Alle inzendingen over wateroppervlak

Kikker kwaakt in koor aan het wateroppervlak lentegeluiden.…

Twee ogen loeren op het wateroppervlak. Huilen hoeft niet meer. Krokodillentranen als nostalgie in eigen nat.…

Wateroppervlak is altijd in beweging. Was het als een vlakke spiegel dan kon ik zien welke sprookjes werkelijkheid zijn en uitkijken naar de goede afloop. Misschien moet er water bij de wijn...…

Rimpelend wateroppervlak Draaiend bewegen Af en toe een luchtbel Langzaam verdwijnen In diepte en duister Laat los Laat maar gaan Het is goed zo !…

Vanaf de onzichtbare bodem van het meer van verdriet en tranen dichtgeslibd tot 'n modderpoel borrelt soms geheel onverwacht een opgeloste traan naar boven zich in kringen "verringend" op het verlossende wateroppervlak!…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

De reflectie van wuivende palmen In het glad blauwe wateroppervlak Zingende myna's die in mijn oren galmen En de dag die voortkabbelt, met groots gemak Kon ik maar altijd verblijven In dit tropisch paradijs Op de geuren van leelawadee wegdrijven Ver ver weg van het wintergrijs…

De duisternis slokt mij op De zon breekt door het dode wateroppervlak Om mij heen stijgen luchtbellen Dan word ik gevangen In een ragfijn net Het zit strak om mijn weerloos naakte lichaam Zo strak dat het afdrukken achterlaat Het doet pijn Ik ben opgesloten in het water Een gevangenis, en toch niet…

De maan weerspiegelt een betraand masker in de rivier en ik sta aan de verkeerde oever Alleen Ik hoor mensen lachen Hun echo's breken het wateroppervlak aan mijn oever Alleen Ik proef jonge liefdes hunkerend naar elkaar objectief oppervlakkig Hun lichamen één met de rivier en de zoete oevers Alleen ik smaak bitter…

plotseling was er de beroering als bij die steen in de vijver maar toen de onrust van rimpelingen was weggeëbt en het wateroppervlak weer als vanouds gelijk een spiegel was geworden leek de rust weergekeerd maar wij weten beter juist onder het ogenschijnlijk vlakke van een verraderlijke waterspiegel huist het moeilijk te bestrijden…

Vanaf het wandelpad tussen de twee rijen bremstruiken zie ik rechts van me een vrouw met een hondje aan de lijn mooi afgetekend tussen de blauwe winterlucht en het blinkende wateroppervlak langs de waterplas in de wei wandelen. Dan steek ik het smalle, groene bruggetje over. Een luie rivier? Een waterreservoir?…

verwaten in tranen die nooit drogen en wacht als steeds trots en onverdroten Inspiratie dichtregel door Sonja Machgielsen (in kader van 'Poëzie in het Park' Amsterdam Werelboekenstad 2009): 'Zie de twinkeling van je ogen weerspiegelen in het wateroppervlak' In bundel 'Het Beste van Poëzie in het Park' opgenomen.…

De rivierendans ontwaakt in een poel van ijs Kleine kolkjes rimpelen het wateroppervlak De tralies smelten voor de ramen druppels tikken op de sneeuw Tekenen van vuur aan de bevroren kust Het krakend ijs verdwijnt in de zoute golven De zee komt langzaam weer op gang Rivieren herwinnen hun kracht Wintertaferelen verdwijnen Dankzij…

Zwijgend staat zij aan de rand van het meer waar rimpelloos wateroppervlak verdronken zinnen laat verdwijnen in bodemloze klanken verankerd in het uiteindelijke weten Verloren in het lege nachtelijke niets terwijl het duister tranen naar de morgen stroomt overspoelen hete golven woordloos verlangen naar het onbegrensde van het minnen Fluisterend…

In de glinstering van de stam kraken de zwartgerande scheuren De berk staat stoer aan de rand van het gespetter van dansende vissen waar stilte wordt aangezet tot luister In het fluisteren van de wind zweven de stofjes in de lage zon die verderop in het sluimer van de kabbeling worden geweven tot lakens en het wateroppervlak bedekken…

Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen.…

damp stijgt op van 't water uit de stille kolk waterleliebladeren hebben groot deel van 't wateroppervlak bedekt klein spoortje helder water heeft zich in 't midden uitgestrekt daarin spiegelt zich opeens een dikke witte wolk die vervolgens even het zonlicht belet om te stralen dit kleine paradijsje met haar helderheid te kleuren geniet,…

mijn hoofd speelt het geluk Vergezeld door een lied Over de mooie dag Dat je de zwaluwen weer ziet De grote warme zon Bruint je dunne huid Overal om je heen Is beweging en geluid Wind die stroomt Door metershoge bomen Het heeft mij op reis Over de zee meegenomen De zoute opgeslagen druppels Verfrissen mijn gezicht Het golvende wateroppervlak…

Over toppen van de duinenrij, stampt ze haar schelpen vrij, de winden borstelen de taaie helm en het korte haar, geschoren door het jagend en golvend wateroppervlak, waarvan de meeuwen waren opgestegen, zij zweefden met elkaar naar een hogere vallei en naar de verre uithoeken van de zee, in geen kwaad berust, zonder aanstoot van…

Hoe stil ligt nu wateroppervlak verstijfd als dood geboren geen rimpeling maar vlak en strak spiegelend kou bij zonnegloren langs oevers het geknakte riet als met een poederlaag bestoven wat decoratieve schoonheid biedt in natuurlijk gebonden schoven daarboven door azuren blauwe lucht een enkele wolk als donzen vlek afgewisseld met een vogelvlucht…

Volle maan boven strand en zee, het wateroppervlak is een spiegel met twee-miljard lichtdiamanten ingezet. Dit prachtige schouwspel trekt me mee als een magneet. Ik ben betoverd door de diamanten; ze creëren hun eigen dans op serene golvenmuziek zingend in cadans met schoonheid… daar zijn geen woorden voor.…

een lichtblauwe gloed trekt op langs de hemelboog vol dalende en stijgende luchtbewegingen purperen dauwdruppels die deels in de schaduw liggen op ruwe afhangende takken schaduw silhouetten zweven boven het gerimpelde wateroppervlak ontstaat er een wereld van verschil die het frisse Friese landschap prachtig weerspiegeld op deze…

Oevergenesteld met voeten die spitterspatter het wateroppervlak uiteen laten springen in flonkerende druppels een boerenzwaluw scheert voorbij de rode roos klapt voor het koor der blauwe bloemen madeliefjes lachen in de wind omarmd door grassen en bloemen botergeel zwartpootsoldaatjes bevrijen elkaar en het koninginnekruid…

De vraag die mijn benauwde hart zo tart: wanneer verdrijft de Zon het wolkenpak, waaruit zo plotseling de storm opstak die mij, door golven overspoeld, benard in het woelige wateroppervlak deed grijpen naar een halm, die ik, verstard op zoek naar redding, gretig voor mijn part, aanzag als vlot, een hand die Hij uitstak.…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

houvast De naam die in de verweerde bast gekerfd staat is slechts nog een adem die over mijn lippen struikelt Het is de natuurgetrouwe geest die in een moment van verwarring verdronk in een zondvloed van een bloedrode oceaan Mijn laatste troost is de bodem onder mijn bestaan te voelen om je tegemoet te kunnen zwemmen naar het wateroppervlak…

Glinstergolven over het wateroppervlak Libellen zonnend op een steen Zonlicht stelt het lichaam op z’n gemak Een wolkengroep langzaam verdween Groene uiterwaarden omgeven de rivier Visdiefjes groeten elkander Je kreeg zelfs het ijsvogeltje in het vizier Het is of het leven hier meandert Je wandelt mee met deinende golven Genietend van een…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

De nieuwe buurman staat gekleed tot z'n middel in de vijver, orakelt maakt 'n vuist tegen de westenwind die het wateroppervlak kreukelt Hij strijkt met 'n lat 't water glad zegt dat z'n vissen door de deining niet naar buiten kunnen kijken Wanen vrezend deel ik z'n mening Wat doet U voor werk, vraag ik Ik ben gepensioneerde dorpsgek ik…

Nog zie ik jou gaan in je oliepak, een stoere mannengroet zoals het hoort en dan met hoogste spoed naar Battenoord, naar het wassende wateroppervlak. Kort daarop hing elk leven aan een koord, leek het alsof alleen ons zolderdak nog boven de zware zondvloed uitstak, werd jouw adem in ziltigheid gesmoord.…