Alle inzendingen over wilde bloemen

ik zie je op de vlakte een stipje in het wijde land je blauwt in wilde bloemen zoekt stenen naar je hand in het ronde van verweren strijk je langs de eeuwen heen voelt het hoekige proberen om de tijd nog even te trotseren maar water en de wind geven het kind der schepping niet de kans zich te bezeren door een noodgedwongen leren zo…

om er naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

lekkend langs mijn gewonde bast zoekt water vaste grond in aarde waar zaad verholen wacht op kiem verwekkend baren doch gezichtsvelden wilde bloemen wiegend in diepe dalen verwelken onder het wolkenwier van mijn vruchteloos verlangen want in mij vergroeit de levensader langs schier verweerde ribben en onbezwangerde schoot bloeiend rood…

ze reiken en kijken vragend omhoog de wilde bloemen in mijn wei hun muziek die altijd gelijk loopt met de zon verstomt in het gras nadert langzaam een massaal gebrom chitine knispert in duizenden doorzichtige vleugels op poten zij vliegen op tot grote hoogte in hun paringsdrang meeuwen zeilen door de lucht met de mier als…

jouw tuin is schitterend aangelegd bij ranke stelen nog een extra steun gezet borders tonen vol de laatste trendy klonen van laag naar hoog hangers in exquise kleur en bij het eind een groene coniferenrij daarachter is de composthoop onttrokken aan een speurend oog een blije speelse woestenij waar wilde bloemen bloeien van groene…

het leven de liefde de dood alles is verwoord verzwegen beschreven bezongen en toch in deze stilte nu jij voor eeuwig zwijgt zijn mijn oren pijnlijk scherp afgesteld zwart op zwart op afstand een duistere vlek eenmaal dichtbij voel ik de plooien en lagen op de dodenakker wilde bloemen ben je vrij vogel in een kooi…

bloemen bloeien vult dalen met het gruis waar leven op kan groeien je sprak voor ik geboren werd met het rotsvaste vertrouwen nu fluister je met wind dat ik je vlakte kan bebouwen…

bloemen geuren ik wil daar niet alleen staan staren naar die doodse steen met jaargetal om zo mijn levende beelden te verscheuren…

Ik sluit mijn ogen snuif de geur van wilde bloemen en voel de zon op mijn gelaat even voel ik mij terug in Afrika ver weg van hier was ik maar daar hoor ik het gebrul van leeuwen in verte voel ik het hete zand onder blote voeten even visualiseer ik de lange tocht in de woestijn rituelen en gebruiken beleef ik weer de meisjespijn…

stofwolken benemen het zicht op zandgeschuurde bergen toch ziet hij de verte zingen van wilde bloemen in het land tussen bijbel en banjo klopt Doc zijn pijp en Sara wakkert het vuur aan, speelt de rimpels uit zijn lijf onvervalst klinkt daar als echo van een waterval een stem, white blues Jimmie klatert in het schrale dal hij verjaagt…

zij zomerde met wilde bloemen in een paradijselijke wei waar vrijheid kleur en vormen bloeiden werd ieder hemels blij ook zij wist van de volle oogsten de rijkdom zo dichtbij later nog het land met kale stronken als verlate herfstpartij in helder schemeren deden vorst en gladheid al even van zich spreken het…

Langs de uitgeholde wegen vol van varens en van mos kwam ik wilde bloemen tegen en een sluwe witte vos die mij meenam in de regen naar een driesprong in het bos Waar ik stond met al mijn vragen en een vos die mij verliet voor een nacht die was gaan dagen en een veldmuis in het riet die zijn leven zag vervagen want de sprong verkoos hij…

bij Blijham zag ik ze staan toen ik langskwam Lutjeloosterweg hoek Nummerlaan die boer heeft er aardigheid aan akker en bermen vol zonnebloemen en een overvloed aan wilde bloemen, planten een paradijs dat het goed doet bij de vlinders, insecten die stierven, verrekten door bestrijdingsmiddel dat menige andere boer zo nodig gebruiken…

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind, golft het groen als van zijde een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer, van de geur van bloesem, van de kleur van bloei, van de lach van een kind.…

mijn moeder zong dat lied ik weet het nog van vroeger zoiets vergeet je niet terwijl ik hier geniet van het weidse vergezicht de omgeploegde velden het taluud met wilde bloemen de koeien in de wei moet ik daar weer aan denken echt ik voel me blij mijn blik is op het water gericht het water van de Lek en de Linge rijdend over de dijk…

bloemen ------------------------------- afbeelding: beeldentuin Dehullu kunstenaar: Jan Leeuwenburgh…

Achter de sterren in jouw hart verborgen, is een veld vol met wilde bloemen. Ze zingen van geluk onder duizend zonnen. Zoals de zandloper steeds op zijn kop moet staan, zo is de kosmos ooit geboren, en kreeg jij een gezicht, wie je bent al een naam.…

bloemen, het zomergewas *Opgedragen aan mijn vader* (naar aanleiding van de opname in het verzorgingshuis)…

We krijgen je wel plat We maken je tot een Hof van Eden Met onze immer vooruitstrevende rede Vergaarden we macht en middelen zat Er komt een stop op toxische pesticiden We leggen gebieden aan voor wilde bloemen Voor de insecten die we nu zo zeer verdoemen En gaan onze wegwerpcultuur verbieden Slaak het luidkeels van de daken Er is een uitweg…

bloemen uit de kanten van het veld we kunnen niet meer oogsten de winter heeft ze allemaal geveld…

Vandaag liep ik in ‘t hofje naast de kerk Waar beukenbomen tot de hemel groeien De wilde bloemen in de paden bloeien En korstmos grijs de tijd schrijft op hun zerk Hun namen Pieternel en Adriaan Door zon en regen bijna weggesleten Zal ik zo lang ik leef niet meer vergeten Omdat ik zo veel moois van ze heb staan Een cabinetje van mahoniehout…

nog net geen trillende horizon maar wel zomers de verre mêlee van hooikleuren met wilde bloemen en knisperend gras in de verte klept de abdijklok zijn twaalf uurtje wereld neemt rust na een vroeg begin waarvan het fris nog in de donkergroene schaduwen hangt generaties oude bomen zien de mieren naar buiten komen met koningin…

doordrenkt met dauw zwerf je over de weilanden van rust het bevordert je levensschoot vol bewondering dankzij het licht waar het stroomt overal zie je zoveel moois elke boom en wilde bloem is oké maar welke wacht net als jij op sprankjes 'hoop voor vrede' vonken uit de 'hemel' met moederlijke liefde begroet je de bloemrijke schoot…

bloemen op een gewone maandag ik was de enige die dit zag en heel misschien nog dat paar grazende koeien…

bloemen steeds te wuiven wachtend op jouw zacht bestuiven willen jou hun kleuren geven en delen in de warmte van jouw tweede leven…

slenterend langs de korenvelden ruik ik de zwoele zomerlucht gedragen door het Brabants land, over zandpaden, tot stof geworden en wilde bloemen aan elke kant waar het kruid van sint jan nog steeds ongewild getuigt van een natuurlijke orde ik ontwaar in de nabije verte stram en fier de toren met de knop al eeuwen wakend over Roois…

bloemen diep geworteld in mijn roerige vrouwenziel; zolang zal ik niet weerloos zijn. ------------------------------------------- Uit: 'De brakke hond', jrg. 8, 1991.…

Het pad voert urenlang omhoog bijen zoemen, vlinders vliegen af en aan de wilde bloemen geuren pronken in het zonnelicht weldadig is de eenzaamheid hier vind ik mijn eigen ik zo onvolmaakt, zo verwrongen gehavend door de jaren heen mijn lichaam piept en knarst de stilte vermenigvuldigt zich doet pijn aan opgelopen wonden die ik al te…

Waar jij nu ook bent en met je ogen misschien gesloten in een veld met wilde bloemen en jonge rozen ligt denk je aan mij zoals ik aan jou niet mag denken, er is te veel gezegd de averij even afgewend op een verdwaald moment zullen we elkaar wel weer ontmoeten, als de luwte ons gunt van wat ooit in zicht wie weet voltrekt zich dan het…