Het bewuste stuk vlees prikte ik op mijn vork met de blik op oneindig en jij ging gaan pretogen vanwege zoveel doorzettingsvermogen. Maar na het maal jamden wij een eind weg op djembé en gitaar zonder enig misbaar.…

Was nu alle ongelijkheid voort En ‘t harte rein gelijk het hoort, Geen hoogte noch geen diepte zou ons scheiden: Ik smolt in God, mijn Lief: wij werden beiden Eén geest, één hemels vlees en bloed, De wezenheid van Gods gemoed. Dat moet geschiên! Och help, getrouwe Here, Dat wij ons gans in Uwe wille keren!…

'Voeden, voeden, immer voeden van mijn barbaarse vlees!' 'Pulp en resten! Stockage in bulk! De nacht verterend in containers van de dag!' 'Opstaan' oreert mijn lafste ik. 'Zie je me nog graag?' vraagt ze mij.…

“De verbeelding zet zich door het vel heen aan het vlees.” “Een verstrengeling van lichaam vindt plaats meestal 's nachts, de verstilde klomp van het rozige hunkeren, het sensuele verrimpelt delicaat het strakke dagkleed van de verwensing.” Ik giet je huid & lippen in de kom met ontbijtgranen.…

die kan, die moge mijn sporen voelen, scherp snijdend in zijn vlees. Niet alle rozen verdragen. Ik ben de wilde rozendoornstruik.. God heeft mij zo gemaakt, hij geeft. Ik ben de passie, de zachtheid, de felheid en de bedachtzaamheid, de knop en ook de rozigheid.., heel eenzaam soms.…

verdedigen zwijgt Pruisisch blauw als de kanonnen spreken de landmijnen in haar blik zijn kromgegroeide uitroeptekens soms vloeit zij uit tot een plas van inkt een stip die oevers zoekt in de zoutkreken van weleer zo schrijft ze zichzelf de geschiedenis in waait ze vanuit hoge bomen haar westenwind geselt ze de dorre akkers in haar vlees…

Liefde-verloren, wij, die lang al lam aan hopen, ons dochtren met de wateren der armoe dopen en bij geboorte spenen van onnozelheid: ons tand-vlees komt niet bloot dan bij het bloedig roeren van onze zonen die de opstand'ge vanen voeren naar onverstoorbaar-dom een dommelige tijd.…

Hij hangt nu lui in een boom met zijn bengelende achterpoten zijn lekker stuk vlees aan het verorberen. Nu is hij moe en loom. Het sluipen is voorlopig gedaan, tot morgen de zon weer is onder gegaan.…

Lieve allemaal ik stuur jullie even snel dit kaartje want ik heb niet zo heel veel tijd omdat we vandaag op excursie gaan in het Grand Canyon National Park en Donald, onze tourleider, houdt nu eenmaal van op tijd vertrekken mijn hotelkamer in Las Vegas is super de luxe en het eten is echt op zijn Amerikaans, zeg maar een pond vlees per…

Zonder iets te merken Een luie zaterdagochtend Een croissantje gehaald Hoe anders Is het met het bericht Dat de oorlog Nabij is, heel nabij Voor het allereest Krijg ik spijt Van mijn kinderwens Met dit besef De angst daar in Parijs Ben ik de volgende Hoe kom ik hier weg Van hemels naar hel Je bent pas twaalf Mijn eigen vlees…

maar dat had ik niet in de gaten, ach zo jong al, al het vertrouwde te moeten ruilen, was een stap voor mij in een groot zwart gat, het was zo vertrouwd bij jou te schuilen, als ik weer eens wat had, vaak mis ik je aanwezigheid, gewoon even om mij heen, maar door jouw raad en wijsheid, voel ik mij niet echt alleen, mijn zuster, mijn vlees…