Alle inzendingen over wulps

vandaag stapte een mooie rooie stoot wulps ogend met mij in Leiden op de trein ik zei bij deze man moet je niet zijn terwijl het buiten regende dat het goot neemt u maar rustig van mij aan er was geen kwestie van niet droog staan sterker ik had best trek in die bonte meid wat gaat er boven in een trein die rijdt helaas had ik juist in de…

Ja jou alleen Zonder drammerig gedril Mijn blik op jouw wulp- se heupen Een mooie Ronding Maakt mij haast stil Hand in hand door 't leven Voetjevrijend. Vrije voeten Obstakels passe- rend. Heuvels Over en Weer. Bis Bergen moeten* * Vervolg en slot in 'Liefde voor jou'…

Morgenwind wekt mij, blaadrend in de boom Waaronder ik in droom lag met een vrouw Zo wulps als lieflijk, maar zelfs in die droom, Toch zeer kortstondig, bleef ik haar niet trouw. De kim woei open. Ik was weer verheugd En wies mijn warm gezicht in morgendauw.…

Jij weer aan de bar straat met gele rozen noemde je mij Machtig dacht ik onverschillig bijna door het zonlicht rolde ik als muntstuk over bergen van jouw borsten wulps trillend vlees bewogen om mannelijkheid te behagen naakte ik mezelf bijna bloot gaf ik mij over aan de geilheid die je mij die avond had beloofd voordat je mijn…

Een diep bedroefde mannenstoet gaat lang gejast en hoog gehoed met een door rouw bezwaard gemoed de Lievevrouwebedstrolaan en komt zo na een poosje aan op ’t oude kerkhof ~Knokendoos~ voor ’t brengen van de laatste groet aan hun geliefde Wulpse Jaan, voor kort nog vol van minnegloed maar sinds vier dagen levenloos wat alle mannen bidden…

zoete water is voor jou te flauw het schip zal spoedig neerwaarts zinken je hangt wat slingers naast het bed beschonken begin je luid te zingen geen mens ontroer je met jouw pret bezig is men met serieuzere dingen mijn nauwe riviertje is voor jou te ondiep, je voelt de bodem onder jouw blote voeten je wilt wat in de modder wroeten mijn wulpse…

het geurt want open borrelen de geheimen en het stinkt want bloot ligt het mysterie en het sist: de nijdigen vloeken want de kans op een einde met fijne slierten en neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de apocalyps, blijkt al eeuwen terug onherroepelijk gemist.…

Wulps en weelderig en weldoorvoed. Onderuitgezakt, gewichtig opgepropt in negligé. Ingekapseld, vetgemest en opgefokt. Veelal voos dan vast geslibd. Kooitje open, deurtje dicht - stom wicht dat de geur van het hooi is vergeten - vlinders van het zwaargewicht. Vleugellam en nooit ontpopt. Larven opgekropt met huisarrest.…

Geen een van hen kon toentertijd bedenken Als hij wellustig keek naar ’t wulpse lijf Dat op een dag de tijd haar zo zou krenken. Maar toch, al was zij eens een ‘lekker wijf’, Ook zij kon nergens eeuwig leven tanken En is derhalve voortaan koud en stijf.…

Zorgvuldig houd ik dit gedichtje kuis, opdat mij niet door preutsen wordt verweten, dat in dit vers geneukt wordt of gescheten of wulps getast wordt in een heilig kruis. Angstvallig wordt de schuttingtaal vermeden. Zo zal men 'fuck you', 'lul' of 'kut' niet horen, want nette mensen wens ik niet te storen.…

Het is je tijd Zei de dood tot de meid Laat je nu gaan je hebt Geen recht meer van bestaan Maar zij, wulps jong en mooi Gaf zich niet zo maar ten prooi Ze had wel erger mee gemaakt Werkte immers als een lichtekooi De dood een onbetalende agressieve klant Trok naakt ongenaakbaar aan haar hand Mee zal je gaan jij hoer, vunzige ‘Slet’ Ik…

Ik schaamde me een mens te zijn door hun geloer, een vadzige barmeid liet André Hazes weergalmen, de dorpse gekken ergerden zich aan ons gekoer, wat wulpse grieten waren hun enige strohalmen.…

Zo’n dame zei de hertog dan vaak: ‘Graag’ Je kon zijn wensen immers niet negeren En deed dan wulps haar onderbroek omlaag Maar soms vatte zijn vrouw hem in de kraag Die tot hem riep: ‘Kom hier, ik zal je leren!’ De hertog kon hem dan maar beter smeren……

En fantaserend in het schemerlicht bedacht ik allerhande wulpse zaken die ik vooreerst wel diende mee te maken voor ‘k zeggen kon: ~ Ik ben als man gesticht.~ Maar op een dag, ik moest en zou het weten of ~het~ zo lekker was als werd beweerd en heb daarop mijn spaarpot omgekeerd . . .…

van goed tot kwaad in het museum van d' eerste kwarteeuw levend in denkbeeldige spagaat vol blauwe dromen in memoriam hier zijn echter geen zomervogels meer De nachthemel glijdt met lichtheid beladen en werpt een glans na natafelgebeden op Allerzielen over 't hete zand een heksensabbat, pracht der volle maan In exhibitionistisch wulps…

Een graazge wei, een wulpse rozengaarde, Een vlindertje, een vlieg, een anemoon, Elk kreeg zijn aureool van zichtbaar schoon Als ik het in mijn liederen verklaarde.…

voor de laatste dans trek ik mijn mooiste jurk aan zwierend in de ochtend-dauw in wulps scharlaken je weet immers nooit hoe lang het leven zal zijn want morgen is onzeker kom dans liefste kom samen verlangend in twinkeling van hartsocht innig ons geheim verbond delend in sporen de toekomst dragend blijft onze naam verscholen…

Uw krullen vallen goed, u glimlacht wulps en teer: tegen wie? tegen mij? of tegen een mijnheer in droom, die langvoorheen de slaaf was van uw luimen? 'k Begrijp u zeer: men kan geen droom verzuimen in uw bestaan, broos als een pauwenveer. En toch, uw borsten van biscuit zijn meer en meer als rotsen waar de kant op schijnt te schuimen.…

Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag, haar wulpse wolken tot een regen open strelen. het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt. Het zal de taal in haar tot storm ontbinden, tot een stille kilte in de mythe van haar werveling. Het wil het schone zijn dat diep in haar bestaat.…

. ___________________________________ ROZEVINGERIG In de rozevingerige gloed der dageraad - Eoos - lag met geloken ogen loos een meisje naast de havenloods nog jong en wulps maar haveloos van zestien lentes, zwarte roos noemt koos haar, hij is werkeloos hij wordt heel af en toe erg boos verdrinkt z'n geld daar in de soos bij…

Weeïge drank adem was mijn deel Passie raasde wulps zonder enig gevoel Tierde met niet aflatend venijn door jou heen Pijnlijk besmeurd vernederd werd ik alleen Ongeremd laat je smerige lusten op mij los Waar pijn jouw geilheid doet vervoeren Grenzen steeds gewelddadig verlegd Mijn geest verstijft kil niet te beroeren Daar vunzige lust ongemeen…

gespot door de strakke voorjaarszon slingert zilverwit het schelpenpad langs zwart en groen geblokte vlakke verten en kent geen tijd twee zwaluwen breken de ruimte maken me nietig onder de blauwe koepel van oneindigheid waarin de grutto roept en de wulp haar snavel krult in hun –nu- is eeuwigheid over de grenzen van de tijd…

groen staat voor haat en nijd rood de kleur van woede is en blauw staat voor de kilte van ijs geel voor gal en afgunst paars betekent egoïsme en verval bruin is de kleur van onverschilligheid de kleuren in mijn leven zeggen echter dat… groen voor mij de kleur van je ogen is en… rood zijn jouw lippen zinnelijk en wulps blauw zijn je aaien…

Wuft de handschoen, wuft het klein gebaar, wulps de mond en ’t licht in d’ ogekieren, wolvenbeet de bont om ’t blonde haar: vrouwen zijn de wonderlijkste dieren.…

Kom laten we van liefde genieten in de schuilhut van de tempelzee waar kabouters het gereedschap dragen de duinen gevoelig voor zoveel zand ver weg van alle vaccinaties enge ziekten en menselijk leed om ons te louteren in naaktheid wulps en welig als de liefde dat wilt we hebben er niet voor gekozen ons als wollige schapen te gedragen…

het zag haar lang, heel lang geleden plots voor zich staan: een wulpse hinde, jong, onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes, flarden jurk die speelden met de kindse wind. er was geen tijd om aan te raken, er was geen plaats om bij elkaar te zijn.…

Wulpse rondingen gestrekt op laken van vers groen Bedekt en omringd door wijnen en exotische vruchten Voeren jouw lijnen mij naar de waanzin van wellust Zinnelijk drift in niet aflatende verscheurende honger.…

Verrot broeiende, stinkende adem briesend wulps hees, mij zeeziek makend deinende, klauwt zij dwaas schaterlachend haar lange nagels onbeschaamd, triomferend diep zwart in mijn hart en ziel.…

Mijn donkere ogen zien de maansverduistering een deel van jouw lichaam vol rotsen van heuvelachtig wulps verlangend vlees jouw schaduw voelt jouw lippen door schaamte die doorkijkt, doortastend is jouw beweging als een bewegend licht met kleuren die op klanken lijken, we worden verliefd ik zie jouw hand langs mijn begeerte glijden…

Hij was een wulpse hazewindhomd, maar het maken van een kind vond hij problematisch, want met teven wilde hij niet samenleven. Hun gestalte vond-ie knudde. Hij zag een herder met een kudde. De reu vond één der schapen mooi: het was een welgeschapen ooi.…