inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.163):

Ja toch

ik weet het nog, hoe uw hand
de goudvissen in de vijver bracht
het tere vogeltje verzorgde
een warm nest gaf voor de nacht

hoe uw ogen lente lachten
zo kostelijk konden dromen
bij de kleinste ontluikende knoppen
van de welige vruchtbomen

ja toch

ik weet het nog, dat u de paarse velden
de zilverstammen van de berk aanbad
het veen, de oevers rond de poel
op uw netvlies geschreven had

en u genoot van de dauw
de spinnenwebben op het gras
ik zie nog uw handen strelen
over de wilde bloemen, het zomergewas


*Opgedragen aan mijn vader*

(naar aanleiding van de opname
in het verzorgingshuis)

Schrijver: Hilly Nicolay, 16 maart 2011


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.3 met 10 stemmen aantal keer bekeken 418

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

switi lobi, 14 jaar geleden
Ja toch, het is er, ergens in zijn persoonlijkheid, vergroeid met wie hij is en was. Prachtig.
Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden
Zo ontroerend, zo mooi geschreven jouw herinneringen aan je vader. Heel veel sterkte!
Martien Montanus, 14 jaar geleden
Zoals je vader het beleefde...zo schrijf jij het....heel mooi Hilly....deze liefdevolle verbondenheid!
Adeleyd, 14 jaar geleden
Wat een dankbaar gedicht; vele mooie herinneringen worden weer tot leven gewekt en op die manier tot zegen gemaakt, niet slechts voor jou maar voor velen. Bedankt!
kerima ellouise, 14 jaar geleden
Hoe warm en kostbaar deze herinneringen. Prachtig gedicht!
Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
Ondanks de achteruitgang door ziekte winnen de mooie herinneringen over je vader het van het verdriet. Beiden sterkte gewenst!
Peterdw., 14 jaar geleden
Wat een mooi omzien. Gouden herinneringen fijn en gevoelig beschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)