Alle inzendingen over vlees

vacht zo ruw en stug als van een rendier zie me als een hongerige hond draaf door een woud door het donker lichtvoetig alsof vogels me dragen kijk hoe vluchtig mijn spoor in het zand weggevaagd door de wind onzichtbaar voor handen die het stof uit mijn vacht willen vegen mensenvingers die me uit mijn vel willen schillen, mijn vriendelijk vlees…

waarmee ik tot een antwoord kom Ik blijf maar stom Als het je overkomt waar nog geen woorden voor bestaan En jij onzegbaar eenzaam bij de bar of voor het raam Iets moet bedenken dat het denken als de dove spreken tart Dan klopt er opeens niets meer van het kloppen van je hart Je zegt maar wat, je doet maar wat Eet soep met vork en vlees…

Vel werd vlees. Vlees week in draden voor been. De afdruk werd stroever, er kraakte al wat, ze fluisterde scherven, krijste een einde en brak tot elke vorm onaanraakbaar in donker verzonk. Ik stapelde bladen, haar stem werd een echo. Ik nummerde dagen, er was geen verband.…

Want het water is fris en het gras ruikt naar lente het vlees mag wat rauwer; de pasta al dente" noem het de kunst van verfijnde accenten de vuilnisman ruimt een straat vol referenten De welving des waters, 't gevleugeld insect deinen op vanzelfsprekend dialect en de mens in zijn streven een deel van te zijn spreekt te vaak de taal van miskend…

Je diamantje snijdt in mijn vlees soms zo diep, Dat ik het uitgil en roep: wie was het die jóu schiep? Heeft een ander of ik mij dít aangedaan? En: hoe zou het zonder jou dan zijn gegaan? Dan verdwijn je even, en voel me wat verward, Als in alle rust en stilte de taal klinkt van mijn Hart Hoor lijdzaam het woord: ‘Oórzaak’ aan...…

Gelukkiger dan wij, die 't kranke* vlees en bloed In zonden ongeteld doet snevelen* de voet Zo lange wij, helaas! in deze hutte* wonen.…

afstand bewarend In een opzichtige kamerjas In hoekige vlakken zonder kleur Grijpt haar hoofd Keert het naar zich toe Kust Zij Met ronde, bonte stippen verbloemd Haar bloementooi als stralenkrans In een sluimer gevangen Alleen de voeten bloot Reikt haar wang Knielt Het tastbare is vervlogen Zoals de meisjes die hij schetst Hun vlees…

genaakt sta op mijn duive en kom een roerdomp riep een onverstaanbaar antwoord en reigers snauwden hem af tot een merel bij het eerste licht amos in vervoering bracht verscholen rook hij weer in de turkse badstoof de geur van amandelolie daar bewoog wiegend in wolken kaneeldamp de donkere orante opstand brak uit in zijn vlees…

duive en kom een roerdomp riep een onverstaanbaar antwoord en reigers snauwden hem af tot bij het eerste licht een merel het afgeschut register open zong hij rook weer verscholen in de turkse badstoof de geur van amandelolie in wolken kaneeldamp wiegde met opgeheven armen de donkere orante opstand brak uit in zijn vlees…

honden Sprinkhanen vreten kaal De adder mijdt de herder Een drachtige hond zoekt aandacht voor haar nest meelij doet de rest De rust verstoord door kermis in het dorp toch vredig en beweeglijk Pont de Monvert Waar wij ontspanden Zwommen aten retourner aux Cevennes is onze hoop wijngedrenkt met Frans stokbrood en fijn gesneden vlees…

En 't evenwicht der wereld koelt de gloed Van mijn verzwarend vlees en broeiend bloed Tot eindloos aardrust en deining Van krachten die geen mensenhand overwon. In stralenspel leeft met de jaargetijden Mijn ademing, zwaar van de geur der aard' En uit mijn borst gevloeid gaat blinkend glijden Door 't lage land der stromen trage vaart.…

Het is goed om te geloven god is goed, in al zijn namen hoe verschillend ons geloof kan zijn zo anders ons bestaan Hoe wij zijn opgegroeid waar onze wieg eens stond cultuur, geloof en maatschappij verworden wie jij nu mag zijn En goed is wie jij bent een mens met ziel en vlees en bloed volwaardig dat is jouw bestaan zo mag je zijn omdat…

Naalden boren zich in de zachte vrucht, waarvan de warme vloed van vlees zich geurend verspreidt. Met zakken van wind en zwarte gaten in de ogen loopt de dood zich te pletter tegen regen. Regen, die zich verslindend in bruine vegen van verrotting, omzet in snijdend riet. (Een sfinx wendt zich af en verschuift de eeuwen.…

Ik ruik, we eten stamppot van rapen en het vlees is Tante dat vandaag vergeten?…

het koel ijs, met soepele spieren, zichtbare kracht van een sterk lichaam, zo mooi, ik sterf nu, omdat dit vluchtig, mooi moment, vol verlangen, vol ijlheid, getekend door dit uur, verandert, wijkt, voor eeuwig verstikt, verdwijnt, ik weet te goed dat herinnering bitter smaakt, en bitter proeft, ja, scherpe scheuren trekt langs het zachte vlees…

Een mens is niet verstrooid Omdat hij verandert vlees noch vis. Vannacht zal slapen zoek zijn. Vannacht de ogen open dus. Zonder springtouw, Zonder nagels, Maar staande stopt toch ook de bus? Herinnering aan zoenen En krassen in de muren. Stop. Draai om. Verzet je tegen het vervagen. Broertje, zusje. Vader, moeder?…

leunend op een plafond, de dood de blunders de visie het omni-potentaat in duizend verschijningsvormen het legaat van registers op de gespleten seconde wordt niet gesproken alleen de vooruitgang het glas stinkt niet of het is verder weg de veroordeling tot solitair vergassen verwording tot ledematen van was het wachten in zetels van vlees…

voor onze toekomst, ik was je ecodorp, je leermeester, alles waar je naar verlangde in je leven, nooit beminde een vrouw mij vuriger en meer dan jou, ik zag niet hoe het tij meer en meer keerde in jou, hoe je mij overheersing verweet en dat je eigenheid verdween, al deed je heel anders vermoeden, ik keek te lang naar je, ik at teveel vlees…

'k PRIJS MIJ GELUKKIG DAT DE DICHTER JOU HEEFT LEREN KENNEN Absoluut de vrouw die met mij ons leven heeft gered Prachtige borsten met hoven voor een aangenaam toeven Jouw heuvel Ooit kennisgemaakt Jouw spelonk die 'k steeds weer betreed Aangenaam, lekker warm vlees in een innige omarming Mijn warm lijf in een temp om jou heerlijk te…

En scheurt het delicate vlees tot rauwe rafelige homp. De doffe dood... De schreeuw van pijn en onmacht blijft bonzen in de borst, het hart geklemd in kille kramp: kan iets nog minder pijn doen dan ontwaken?…

chaos dans ik als een derwisj die rondtolt op zijn hoofd, in ijdele hoop de aarde in beweging te houden overgeleverd aan het lot wacht ik op de ommekeer gelaten lijden is mijn deel op dit verdomde pad kille regen en angstzweet gutsen langs mijn rug een terugweg naar de bronnen van de oerzee ontbinding de rotting van het vlees…

Gij ziet mij naar u komen, gij denkt: 'Hij is De zomer, hij maakt mijn vlees en houdt De honden in mij wakker.' Terwijl gij elke dag te sterven staat, niet met mij Samen, ben ik niet, ben ik niet dan in uw aarde. In mij vergaat uw leven wentelend, gij keert Niet naar mij terug.…

Voor mensen ben ik vlees noch vis Ik zweef zo'n beetje door de zee Ik zweef met alle stromen mee Al zwevend kom ik aan de kost Heb ik dat niet mooi opgelost?…

de bakkers bakken zelf bruin slagers keuren het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers…

Daarom; men stilt zich met een nieuw dressoir, de juiste lichtval en een broodje vlees. Om de hoek verkopen de mokkeltjes het melken van de vrees, hoort men het ontijdig kwaken. Haast in tranen speelt men zich af in het openbare en vooral ook na het glas. De fles is leger. Men bevindt zich gaarne tegen.…

Daar kunnen wij in schuilen voor elkaar. 2 Wij staan op het terras te praten met een wolk Van af- en aanvliegende meeuwen, geven namen Aan kiftende snavels die ons brood betwisten, Ons vlees vliegen naar de stampende haven.…

zand die landen op mijn tong En in het duister oergeweld van weekdierengedachten Dring ik langzaam dieper door tot de creatiekrachten ‘T Is een mooi beeld die ijzertrap, die wentelend oneindig Eindigt bij de sterrenkroon die eens zo rijk en wonderschoon Als ik hem zal bereiken Hoog op mijn schelp zal prijken Maar dan verschijnt mijn vlees…

contact te verbreken verborgen ik kon het niet aan om onze namen op de brievenbus te schrijven ik kon het niet aan om jou mijn dromen te vertellen en ook niet om door te vragen naar de jouwe nu is er dit gedicht dat die ochtenden weer echt maakt "Jij was altijd echt" zegt Bernice maar ik zie de littekens van haar pijn verborgen onder het vlees…

pompeblêd Eerst naar de wielen Terp noch ward Viel meer te kiezen Hoe groot de plas was Bij stavoren En het ruige tjeukemeer Dat wist geen boer Nog vantevoren Vluchten moest men Door het koren d'Hoge wierd in wolvega Het terpendorp bij appelscha Dan zaten ze Die stoere friezen Koud en stilletjes te kniezen Aten schapen Vlees…

(voor Remco) Je hebt jouw hele leven aan de poëzie gewijd en als zoon van een vader die door de nazi's is vermoord had je een veel slechtere deal kunnen maken bovendien kreeg je toegang tot bacchantische feesten met talloze minnaressen van vlees en bloed die graag voor jouw muzen doorgingen welk spel jij maar wat graag meespeelde en zo…