Alle inzendingen over vrucht

In onze tuin van Eden leefden wij onder bomen met rijpe vruchten. Er was vers water en dieren van het veld en vergezichten over het land. Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters.…

Een gramofoon van 's morgens acht iemand vergeet niet zijn soldatetijd en speelt clairon het bier is flauw limonade UIT ZUIVERE VRUCHTEN Na de hoogmis wast bewondering voor de renners de coureurs 21 7 17 48 83 fraaie hoofdgroep door het dorp Jonge boeren en arbeiders spreken sportliterair citaten uit de Sportwereld Koorknapen…

naakt de machtelozen kleurde hoe vernederd de vernederden hun droom zagen vergaan tezamen met de rechtelozen die hun lege handen treurden Want wie schrokte zou verstenen en in gulzigheid verbenen tot een boom die in de hete zon geblakerd werd beschenen met een hoorn die zijn overvloed zou stelpen in het blauw nog met een allerlaatste vrucht…

zij wil op bloemen groeien zoals de zon op het zalig onbewolkte zwartvertakte gedachten achterlaten onder het zacht bestreken mos blauw staan op bomen wanneer seringen wuiven naar romige, roze vruchten ver weg van blank beschenen berken die hun kruinen optrekken door het eenzame beven omdat zij niet anders kunnen en het verdwijnen…

Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud om vruchten vol voeding of gif te zoeten, blijven in bebloede veren wroeten, liefkozen dit offer voor dierlijk behoud. Aan de modderhelling langs de kleine stroom ligt een kale, bemoste tak, dun en lang, peinst weemoedig, verteert geduldig _ loom... Hij dicht zichzelf een zwijgende klaagzang.…

Om mij aan vrijheid te binden in de tere zwachtels van de tijd zijn de seconden als jaren weggegleden Om mij te verzoenen met het lot waarin de feiten zich aan mijn koude huid hechten zijn de wonden als oneetbare vruchten In een poging om nare dromen te ontvlinderen is de kameleon op de deining van pulserend bloed aan een wrede nacht ontsnapt…

Hij watertandt, maar klemt zijn lippen bezwaard, duwt wat vruchten door een diepe roomspleet. Eén vingertop is twee handen, wrijft, kneedt, baant wegen voor verstrooide zon, die graag hier waart. De wijnrode bolletjes herbergen sierlijke vuurspinnen, draaiend om feeën, wier tere ochtendglansmantels stralend schijnen.…

't Is niet gezegd dat mij het ooit zal lukken, maar àls ik het uiteindelijk nog leer, laat ik als eerste ú de vruchten plukken. *** Prijswinnend gedicht wedstrijd Raadselige Roos 2011, Literair Café Venray…

Nader, rusteloos nader: en mijn schoot Droeg nimmer vrucht, mijn zoetste droom bleef droom. Het baat niet of ik het beseffen schroom, Het baatte ook niet dat ik de mensen vlood: Des nachts ga ik van zware smarten groot En maakt een hete dorst mijn leden loom.…

stilte trekt voorbij het raam ik luister naar de eeuwigheid verbonden aan een koord een alfabet van zegen en hoop mijn zoektocht naar jou is nimmer voltooid zo jij mij laat dromen over de toekomstige nazomer jouw stem is een droomgebied mij terugbrengt naar een melodie zonder disharmonie een onderdak waar schoonheid woont als een vrucht…

De vruchten op de akker, het fruit, de maïs, alles is weg maar toch is er nog hoop gebleven, het leven gaat door. Die weemoed schildert een toekomst die wacht, al komt er eerst nog het echte duister, de nacht met zijn droefheid en vragen, onzekerheid, pijn en verdriet. Ik weet het niet, ik weet het niet. Waar is mijn thuis?…

doorbreekt het prisma van kristal, de eenvoud van het onbeladen beeld, kenmerk van een zwaan, die z’n ware veren steelt, zich toont in de donzen spiegels van het koelste meer, z’n langste slaap herschikt in eigen bed, gebonden aan een strikt verleden in de onregelmatige hartslag van de tijd, schuddend aan de levensboom, waarvan de vruchten…

De vruchten voeren het levende hout, trots zware beproeving, heel de wereld rond, takken houden bloeikracht, worden nooit oud.…

lauwerkrans, veegt de oostenwind het diepste zwijgen weg, resten gerijpte druiven in een eindeloze droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtijd is niet te stoppen, vertakt de aarde zich in des zieners mededogen, groene akkers worden autonoom, een aardse vrucht…

Er wordt een man al jarenlang gegijzeld Ergens in een stille buitenwijk Van een vriendelijke stad In een vredelievend land Zijn belagers zijn stuk voor stuk rechtschapen, Zachtmoedige mensen Ze zorgen voor hem als een moeder voor haar kind Hij krijgt twee keer per dag een warme maaltijd En alle vruchten van de streek Ze komen langs om met…

Op een rood veld buigen twee eikentwijgen met hun vrucht, zijn door schoon najaar gekleurd; daaronder een gentiaan, die zich beurt in zomers zonnig geel: sprekend zwijgen!…

alles weten van bevallingen, ook de mannen bleven op en dronken op de nieuwe koning, zijn bedje van vachten in een voerbak stond naast me Na het paasfeest in de hoofdstad moesten we gaan, het nieuws van onze zoon gonsde er rond de mensen kwamen waarschuwen: Os Huis Kameel, het alfabet, Deur om te openen en dicht te doen Hand die vruchten…

Een nieuwe pandemie woelt de pijnaders bloot, er lekken zure vruchten door de schijn gebaard uit onkreukbaarheid van ieders schoot, zoektocht naar een andere strategie of medicijn die met alle wetten breekt of zijn we dat al eeuwen kwijt? Verzacht dat de innerlijke pijn?…

Vanmiddag heeft de zuivre zon Zijn zoen op kruid en halm doen beven, En toen de schemering begon, Had schoonheid veld noch stroom begeven, Doch is de nacht verknocht gebleven; Zij zagen 't nauw, hun wuft genucht, Van minder goud dan korenaren, Weegt half zo zwaar niet als een vrucht, Maar wordt van jonge, frisse blaren Als krans gedragen…

als men dat wil en duidt, zo mogelijk, iedere verslaafdheid ik leer dan weer zitten op de grond, kruipend door woelige gedachten met ieder een eigenaardig lont en gehuld in knellende vachten als ik toekomst wil scheppen dien ik het gerezen eigenbeeld opnieuw in helend azijn te deppen zodat mijn uitzicht wordt vernieuwd en ademen nieuwe vruchten…

Dankend voor de zomerweelde, de zonnedagen voor de zachte regen als groeikracht om roze bloesems als vruchten te dragen doorheen het blauwe van de zomernacht!…

kon velen jij, die recht door zee het hart brak van zovelen ik zag je langs de lijnen met licht op onbetreden paden schijnen ontmoette jou in lente met niet begrensde wensen we zijn de zomer ingegaan hebben elkaar de liefde aangedaan in duizend uur en even zoveel nachten verlangen liet de herfst wachten we oogsten geen geluk vruchten…

even aanschouwd en een kort moment om ze gerouwd het was geen schoon beeld dat van een leek de aandacht steelt zo wel de trekker, hij was verrukt het ging om de daad, die was gelukt zie daar de wortels, thans openbaar, en de ringen van het bot worden gewaar ten slotte de ruïnes uit de buitenlucht; een afspiegeling van mij, de levende vrucht…

Ik loop Eindeloos Langs alles wat ooit was Mijn horloge Zie het nu pas Wie schilderde er klokken Zo de tijd onzichtbaar alsof hij stilstaat Vraag het zaad Hoe vruchten hetzelfde zijn En kijk de plant aan Zijn wortels weten Zo heeft mens Geleerd te kweken Zon gaf eten En plant kon staan Tijd stilstond Net als de maan Trok…

Genietend van de vruchten, die het leven me gaf. Lachend, zingend, proostend, hef ik het glas.…

Schilderij van straatje, waar in de verte man uitloopt Een vaag eigen druksel van iemand die me tegemoet, als om te corrigeren foto's die vergeelden: Vrienden, die me veel liefde, wijsheid boden maar die inmiddels onder zoden Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen niets te duchten Een blauwe schaal met vruchten Boeddhaatje aan de…

hoe moet het lijden Door en door zijn herte snijden Daar het blijft in barensnood Van de bittre vrucht ontbloot!…

feit Het wordt een zoektocht diep in mijn eigen ziel Ik moet de leegte opvullen die is achtergebleven Waar het zich ook bevind het is vast heel dichtbij Het is en blijft mezelf met wie ik verder moet leven Ik moet mijn energie beter en bewuster gaan verdelen Met mensen die me een positief gevoel kunnen geven Daar kunnen we dan samen de vruchten…

Op elke plek die ik je toonde, zei je: ja, maar aarzelend, zei je: ik ken de wereld hier geloof ik ken de tuin een oude naam ik weet het vaag van toen het nog van weinig woorden was: een vrucht, een hof, bedrog, een slang, een engel met een zwaard. Toen sloeg mijn landschap om zijn eigen as: zomer en winter raakten uit balans.…

Mag het ook niet van "zijn oom" Maar het klaart wel de lucht Nu hij niet ver valt van de boom En blijkt toch een rotte vrucht.…