Alle inzendingen over voorjaar

Krokussen in bloei omcirkelen de stam alsof ze tot de dromer willen zeggen: wordt toch eens wakker heb je ons al gezien we vieren hier het voorjaar, zie onze gele hartjes geopend naar de Zon die ons ontvouwen heeft als teken van de Hoop, wij zijn wel even dood geweest maar kijk ons toch eens leven.…

Opkijkend uit mijn krant, keek ik naar de bloeiende wilgen aan een waterkant, zacht fluisterde ik mijn reisgenoot in de oren, hoe mooi het voorjaar begon te gloren. Toen hoorde ik een mevrouw, heel ontevree, die vertelde mij, dit is een stilte coupé, daarbij keek zij heel verontwaardigd, ik dacht nog, die is niet aardig.…

En als je die gaat drogen En in een doosje sluit, Zaai ze allen - 't zal wel mogen - Als 't voorjaar komt, dan uit. Dan krijg je zonnebloemen, Nog groter wel dan ik. Elk zal je tuintje roemen, En jij hebt grote schik.…

leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar in mijn hart vonkt stil het hopend vuur dat straks na rusttijd onder witte deken kiemkracht en herleving van nieuwe natuur tot explosie komt als de kou is geweken dan toont de wereld heel haar levenskracht in nieuw voorjaar…

Aan het raam slaapt het water, Het lover, de vogels van het voorjaar. In het ijs van de spiegel is haar gelaat De laaiende tatouage van vers verdriet, Veelzijdige extase en vervaagd verval. In het ovale kader herkent de herinnering Het heimwee, heeft elke zonde zijn trots Nog: triest als een orakel of tango.…

de zon is mooi, maar bij lange na niet zo schoon als gij, liefste, altijd, iedere dag jij bent harmonieus van geest en ik stel: oneindig lieflijker dan een voorjaars- dag - en ook: zomerzon is ronduit schaars en vaker zwak dan schel en fel ook wordt zonlicht vaak verduisterd verliest het schelle licht aan kracht is het door regen ontluisterd…

Laat je kus zijn als een zachte lentebries die in het voorjaar bloesems draagt, als de sensuele smaak van zoete honing als de warme vochtigheid van een dauwdruppel gekoesterd door de zon.…

de wereld krijgt weer kleur gele bloemen in het gras kondigen het voorjaar aan blaadjes ontvouwen zich langzaam aan de takken de cyclus van Moeder Natuur die van voor af aan begint kon zo het hele leven maar zijn ieder jaar een nieuw begin ieder jaar een nieuwe lente maar de lente van mijn leven is lang voorbij en mijn zomer ging…

de tijd wil nu wel eens naar buiten wil weg uit zijn tikkende beklemmende hok wil in alle vrijheid vogels horen fluiten want als hij binnen blijft, dan wordt hij echt een oude sok eindelijk lukt het vader, de tijd gaat los straks een winters uurtje terug en dan weer een voorjaars uurtje naar voren het brengt verwarring in het bos je moet de…

je hebt ze moeten loslaten zoals je aan het eind van elk jaar doet je zult nu een poosje niet meer fluisterend ritselend tegen ons praten omdat je nu rusten moet nieuwe krachten bijeen verzamelen om in het late voorjaar aangewakkerd door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam via verse bladeren toe te kunnen stamelen hopende dat je ooit…

Genietend van veldkrekelgeluiden Langs oude zandwegen met schrale bermen Sferen die op zomers voorjaar duiden En visioenen die zich over innerlijke rust ontfermen Het rustgevend gesjirp komt je tegemoet Trillend zonlicht gelardeerd met warmtevisioenen Het landschapsbeeld waarin jij de vrede ontmoet In volle tred met je wandelschoenen Uitgestrekte…

De winter is reeds ongezien vergangen Maar in de schaduw van de landingsbaan Zet in april een ram plots een faux pas Teugelloos verrijzend na de pasen Door zen te ademen al spelevarend, Niet naar de letter maar naar maakbaarheid Liefdes kantelpunt - warme magie Hoe kan zo'n lhasavlinder zonder vleugels In 't voorjaar op een…

koud en koel is Mei de appelboom laat bloesems vallen, wit als sneeuw…

Met maar een beetje bestraling van het schraal verwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op een gelukstemmende lente. Alsof een dakvenster een blik gunt vanuit winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht kriebelt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt…

Vogels op een rij in de open luchtsnelweg een groepsmigratie. Wanneer prille zon opkomt, vindt een vlucht vogels innerlijke rust en vrede in de lucht, de ultieme plek voor inspanning en ontspanning waar ze onderweg zijn naar een onbekende wereld waar nieuwe kansen en mogelijkheden wachten op hen. Een fascinerende en intense V-formatie…

bloem met roze lippen op lange stelen Buigt naar de lotusvijver Wordt vaalgeel in volle zon Het blad lijkt vlijmscherp Glanzend als opgeblonken leer Hij bloeit in de vroegste zomer De gifmenger steelt zijn zaad Snoeit met plastic handschoenen Boven de knop Mijn kieskeurige plant Die zure grond noch mest verdraagt Om klei bedelt in het voorjaar…

Mijn wanten geuren naar zonnebrand en de bloemen op het raam naar framboos een zwaluw is op een sneeuwpop geland en een ijsvogel maakt een nest van kroos In de herfst worden wij verliefd op elkaar en we gaan weer dood in het voorjaar De zon schijnt zo hard dat het kraakt het regent gouden bladeren in mei De elfstedentocht die rij ik naakt…

steeds meer spannende records na de warmste zomer en de zachtste winter nu het warmste voorjaar heerlijk toch zomer in april de terrassen zitten gezellig vol dat is goed voor de horeca strand wordt tenminste gebruikt is anders toch maar nutteloos zand alleen de zee is nog te koud daar moeten ze nou iets aan doen gewoon wat meer kerncentrales…

- vroeg je verwonderd toen de wolken over dreven en ik streelde je gedachten tot verstillen in mijn schoot waar ik je zomersproetjes telde die een jaar waren gebleven evenals die ene merel die weer van het voorjaar floot En ik verstrooide er de zomer met mijn hand nog wat verlegen voor mij uit - in één beweging die je navel had ontbloot…

zat uren stil naast de oven wiegde dan eindeloos het hoofd Soms wees hij nog met zijn vingers naar wat hem nog bewoog Het kraken van de houten tafel het borrelen van kokend water bezwoor hij met een dovend oog Zijn mond gebruikte hij alleen nog om te eten en te drinken Ik verloor in hem het geloof van weer gezond kunnen worden In het voorjaar…

Toch komt de lente al van ver in het gezicht want straks begint weer 't wachten op het lengen van de dagen, op zon en voorjaar, ook al moeten we nog eerst veel klagen, afzien, dromen van wat komt, al is 't verlangen nooit voldaan, nooit ingevuld tot waar er niets meer te verwachten valt.…

Er komt een dag, binnenkort, dat de dagen zullen lengen en dat 't weer voorjaar wordt. Ze zullen ons narcissen brengen. De lucht zal blauw gaan kleuren, weg met grijs, weg met de regen. Er staat weer veel te gebeuren, Nederland komt elkaar weer tegen. In de files richting het strand, sterker nog: ergens op 't terras.…

Op mijn voettocht in de ochtend door het bos in het voorjaar, bewonder ik hoe al zonder zorgen is aan het ontluiken. Elk jaar is dit weer het grootste genot, te aanschouwen het bos, ontwakend na de winter. Al zint ook mij de winter!…

Kou is dikwijls uitgebleven en regen uit de lucht verdreven Is 't verder af te wachten dat voorjaar de kou zal ontkrachten?…

Lieve, Door dit landschap hebben we ons bewogen van de wortel naar de bloem en weer terug Hier het vocht in ons gezogen om je te voeden Onze aarde bezaaid en weer doorploegd In dit landschap hebben we je laten leven Van de wijde lucht zo wankel op je beentjes Reikend naar het voorjaar bloeiend lentegras Dat voor paarden zwart en wit ontembaar…

Gehuld in een universele habijt om niet in het bloed van ongeduld te verdrinken, vervagen verwachtingen in onze voetafdruk in de stuifregen van het vroege voorjaar om deze herhaaldelijk te laten weer klinken.…

Reigers en ook andere vijanden als bunzing en buizerd merken dat kikkers in het voorjaar zwaar op de maag liggen. De eieren van de kikkers zwellen op als ze vochtig worden in het spijsverteringskanaal van de eter. Daarom braken deze roofvijanden ze vaak uit. Het braaksel kan doorzichtig wit zijn, maar ook nog herkenbare zwarte eitjes bevatten.…

Het is alweer voorjaar en toch voel, het miezert, eventjes geeft de hemel uit het wolkendek zon op rantsoenbonnen. Alsof daken van huizen opeens zwart bekleed met duizenden kraaien en kauwen de tijd mensen een heftige oorveeg geeft.…

de zon schijnt door de ramen voorspelt al de mooiste namen zoals Merel en Margriet de kou is nu verdwenen geen last meer van wintertenen ik huppel weer en geniet de lucht is aan het warmen en bijna met blote armen omhels ik de eerste spriet de lijster zal straks zingen de lente staat al te springen er is toch geen mooier…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…