Alle inzendingen over zonde

meer dat thuis hoort in deze orde Deze rij die rijmen moet Terwijl ik het omgekeerde verkies Een landschap van Breugel dat uit de lijst breekt Verder glooit achter doek Olieverf in schemerlicht opgelost Ik luister maar Trommelvlies en trilhaar Vangen niet de minste drup Enkel mijn vel rilt Bij de kaarsvlam binnen Nip ik van een oude zonde…

Ik heb verlangd te lijden en mijn dagen Met rouwend wenen om mijn leed vervuld; Een gans heelal van weedom moet ik dragen, Ik was een god van smarten die zich hult In ’t rood gewaad van menselijke zonden En ’t heerlijk hoofd met doornen heeft omwonden.…

Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, U volgend waar gij loopt op uw gezwinde wereldreis, Dat, zondig en ellendig als ik ben, geliefde kroost, Uw stem, waarin geen zonde zit, Misschien een ander troost; Uw stemme kan verblijden schoon, hij droef zij die u miek, Uw stemme kan genezen, zij uw dichter nog zo ziek, Uw…

De oude wet werd opgeheven, De oude vorm te niet gedaan - De oude zonden zijn gebleven: 't Eigen Ik staat boven aan. Wee, waar d' argloosheid haar schreden Niet bestuurde of nauw bedwong: Menig loop werd afgesneden Door een afgerichte sprong.…

De oude wet werd opgeheven, De oude vorm te niet gedaan - De oude zonden zijn gebleven: 't Eigen Ik staat boven aan. Wee, waar d' argloosheid haar schreden Niet bestuurde of nauw bedwong: Menig loop werd afgesneden Door een afgerichte sprong.…

behang er staat een foto van mijn moeder op de schouw waaronder 's winters vuur brandt tegen kou meer dan eens hoop ik, dat je bij de voordeur staat Kom, kom terug en keer je om, het is nog niet te laat De dag komt, dan is elke leugen afgedaan dan dansen we samen en vèr achteraan verzonken in de zee, waar niemand het meer ziet liggen mijn zonden…

Hard moet ik blijven knokken in mijn leven Jij bent op vakantie zonder mij en dat is goed Ik probeer je deze 'zonde' te vergeven Mijn jaloersheid naar jouw geluk, het is er in zoveel overvloed Toch voel ik een afstandelijkheid in je naar mij toe Ik probeer dit verschrikkelijke te negeren Maar in plaats ervan bevecht ik je, dat maakt mij zo…

Men predikte u een Heiland, voor uw zonden Gestorven, en uw Redder door zijn bloed. Uw schuldig hart heeft troost bij Hem gevonden, Uw kranke ziel bij Hem haar kracht en moed. Zij zeggen: IJdle troost voor noodloos vrezen! De mens is goed, hoe dweepzucht hem verguiz'! Steun op u zelv', en gij zult krachtig wezen!…

werktuigelijk doormarcheren Stilaan ontdaan van doel Altijd onbegrensd en verder leren Doorgeslagen boel De zon kruipt ongemoeid schoot Wolken drijven op de ruit De kapitein van die vloot Droomt nergens uit Vreemde gezichten aan de deur De vensters vallen los Landschap schiet in kleur Het gaat weer over bomen en bos Verdiensten of zonden…

Ze gaan langs de straat als geranselde honden Ze kijken de mensen zo nederig aan Ze lopen te koop met hun dierbare zonden Ze spreken van zielen die blijven bestaan Ze plagen ons allen met geldidealen Modelmaatschappij waarin elk produceert Ze wijzen ons overal wonden en kwalen Ze zijn zo menslievend, naief en geleerd Ze spelen de Christus…

Ik zal eens ook Adams zonde boeten, gevallen en verdord in 's winters grafstee, moeten; maar, 's levens geest, die gij gesteken hebt in mijn gestorven longen, die zult gij mij voor goed niet laten afgedwongen, die 't graf ontreest!…

Ik tel de jaren, die mij verder zonden.. papier dat zoenend over straat gaat zweven, al betekend het volledig niets, omvangrijk verborgen.. en aan de overkant van de straat de blind gesloten rugzak, en dat mij niemand kent.…

Zonde van mijn inspanning die zo mooi begon. Ik stop en slijp de punten niet meer want deze jongen kleurt vanaf heden niet meer Want alleen krijg ik nooit alle vakjes vol en is het erg snel uit met de lol Dan blijven de grootste gedeeltes maar grauw Heb immers ook de hulp van anderen nodig, dus ook die van jou.…

Wat men niet In en liet Mens en Beest Gaf de geest In de grond, Om de zond', Die het al Bracht ten val. Paar en paar Steeg daar naar Weer van boord, Na Gods woord, Die liet af Van zijn straf.…

In uwe diepe rust, Van alles onbewust, Zond hij twee eng'Ien neder; Zij houden bij u wacht, En geven, na de nacht, U bet're morgen weder. Slaap dan, geliefde twee, In uwe zaalge vreê! Ik zal haast bij u wezen: En als de nacht verdwijnt, De morgenstar verschijnt, Zijt ge uit uw slaap verrezen.…

Wie zonder zonden is werpe toch de éérste steen, PAPA Ik blijf je grafje trouw bezoeken, je wenste echt geen dure zerk. Je hebt me wel getekend, dikke verlatingsangst, vet troef Nog steeds een tranendal, je wel vergeven hoor.…

Het spoor des tijds met sprong en val Draait meest door laag en slijkrig dal, Op ruwe oneven gronden; Daar volgen, in de droeve loop, De smart de vreugd, ’t verdriet de hoop, En ’t naberouw de zonden; Daar tasten driften, woest van doel, In neevlen rond, met blind gewoel.…

Herakles, halfgod en sterke held, door Zeus verwekt en door Hera fel gehaat, een leven lang op zoek naar vergiffenis voor onbedoelde zonden en soms domheid, zijn tragisch luisterrijke lot: Als baby bijna doodgebeten, adders, ze hadden levens kunnen sparen door Herakles onschadelijk te maken; oh, ging z’n bovenmenselijke kracht maar samen…

- Je bent in eigen huis niet thuis En, Holland, dat is zonde. Weet, Hollands, Hollands klinkt niet fijn In oren, die verbasterd zijn. --------------------------------------------- uit: Neerlandia jaargang 13 (1909)…

Hier zit ik dan en overdenk mijn zonden. Ik heb er veel op mijn lever. In de hars die stolde in mijn wonden knaagt de opmars van een leger kevers. Jokken is mijn dwang en bij gebreke van de pisang lieg ik nu mezelf maar voor. Mijn uitschuifneus wordt dan nog altijd lang maar zelfbedrog, daar pas ik voortaan voor.…

Zo maar schrobben is zo zonde; Even doet ze snel de ronde Om vooral de driekwart peuken Voor het knechie in de keuken En de bandjes van sigaren Voor haar nichie te bewaren; En vergetene corsasies Zet ze thuis in kleine vasies En de glazen met de ressies Giet ze uit in doktersflessies, Want vanavond is het feest: Vijfentwintig…

De bliksem, kort en lang van lijn, Gelijk een zenuwachtig sein, Meldt ademloos: wie vloeke of kniel', Gedenk uw zonden, red uw ziel! Een windstoot, water, vlam, een knal, Alsof de hemel barsten zal. Wij voelen hoe de wereld kreunt En onder onze voeten dreunt. Vlak langs de grond ontvlucht de dag.…

En wilt ge vrolijk leven, Leer vroeg de zonden haten. Maar hebt ge eens kwaad bedreven, Dan moet ge 't gul belijden; En God om Jesus wille Zal u vergeving schenken. Maar ziet ge dan, mijn Claartje! Op aarde mij niet weder, Zie dikwijls naar de hemel, En zeg - daar woont mijn moeder.…

Of zo 't u dus behaagt om onzer zonden schuld, zo wapent mijne borst bestendig met geduld: dit harnas eist de nood, want jaren zag ik enden, maar nooit mijn zwarigheên en daag'lijkse ellenden. Dit maakt mij 't leven zuur en mat de geesten af en doet ons hemelwaarts vaak zuchten om het graf.…

." Zo dan sprak Solon de wijze tot Kroisos, Verslaafd aan de weelde, aan luxe zich lavend, Doch Solons woord kon hem geenszins bekoren Heen zond hij hem, en liet hem vertrekken Verrekken en keurde hem geen blik waard...…

oren functioneerden naar behoren geen hunner raakte er in zenuwnood De dorpelingen kwamen ter communie een jongeling in keurig pak gestoken grijs en zwart met in zijn hand een hoed en aan zijn rechterarm keek sluiks terzijde zijn minnares als vrouw vol levensmoed En 's anderendaags trad er een rouwstoet aan wenend in hun hart om al zijn zonden…

Hun zielen echter zijn verdoemd en blijven van rust verstoken, vanwege hun zonden gedoemd voor eeuwig rond te spoken. Ze waren ’s nachts rond op de hei als vreemde lichtjes in het duister met klaaglijk geschreeuw of geschrei en onheilspellend gefluister.…

Maar ook de hellepoort bleef voor de majoor gesloten, geen bevel of wachtwoord hielp; de Duivel was vastbesloten: “U bent weliswaar vreselijk naar, maar u heeft niet genoeg zonden begaan om thuis te horen in de hel en eeuwig in vuur en vlam te staan.”…

Verlaine sleepte voort zijn lijdensketen Van zonde aan straf geschakeld zonder slot, Heeft den hem toegewezen tijd gesleten In beurtgezang van lust en zucht naar God.…

Ik loop nog in het gindse, het anderszinse Van weggelopen dagen In een zoekend verlangend vragen En een bangend klagende gloed van zonden Bloedend aan mijn ziel die wondde Voorbij achten, de dag gaat heen Zinkt langzaam onder een dak van wolken Die het gegane azuur bevolken en de kleur van dagen molken Niemand weet waar ze wieken En portieken…