Alle inzendingen over vrienschap nood

Hij liet voor mij aan ’t kruis zich doden, Vergoot voor mij zijn dierbaar bloed, Staat nog mij bij in alle noden, En maakt mijn vele schulden goed. Dies blijft het bij de spreuk, mijn kind: De Heiland is de beste Vrind.…

verstand is nooit afdoende nood vereist bewogen invalshoeken…

Door vijanden omringd, Door vrienden in de nood Geschuwd als aas dat stinkt, Houd ik mij lachend groot, Al is mijn ziel verminkt, Mijn lijf voor driekwart dood. In 't leven was geen dag Ooit zonder tegenspoed. Ik leed kwaad en deed goed; Dat is een hard gelag. Nu, in verloren slag, Strijd ik met starre moed.…

.' De boeren vlogen heen vol wrok, Met vlegel, kluppel, vork en stok, En - niemand was in nood. Nu lachte deze loze guit De goede lieden schatrend uit; 'De wolf was als een reus Zo groot' riep hij. In 't henen gaan Viel hun zijn spotzucht nog eens aan, En zette een lange neus. Hij gilde 's anderdaags al weer: 'De wolf!…

In nood begon Erik te balen. Hij kon een toilet nét nog halen, maar daar op bezoek deed de man in z'n broek, toen-ie drukkosten niet kon betalen.…

zijn hand de weg verkende Haast aan alles had hij gezeten toen hij stopte, dit stuk ellende Haar benen holden als gekken om de onheilsplaats te verlaten Thuis wilde zij alles uittrekken; wassen, waar die handen zaten Haar voeten ijlden naar boven tot de badkamerdeur zich sloot ‘t Meisje snikte vol ongeloof en huilde bij de spiegel haar nood…

oorsprong Wij zijn een schild van licht de Engel in het wakend oog de wachter die de puls regeert Wij zijn een punt van kracht geschapen in een ademtocht van een bodemloos heelal En waar Zijn woord de Aarde raakt glijden lichtjaren fonkelend uit de ster van Bethlehem Zijn hand schept en schaaft en raapt de mens zijn goed verstand in nood…

O om 't vertrouwde pad dat leidt Weg uit de ban van ruimte en tijd En wake zonder doel of baat, Poolzon die nimmer ondergaat, Lichtwijn die in zichzelf verslaat, - Terwijl de onafgeloste geest In 't eindloos boek der sterren leest Om heul die buiten slaap geneest, En in zijn diepe nood gepeeld, In aandacht goddelijk verveeld…

Wees met allen die in nood verkeren en wil hen Uw weg doen leren. Wees met de vluchtelingen in ons land, geef hen Uw sterke, bewarende hand. Wees met allen die Uw naam belijden, wil hen met Uw liefde blijven verblijden. Wees met allen die ziek zijn, verlos hen van angst en pijn.…

Huisdier het onvermogen te delen, geloof dat nooit Ze hebben beslist ook pijn en nood. Vleugellamme ademende elementen, doorgaans heeft het een oorzaak Beetje empathie en kozend liefhebben, dood in de kiem gesmoord. Grootscheepse zelfmoordpreventies - knap opzet - Beter te anticiperen, tijdig een duwtje in de rug, tactvol gezet.…

Ik had nood aan tederheid, gezelschap, Iemand die uit de hemel viel als de engel des liefde. Je was ergens maar waar toch ?! Mijn zoektocht naar ware liefde was begonnen, en ook al was ik droevig, en enkele slapeloze kreeg ik plots een zware aantrekkingskracht om naar een bar te gaan.…

Als Rood mij tegenkomt dan is er grote nood, samen worden we paars. Het is de kleur van de dood. Als Rood dan Geel tegenkomt zijn zij samen een gegeerde kleur In Nederland worden ze op de handen gedragen want Orange boven al. Om elkaar niet de duivel aan te doen hebben we ons ingekaderd met een zwarte lijn op onze buiken.…

Het implodeert en klieft zich in de holen waar nu de geisers spuiten en vulkanen: het aardgaslek ten westen van de maan Tot zover de berichten van de radar gedetecteerd door menig telescoop geduld is het devies, het duurt lichtjaren Voordat E.T. zich hier manifesteert als Homo Deus van het ganse Al en ons verschijnt als redder in de nood…

Onze schimmen verdwijnen in het schemeruur van avondrood, heel fragiel die ons even een moment van stilte bood, gaat dieper dan we zullen begrijpen, wordt begrip uit nood geboren in de memoires van het ware bestaan, ontsproten uit de lelies van onze geesten, gebroken kleuren niet ver van ons vandaan.…

Onze schimmen verdwijnen in het schemeruur van avondrood, heel fragiel die ons dat moment van stilte bood, gaat dieper dan we zullen begrijpen wordt begrip uit nood geboren in de memoires van het ware bestaan, ontsproten uit de lelies van onze geesten, in alle kleuren niet ver van ons vandaan.…

- Wat ook van zijn zijde verdween, De sterv'ling heeft luttel van noden!…

Maar wat achterblijft, is een landschap in nood, waar geweend wordt bij een vers graf en een kruis.…

met nieuwe rode bal naar sportpark twee voetbalfans doen volop mee het allereerste schot gaat net naast raakt achterkant paal: lek, o nee… tussenuur vrij ‘t is dinsdagmorgen het zomert en het zwembad roept gesloten geen nood door de bosjes in het water gestapt betrapt: zorgen!…

ze lachte al haar tanden bloot was beslist een knappe vrouw ‘tjsa ik ken soms hoge nood denk dan even niet aan trouw verlang dan naar een geile vent die mij totaal verwent in bed zo had ik laatst een onenightstand geregeld via internet het was echt een lekker ding een passievolle rendez-vous ja hij droeg dan wel een ring maar dat doet…

of hij wel past toch wel bedankt nog voor je hint’ ‘er is zoiets nog als een kast voor als je ooit de ware vindt’ ‘waar vind ik dan zo’n rubberman ik ben toch wel geïnteresseerd ‘t is niet eens zo’n heel slecht plan heb dit nooit eerder geprobeerd dus kocht ik maar een huisgenoot hij paste zelfs in het budget en heb ik dan ooit hoge nood…

God, wat heb ik mezelf dit vaak verweten: Het bed, de kus des doods, het grind, het hek De gedachte hieraan maakte me langzaam gek Waar blijven ze , de redders In de nood. Te laat en dan Onvermijdelijk de dood.…

Hij was jouw liefste levenslicht, plotseling, weg... de nood is groot! Er viel 'n bizar nare stilte in een mooi lijfje stil en klein. Nu is daar een doodse stilte, waar een druk leventje moest zijn. Onbegrijp'lijk dat gebeuren, waar was God nu, op zo'n moment? Wij vragen dat steeds; en treuren, hij was toch onze kleine vent.....…

Boven 't vlak des oceaans, boven ruimte, boven tijd, staan wij in der geesten strijd, in weelde, in nood, trots krijg en dood, Drieénig groot, Groot-Nederlanders.…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt..…

hebben met ons in verlichting gewandeld herinneringen vergeten, beproefde kleine dingen pijnlijk verlicht, zelfgenoegzaamheid gespot… en herbekeken er was liefde, minder liefdevol en vol, de vragen, die ons terugbrengen naar nul, afgescheiden van onszelf, het samenspel wel waard, verteerd door nood aan zelfverheerlijking vochten wij hunkerend…

Maar elke vogel at uw brood die, kloeg geen enkele u zijn nood, 't genoot tot op de laatste korste; en gij, die geen beloning zocht, wist dat gij niet begeren mocht de min die klopt in mensen-borsten, oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die geeft om eigen armoe te vergeten; en voelt, ter laatste rust gestrekt…

Bidden om het koninkrijk helpt niet waar patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is en zorgen omdat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jou mening…

de strijd verliest word je gevierendeeld je wil nog wat je wil nog veel maar de onmacht heerst, lamlendig alles wordt haaks, gespleten tussen willen en niet kunnen elke hoop is slechts illusie ballast je koestert bergen tederheid en liefde die je aan de straatstenen niet kwijt kan die je in de strot blijven steken want in de nood…

Aldus wie zijn geluk in 't noden van een teken gelijk een geurig brood meewarig-blij durft breken, en nut de zuurste zemel-korst in heil'ge waan; om bij het heil dat weende en 't vreemde leed dat lachte, en in de hoede van uw deemstren, o Gedachte, eens, als een schone vraag, glim-lachend heen te gaan.…

onbekende lot Waarop geen antwoord gegeven wordt Maar oh, de eerste signalen De techniek of de mens die wellicht gaat falen Het lijkt nog enigszins te gaan Hoewel de tijd niet leek stil te staan De oproepen worden al snel heviger Heimwee naar veiligheid steeds steviger Het is een gevecht op leven en dood Tussen hemel en aarde van mensen in nood…