een toekomst zonder dagen
we vrijden
tegen beter weten
met passie die
ons alles deed vergeten
maar in bewegen
voelde ik het hoekige
de klanken in je stem
verspraken zich in weten
je handen zijn nog zacht
de warmte is verdwenen
je streelt een koude huid
en praat zonder geluid
ik zie je strakke lijf
het hunkeren in je ogen
passie is niet te gedogen
als vriendschap overblijft
we zochten liefde in
een toekomst zonder dagen
een leven zonder vragen
waarvan de uren zijn geteld
we plukten wilde bloemen
uit de kanten van het veld
we kunnen niet meer oogsten
de winter heeft ze allemaal geveld
Geplaatst in de categorie: vriendschap