inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.224):

Wacht op mij .....

Zwijgend staat zij aan de rand van het meer
waar rimpelloos wateroppervlak verdronken
zinnen laat verdwijnen in bodemloze klanken
verankerd in het uiteindelijke weten

Verloren in het lege nachtelijke niets
terwijl het duister tranen naar de morgen stroomt
overspoelen hete golven woordloos verlangen
naar het onbegrensde van het minnen

Fluisterend geeft zij zich over aan de roep
van de eeuwige nacht, wacht op mij
neem mij in jouw armen, ik kom,
begeleid mij naar het einde …..

Schrijver: metha, 30 juli 2004


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 670

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)