Alle inzendingen over winterdag

Denk ik het in dan denk ik mij in de voorbedachte winterdag waarop ik, spijbelend, in de late ochtendschemering, een onbeschaatste, mensverlaten wijde Ankeveense Plas beging waarin mij wachtte steeds hetzelfde en mij toegedachte wak.…

een aartsvader leest de uitgevaren nymf in mollige winterdagen postuum de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door,…

Milde winterdag: een hommel ligt roerloos - bromt, kruipt traag in de struik.…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

De koude winterdagen met een frisse bries. 't Hoofd nog vol met vragen: Waarom nou dit verlies? De lente komt voorzichtig kijken, al lijkt het soms op niks. Treurnis zal nu langzaam wijken; toch blijft er het gemis. De zomer treedt als laatste aan en daarmee ook de zonneschijn Je mag weten, van nu af aan, dat hij bij Hem mag zijn.…

Van hoop en samenhorigheid voor alle mensen in deze donkere winterdagen. Nu wij weer herdenken de geboorte van “HET KIND” die in het duister zijn licht laat schijnen in een wereld vol oorlog en geweld. Zodat wij zijn warmte kunnen voelen om dan met elkaar in verdraagzaamheid. KERSRMIS TE VIEREN!!…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd…

Na een koude winterdag krijgt een oer Hollandse traditie zijn beslag, als de hele familie zich rond die rookworst aan tafel schaart. Samen een deelbare herinnering voor de toekomst vergaart. Waardoor de koude en de ellende van de winter weldra zal worden vergeten onder het smakelijk samenzijn van zo'n Hema worst eten.…

langs de koude deuren van een winterdag danst lentelust haar onbevangen dromen; buitenbeentjes spelen mee nu zelfs de knoppen trager openen vergeet ik, dat het naseizoen al ouder tussen bomen zweeft, er leeft al zoveel meer dan dagenlang geleden moegestreden huilt de wind een klaaglied voor mijn zomerkind morgen, als de zon verschijnt…

Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht het oog reikt niet ver het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken ergens waaien als duistere banieren ruwe manen in de poolwind vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte alles valt stil in onontgonnen werelden dan raken de muren behaard traag bewegen ze zonder te scheuren naar de…

maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen beloof ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur van…

maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen belooft ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur…

Dat de zachte krachten het toch halen: een avondzoen opnieuw na ruzie, onbegrip, een groene twijg na 't zwart van winterdagen; een kleine scheut die leeft, voldragen.…

weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken de weg naar de voordeur was haar lang genoeg ze zette haar lijfje schrap en wist het lijntje strak te trekken toen wij lopen wilden. ik weet niet meer wie van ons zich bukte en haar droeg wij zijn geen zondagswandelaars die zonodig de benen moeten strekken maar we wilden wel het weiland in naar een van…

in dromereche sneeuw mistroastend de hele dach in è stad ombongeld fernikkeld van è koude last fan wintertoanen en ròppich in ’t lyf winterwuttels met siepels wil ik eten met krumeche earpels myn fingers pimpere in bitsje earst mar even slobbbere fan die hearleke sûkelademelk met un fers stuk sukerlat roadburstjes flyche hene en teruch…

Winterdag, begroet mijn ziel neem even mijn gedachten weg langs landelijke kronkelwegen onzichtbaar in gedachten als een clown in droef besef waar de mensen om mij lachten en negeerden mijn humeur slenter ik eenzaam langs de grachten nergens ooit een open deur er slaapt een schim in mijn geweten daar waar de dood de vijand huwt heb…

Buiten jezelf heb je niemand verlaten Bij mij leef je gewoon voort Ik zal je nog steeds horen praten en glimlachen bij elk woord Bij mij is je stem niet gestorven Niet je ogen, niet je lach Ik zal nog steeds de zon in je haren zien Zelfs op de koudste winterdag Ik zal je groeten iedere morgen Steeds blij zijn dat je er opnieuw bent Dat…

Zij stiet de vensterluiken open: Een winterdag, een grauwe mist. Daar komen rasse stappen nader: ’t Zijn vier soldaten met een kist. Wie dragen zij zo vroeg ten grave? Een vreemde knaap, een jong soldaat. De markt is leeg en toe de huizen, En niemand, die er achter gaat.…

ik heb jouw eerste bloesem gezien in de prilste lente van ons leven voorzichtig ontloken in koesterende warmte van liefde en licht na de lange winterdag ik wierp sombere schaduw en kou van me af genoot in extase van leven in paradijselijke pracht jouw waterval jeugd vitaliseerde de wereld met ongekende speelsheid in een zo kleurrijke…

waar geveegd werd op het vergane tapijt dat mossen, en menig paddenstoelen slijt en dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde prent die niet meer de franje en schoonheid had van toen ze nog in voorjaar en zomer lag de sporen in het land waren verkend​​ en zag je af en toe tussen hout en blad de mist loste op deze winterdag…

Voor Eline Nog herinner ik me die winterdag waarop je mama mij toevertrouwde met tranen in haar ogen “mam ik ben zwanger” Jeetje ik was zo verrast ging wat later de stad in kocht een pop en een rode kerstsok Wat was je welkom meisje De tiende juli nu alweer twaalf jaar gelee kondigde jij je aan Het was of je er altijd al was geweest…

een fraai voorjaar met enkele zomerse weken ach zo eentje zoals zo vaak de laatste jaren om nooit te vergeten en dan toch die schaduw van donkere sombere winterdagen er sluipt iets rond stil doods koud ijzig kil wat wereldwijd is ontdooid een zich vals noemende koning met een zieke kroon strooit zonder dat we het konden weten verderf…

De winterdag Herinnert zich het vallen van uw lach, Maar ons huis toont het donkere bericht Van uw afscheid. Dit nauwgezet verslag Legt mij sinds jaar en dag voor het gericht. Hoe vreemd dat ik het evenwicht Tussen de sintels en het vuur vermag. En weer houd ik ons kort geluk ten doop.…

etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door een woelige storm en vond in rust de luwte en er stierf een ik in jou op een najaarsdag je werd weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen terug in de woelige storm van trieste eenzame gevoelens en er stierf een ik in jou op een koude winterdag…

De hoogste piek van berusting zal ik niet bestijgen, ik blijf steken onder de toppen van herinneringen, doemen de schimmen op van het verleden, peinzend tuur ik naar boven, om te ontwaken - op de door de tijd - versleten treden en op een mistige winterdag, verlaat ik mij op de dromenmaker die ik op de helling zag, ‘zeil ik ab ‘ langs…

We zullen de aarde misschien kunnen laten afkoelen met bar koude winterdagen. Ik ben er klaar voor en u ook?…

Laat geen hart koud zijn als gure winterdag Kleurloos, hard, grauw bedekt door wolken Alsof er nooit geen warmte meer wezen mag Slechts afgunst ons innerlijk kan bevolken Laat elk hart warmer zijn dan een zomerdag In stralende zonneschijn geboren In glans die men aan de horizon ooit zag Met vogelzang die elk mens kan bekoren Laat elk hart…

soms jong nog soms oud maar allen dromen slapen een winter lang omdat het gewoon moet en mag maar toch bekijken ze zichzelf zo af en toe heel even op zo’n heldere winterdag bij een enkele kaal en bloot zo kwetsbaar zie ik een heel voorzichtige lach het zijn zij die het al weer voor zich zien – het volle leven ze dromen al weer hun groen…

De zon speelde, de lucht die kleurde Uiteengezet in een zonnige winterdag Geen wolk die hier de lucht besmeurde Alleen een wolk die goed in de ogen lag De lucht gekleurd, in geel wit en blauw Zelfs de vogels laten het onbevlogen Een schouwspel tussen het levensgrauw Laat zelfs de tijd even onbewogen Barst – De lucht breekt in glas Door…

Ik denk aan onze ontmoeting een gure winterdag een wandeling bij het water voorzichtige vragen Je kijkt me aan een open blik die mooie ogen en hoe ik me bij je voel zo op mijn gemak Uren praten en naar elkaar kijken wonderlijk vertrouwd zoenen en vrijen steeds opnieuw Ik heb je weggejaagd teleurgesteld je droom gebroken door…