Alle inzendingen over wenen

Uw fantasie is goudglans, die m' een zon doet lijken; dat maakt mij bang want, ach, hoe lang, op eens zal blijken, dat g' op uw wens een ander mens hebt doen verrijzen, een mens die leeft en waarheid heeft slechts in gepeinzen, dat g' aan mijn beeld hebt toebedeeld te grote schoonheid, en dat uw droom zinkt in de…

Ik wens je in een andere tijd en dimensie nu een behouden reis. Ingrid…

Iedereen wens ik een mooie dag maar ga er wel bedachtzaam mee om.…

PS Deze wens prijkt beslist, bovenaan mijn bucketlist!…

De wang waar het gezicht om vroeg, Staat in afgewende ogen Nog af te lezen, als wens naar huis.…

Ze zingt voor haar fans, arme Janis Joplin Ze werkt dag en nacht, maar het zit haar niet mee Ze wil voor ze dertig is een huis aan zee Ze zingt tot ze paars ziet, alleen al 't idee En nou wil ze ook nog een kleuren tv Toe, geef die mercedes, voor mijn part een benz Ik rijd wel haar porsche, 't is immers haar wens…

Johannes de Doper heeft een sterke wens: na afloop van eigen predikingen gezamenlijk met zijn volgelingen bij Jezus horen, redder van elke mens. Dan zal hij door een nieuwe, verwijde lens met ruime blik zien naar handelingen van boeren, zwervers en stedelingen, nabij, en tot over Israëls grens. Het voornemen vol schittering verdwijnt.…

'k Wens u een goedemorgen, dankzij mij En anderen, zoals de dageraed En morgenstond, nog liggend in spagaet Zelfs Hiemstra is er als de kippen bij Ziedaer, de dag komt aen met zonnestraelen Routine die zich aen inzicht onttrekt In 't hemellicht dat stervelingen wekt Uit Morpheus' armen en zijn droomverhaelen Ras uit de veren - ochtendgymnastiek…

wat ik je wens nu je naar de 39 fietst..... dat je wat soepeler zou leren vallen als een hond of een ezel je wegeltjes kruist. dat je nooit ritjes daardoor hoeft te verknallen of je wordt zelf met klank daar gebuisd en jammer genoeg je bullske vergruisd!!!…

Nee, ik omarm de sterren vanuit mijn wens met heel mijn wezen. Mijn adem schiet te kort, slechts op die kleine aarde wekt mijn adem leven. Mijn aandacht is gewekt en het kleurt de dag, mijn gedachten zijn intens en zoeken mijn gouden wens. Wat zal ik doen wat zal ik zijn, en ik zweef van geluk over mijn kleine waterparadijs.…

Kus dicht mijn ogen, laat mijn lippen stom En als ik ween, vraag niet waarom ik ween. Laat stromen stil de zoele tranenvloed En wat ik altijd zocht en nimmer vond, Geef 't me in een kus te dromen ... Zo is 't goed: Nu hoor ik niets dan d' adem van uw mond En 't zware bonzen van uw hartenbloed.…

Verbaasd van 't vreemd gezicht, Wens ik mijzelve licht. 'k Dring tot de jongling door. Verleen me een poos gehoor. Wie zijt gij? (sprak mijn wens) Een engel of een mens? Hij zucht, en staart mij aan. Ik zie in 't oog een traan. Wat vraagt gij naar mijn naam?…

(Op het Weense wals ritme van 'My favorite things' refrein 2x van Julie Adrews): 'Tot alle sterren de danszaal verlichten' Dat inspireert mij vandaag tot dit dichten Op de muziek van een ritmische wals Klinkt dan het metrum van dit vers niet vals Een twee drie, een twee drie, zwevende voeten Draaiende rondtes en armen ontmoeten Linksom…

- Ik wens hem zoveel heil en vreê, Als korrels zijn in 't zand der zee. - Ik wens hem zoveel lust en kracht Als sterren blinken in de nacht! - IV. Daar trok hij van zijn vingerling Een brede, louter gouden ring: Die wierp hij 't meisje in haar schoot; - Een tranenstroom dat ringske omvloot...…

Wen blozend van leven de rozenknop zwelt, Een aâm van wonne waait door 't veld, Ontwaken in 't nestje de vogelen klein, En drinken de dauw van hun vleugelijn: En gij slaapt!…

Ik wens je de moed en kracht van de ochtendzon waarmee ooit leven startte en ook jouw geluk ooit begon, ja, ik wens je oprecht dat voor het geval je het even vergat.…

dat is rechtuit mijn innige wens voor jou…

maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste uur maar alle moeite kost veel kracht van binnen dimt het laatste vuur Verloren in deze massa mens verlies je langzaam aan idealen als een vallende ster, zonder wens…

kinderhanden opent gedachten, ontsluit de poort, stroomt water naar open zee een vloed van woorden laat het zand wegebben zoute tranen stromen langs kinderwangen vuile knuistjes trekken strepen in een golf van hoop naar iedere windstreek waar de engel van de zee haar vleugels spreidt en elke droom overspoeld wordt door de wens…

De wens is Zegt de mens De vader van de gedachte We willen met heel velen De kerstgedachte memoreren Aan ’t einde van het jaar Maar zijn we ook bij machte?…

Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook, Wen de Dagbruid zich baadt en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook.…

Ik mag niet wenen, niet klagen, Vannacht word ik omhoog gedragen, Op koninklijke wieken, trots en groot, Met koninklijke pracht ga ik in de dood.…

Een man in een uniform en met pet, achter een bureau, hij kijkt in de lens, de fotograaf heeft hem in die pose gezet, de glimlach duidelijk niet z'n eigen wens. Die man daar in dat kleine kantoor is mijn opa, maar niet die ik heb gekend; vier was ik slechts toen ik hem verloor: hij was veel ouder dan de man op de prent.…

als was jij hier aanwezig een zilte bries streelt mijn wangen als waren het jouw vingers een maalkolk van gedachten waart door mijn geest als was ik met jou aan het praten leven , hier en nu omringd door mensen en toch eenzaam en alleen een hart verscheurd door tomeloos verlangen dorstend naar wat echte warmte ik ween…

De winterwind vertelt zijn eigen verhaal; zo schoonheid leidt en verleidt de schone parel, beroert haar hart met trillende vleugels. ’Verrukking is uw deel mijn liefste en met onze hartenkreten overstijgend komt de wind aanstonds: hoor aan mijn diepste wens, breng ons in schuimend lot tezamen.’…

'S ochtends wanneer de dauw parelt aan het stille leven een halve zon dichtbij en een nieuwe dageraad stel ik me voor hoe je je ogen opent glimlachend met dekens speelt in de waas van afgelopen nacht 's middags bij dit weer, ontbreken grauw wens ik dat je veilig bent ongeschonden behouden hebt doorgebracht 's avonds laat zie…

En ik begeer der mensen oordeel niet Op 't slechtgetekend prentje, dat zij met Mijn naam eronder hangen in hun ziel En aanzien voor mijn welgeslaagd portret: Dat hebt gij enkel die mijzelve ziet En weet wanneer 'k u wel, wen niet, beviel.…

betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent als herinnering verwachting overwoekert in dat weten wens…

We kijken allen van binnenuit naar buiten Zetten ons oordeel af Door met kracht de deur te sluiten Kijken door andermans ogen volgt niet door een straf Vind rust voor je woede gaat uiten Door geweten versterkt vergeven, is niet laf Wens niet te ontvangen wat je de ander gaf Er komt een dag dat we op ons zelf stuiten Geen actie is ook een…

Dode blâren zijn op de grond gevallen, Maar zó sterven lijkt me mooi en allen Die m’n vrienden zijn, wens ik zulke dood; Dat zij nooit kennen koude winternood. En om me ook wat van dat goud te geven Speelt blij de zon op m’n aangezicht even, Dan met schalkse klownknijpen, speelt de zon Over m’n beeltnislege medaljon.…