Alle inzendingen over warme stem

ik wil je zijn jouw wereld mijn zien met zachte ogen fluisteren met warme stem luisteren naar mij kijken naar wie? moet ik huilen als ik je zie?…

Prachtig de stem en prachtig het gitaarspel, Ik heb het over Camaron en Paco de Lucia, Die liederen hebben gezongen als de Seguiriya Euforisch als men zich voelt bij het gitaarspel, Melancholisch wordt men als men de stem Hoort, hij heeft toch zo´n warme stem…

ik kwam daar bij de hemelpoort raakte het volmaakte maar was nog lang niet klaar met al het aardse meewarig kerfde petrus mijn stok zag de onvoltooide sneden hij lachte wat zei met warme stem jouw geluk wacht nog beneden…

Je mooie handen Die in je om mijn handen klemt Je mooie warme armen Die je om me heen slaat als het koud wordt Je mooie lippen Die mijn lippen warm houden Je mooie warme stem Die dingen in mijn oor fluistert Je mooie ogen Die mij aanstaren, als ik iets zeg Je mooie jij Die mij altijd warm zou blijven houden...…

Met hoop en twijfel, luister ik naar je warme stem In één blik vang ik het licht van je gedachten met de mijne vervloeiend in een betoverende zonneboog. Even dacht ik dat jij….. Even… Ik kijk naar je Neem je volledig in me op en herhaal stilletjes je woorden…

een knuistje rust in de vingers van een liefdehand zo onkreukbaar moederszomerjurk met margrietenbloemenrand - nee, allang niet meer bang - voor tientallen flitsen vinnig gerommel op een hete zomerdag de warme stem sust de bibberatie verwant is de glimlach - nee, allang niet meer bang - (Voor Maria G )…

Daar waar het bier schuimt en verdriet versmoort op de barkruk aan de toog Daar waar een thuis huist en sappige vertelsels smeulen in de ziel van de waard en zijn warme stem Daar waar de dronkeman zijn hart lucht En na diepe zucht de mop van z'n leven hoort…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

Decor van eenzaamheid dit landschap waar leven sterft in de strijd waar groen het bloed verhult de maan de nacht de zon het licht dat dooft een warme stem zingt van het lijden van de dagen zonder brood van betere tijden soort van vrede geen andere zekerheid dan slechts de dood…

Lachend met ‘t hoofd opzij en pretlichtjes in je ogen in de blues tent aan mijn bijzijn zo gewend luisteren naar je warme stem de vrolijke blues tonen om te bewonderen je lenige vingers de klanken die razendsnel uit de ivoren toetsen komen De blues het schone lied de taal van stervelingen…

er was een tuin dat weet ik nog met hoge struiken als een bos waartussen ik het zonlicht ving daar leefden wezens zoals ik ze hebben wou soms werd een wrede vijand mijn zwakkere beschermeling nog steeds hoor ik de warme stem die mij het huis in riep en voorlas uit een lijvig boek nu is die klank een echo vol herinnering…

Als je gedachten konden vliegen vliegen als een vlinder naar ’t hart van iedere bloem drinken van de zoete nectar leven van schoonheid liefde geven in vele kleuren als mijn hart kon spreken spreken met een warme stem zingen over schoonheid van bloemen met woorden als nectar zo zoet dan zou je aan mijn lippen hangen drinken van mijn liefde…

even jouw lach niet meer te horen in diepe tranen achterlaten een kus ter afscheid willen geven jouw warme stem die stilte werd zink ik weg in het duister van dromen tijdloos diep besef verloren neem ik jou mee in gesloten ogen het beeld van jou gaat nooit verloren…

even jouw lach niet meer te horen in diepe tranen achterlaten een kus ter afscheid willen geven jouw warme stem die stilte werd zink ik weg in het duister van dromen tijdloos diep besef verloren neem ik jou mee in gesloten ogen het beeld van jou gaat nooit verloren…

Op stille avonden denkt ze nog weleens dromerig terug aan hem haar jeugdliefde met een tedere glimlach in haar ogen wat hield ze van hem soms hoort ze nog zijn warme stem en stillekes in haar hart staat zijn naam geschreven met een gouden pen onuitwisbaar al had ze later ook weer lief gehad op andere wijze de herinnering aan…

stem bereikt mij niet ook al praten we zo vaak…

naar je warme stem Heel stilletjes zal ik roze tranen huilen Omdat ik dan eindelijk weer gelukkig ben…

Ik wil je warme stem horen Je zinnen zo mooi gekozen Je nog een keer beminnen Zoals alleen jij dat kan Het vuur dat brandt in mijn hart Ik wil je voelen meer dan ooit...…

Je kent pas echt verdriet Wanneer wat je al zolang kent Waar je mee ingevlochten bent En waar je elke week naar uitziet Van je wordt weggenomen Voorbij zijn alle dromen Die warme stem Ja die van hem Je hoorde hem zo graag Zo warm en laag Weerklinkt niet langer in de ether Je wist gewoon niet beter Maar het is nu voorbij Voor jou en mij…

Hou mij nog één keertje vast Met je sterke armen Streel mij nog één keertje Met je zachte vingertoppen Bemin mij nog één keertje Met je goddelijke lijf Hou me nog één keertje vast En lees me voor Met je heerlijke warme stem Lach huil nog één keertje met mij Laat mezelf in jouw ogen zien Voor de laatste keer Als ik voorgoed mijn ogen sluit…

Laat je lippen kleuren .....blijf niet langer treuren .....maar verlicht je dag .....met gewoon een lach' zingt zijn warme stem in mijn verdriet zonder te weten waarom er in mijn hart tranen vol weemoed glanzen van kleurloos verlangen uit de lage wolkenhemel die zwijgend huilt…

stem de verwelkende lente Toch wegen je woorden zwaarder dan mijn arme hart dragen kan Vervolgens keer ik voorgoed naar binnen slenter richting de geknakte bloemknop der liefde en verdrink mijn verloren onschuld in een stroom van glansloze tranen…

Een opgewekt echtpaar maakt hun winkel tot welkome ruimte, ontvangt elke klant met warme stem, ogen vol blij getwinkel. Scherts en vermaning zijn aan elkaar verwant. Hoor het woord van lachend glazengerinkel: "Kwade dronk blijft altijd onze vijand."…

stem die ik ken weet hoe jouw tekens zich vormen in plooien rimpels en veranderingen in je huid heb de grote letters al gezien de kleine lees ik ademloos uit…

Priester ach, jij, jonge priester, met je blauwe, heldere ogen, ik haat het harde feit dat jij een god dient ach, jij, mooie priester, je kazuifel als een keten, je warme stem betovert mij, maar jij dient een god ach, jij, schone priester, je lijf zo slank en sterk, ik verlang naar je soepele spieren, maar jij dient een god ach,…

Ik zag je ooit tijdens een Nacht van de Poëzie en ik luisterde ademloos naar jouw warme stem. Het achtuurjournaal liet ons weten, dat je voorgoed de pen hebt neergelegd. Me dunkt, je hebt inderdaad genoeg gestreden. Het achtuurjournaal toonde wat beelden van jou als oude man, strompelend en rokend in jouw good-old Amsterdam.…

Begeleid en ondersteund door onbekende liederen die mij naar hogere sferen brengen, zintuigen geprikkeld Hun klanken vol wulpsheid en wellust, waar komen ze vandaan Een liefdevolle warme stem, mijn breekbaar hartje barst in tranen uit.…

woorden en verbindingen weten te vinden loos schrijven heeft geen zin het moet komen van binnenuit zodat het voelbaar is en autentiek voor dat ene nietige moment alleen dan kan ik weer rusten en verdergaan op het gekozen pad niet terugdenken aan toen aan zijn geluid in het sleutelgat aan zijn zachte voetstappen op mijn trap en aan zijn warme…

stem vroeg “wil je koffie” stil dronken ze die samen op toen de deur achter hem dicht viel zij weer haar eenzaamheid betrok klonk buiten het geroezemoes muren praten immers niet maar buren wel…….…

Je brengt me steeds weer naar een andere plek die hoger dan de hemel en ver weg van de ruimte is Wat je ook deelt, er is niets mee te vergelijken in de hele wereld die zo helder en vol klinkend zich laat horen terwijl jouw warme stem een poos blijft nazinderen.…