161508 resultaten.
[ Mijn wereld stort in ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 68 Mijn wereld stort in,
maar alles gaat gewoon door --
ongeacht mijn pijn.…
Warm aanvoelen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 100 ik ben
eindelijk
beland aan
de overkant
waar geen
woorden
meer zijn
maar het
weten
overheerst
waar mensen
elkaar zien
en meteen
de zaken
weten actie
ondernemen
om alles
te regelen
zoals het
gewenst is
wij wisten
niet eens dat
zoiets kan
deden al zaken
op deze manier
wij noemen het
houden van
samen een zijn
in liefhebben…
Vergetelheid
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 92 Zijn klank vergeten
de woorden niet
gevuld van kennis en liefde
Haar stem was zacht
warm en oordeelloos
bij grensoverschrijding verheffend
HIj was mild
te goed voor deze aarde
regisseerde zijn eigen dood
Hem werd ontnomen
zijn adem en leven
door verlies van bewustzijn
Zijn hersenen verziekt
vergeten informatie
de stem vervaagd…
Naar alle zijden ligt nu als een tuin
poëzie
3.3 met 7 stemmen 1.936 Naar alle zijden ligt nu als een tuin
Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden,
Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden,
Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin.
En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin
Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden,
En voel de zee me omgaande al 't land omronden,
En hoor de brekers storten steil…
Middelbaar onderwijs
gedicht
4.0 met 116 stemmen 43.645 Het mooiste meisje van de klas
verschikt onwennig bij haar schouder
een bandje van haar bustehouder;
ze draagt dat rare ding maar pas.
De meester, achter brillenglas,
ziet toe, ontroerd, en denkt: 'Wat zou d'r
gebeuren als zij tien jaar ouder
en ik eens tien jaar jonger was?'
Ach, hij vergeet hoe hij verdorde
en hoe haar leven…
Café Quartier Putain
snelsonnet
4.1 met 10 stemmen 137 Honderdenvijf zou hij nu zijn geworden
Dat vieren wij vandaag in Amsterdam
Bij het café waar hij geregeld kwam
Hij wordt er zelfs genoemd op straatnaamborden
Wij eren heden Drs. P.
Hij zingt daarboven vast en zeker mee…
De uitkijck
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 103 ...terwijl alles in het uitspansel
doordraait op leven na dood
en hoe genaamd (of anoniem)
te zelf der tijd overal
(op een en dezelfde Google maps coördinaat)
en ergens op een niet nader aan te duiden onvindbare plek in de coulissen van het zonbeschenen ondermaanse
(somewhere else, aequatoriaal, onder het zenit tussen arcti- en antarctica…
Licht beschonken
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 128 De dood voelt bloot
alsof het zwembad van het leven
slechts een smalle sloot is
en geen bruisende rivier
zoals hier met bier
je leest Kafka
aan de waterkant
terwijl ik blonde Kuifje verken
met jonge jenever
in een borrelglaasje
er is geen vragen meer
naar het waarom
en hoe of wat
we zijn licht
beschonken door
alle overvloed…
een korte schittering 6
netgedicht
4.8 met 9 stemmen 148 gisteren beitelden we engelen
in de schaduw van de taxusboom
op tedere schouders droegen we de aarde
het groene gras de azuren zee
witte meeuwen in de strakblauwe lucht
het zonlicht in onze handen
vandaag verbreken we
Ariadne’s oneindige draad
voorafgaand aan de pijn
de roerloze arend die
het dal overziet
gisteren heel het verleden…
Als de morgen komt
netgedicht
2.8 met 13 stemmen 62 Tussen nacht en dag
zijn de bomen triest en zwart
Daar - een helder licht
Wanneer in de morgen prille
zon begint te rijpen achter het landschap waar
het aantrekkelijk lichaam zich zal openbaren in de hemel terwijl
het puur licht tijd vrijmaakt zodat ze zich van haar meest creatieve kant laat zien.
Het resultaat is een combinatie
van rijke…
strijklicht
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 95 tijdens een windstil ogenblik
op het snijvlak van harde feiten
-het gangbare niet geldig
onder de mantel van luwte
vloeiend van aard
en roerloos ten hemel
de vlaggen gestreken
en aan de avond
zijn zachtheid teruggegeven
ging het moment voorbij
toen verschijning
op een aangezicht leek…
Gedichtenvriend
netgedicht
3.4 met 9 stemmen 85 Het eerste gedicht was als een veulen
toen het begon, in de wei galopperend
onwennig dartel, zonder dralen
opvallend vrolijk in de zon
en jij daar in de bergen
de ganzenveer in jouw handen
schreef me een hand geschreven brief
waarin het gedicht werd opgeschreven
hoe je de onstuimige rivier volgde
naar het kalme dal met groene weide…
van hart tot hart samen
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 97 waar jij zichtbaar worstelt
met heden en verleden
zijn heel gewone dingen
in jouw doen en laten
niet vanzelfsprekend meer
zonder een kalender
heb je vaker geen idee
van de dag en datum
gisteren en morgen
zijn vreemde begrippen
je verwart de seizoenen
net als de dag en nacht
wat ooit eens gebeurde
gebeurt bij jou vandaag
straks…
[ Ik kwam voor zijn steun ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 26 Ik kwam voor zijn steun,
maar hij zit daar maar en zwijgt --
Hij weet zich geen raad.…
Leiden in last
snelsonnet
3.7 met 6 stemmen 112 Wie zal het straks gaan worden? Trump of Harris
Het moddergooien is in volle gang
Bij voorkeur keert men nooit de and´re wang
In spanning wachten we tot het zo ver is
Maar wie er ook mag winnen. Het staat vast
Eén van de twee is straks weer (meer) opgekrast (op gekrast)…
TACHTIG PLUS MOT
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 90 Wanneer een hoogbejaarde vrouw
Na ruzie en wie weet getreiter
Een bijl plant in haar buufjes kneiter
Volgt op die houw dan nog berouw?
Eén slachtoffer in 't ziekenhuis
In welke pels zat welke luis...…
De tic van luna
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 48 ik zag
de maan
klimmend van
oranje naar rood
en als ik even
niet keek
knipoogde zij
een wolkje voorbij
in ons geheim
ik lachte om
het spelletje
wist van de tic
van luna gekregen
in het domineren
van het grote
zwarte gat dat
het universum
achter haar was
spraken met
de dichtstbijzijnde
ogen in knipper
licht dat aarde
doorzond…
EEN GOED GEDICHT
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 95 een goed gedicht
is een symfonie in woorden
waarin je dat kunt horen
wat jij maar wil
maar ook soms wat
je ongemerkt bekruipt
je hart binnensluipt en waarvan
haar woordenklanken
je nog lange tijd kunnen beroeren
en nooit is ze stil
een goed gedicht
zal je diepste snaren raken
een leidraad vormen in het leven
soms iets om na te…
Mijn klein, klein dochtertje
poëzie
3.9 met 34 stemmen 2.437 Gelijk een daske zijt ge dik,
Gelijk een kwartelke van kwik,
Gelijk een moorke soms zo zwart,
Mijn klein, klein dochterke, mijn hart!
Maar nu gewassen je daar zit,
Daar is geen engelke zo wit,
Daar is geen lammeke zo zoet,
Mijn klein, klein dochterke, mijn bloed!
Ik hef je op de okselkes omhoog,
Ik zie een sterreke in elk oog,
En voor…
Men mag er niet aan denken
gedicht
4.0 met 48 stemmen 12.731 Men mag er niet aan denken
dat het herbegint.
Men is op versnelling uit.
Men oefent in afwachting een uitspraak
of men staart zo een detail aan
dat het irritant wordt.
Niemand ontsnapt
aan gewenning.
Zelfs voor wie er niet aan went,
is hetzelfde nooit genoeg.
-------------------------------------------
uit: 'Circulaire systemen', 2002…
Zou ik je moeder zijn..
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 107 Zou ik je moeder zijn dan maakte ik voor jou
aardbeien met zure room.
'k Gaf je een dekentje voor de eerste kou, een passend
vriendelijk woord, het is warempel niet erg veel
maar het maakt je vast genoeglijk loom.
Maar ik ben slechts je vriend, één die de weg
soms moeilijk vindt maar ik leg mijn oor te luister,
bij ’t eerste invallende duister…
Een reportage
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 83 Een woud van ijzer in
d'augustusnacht
de slag bij nacht verzonk
in eindeloosheid
weg van hun macht een uitgestoken hand
de eerste tekenen, you'll just
live once
stip aan de horizon, zo zal
het gaan
Zomers boven grand hotel
du lac
waar uiterst teer een wolkenbrij zich spreidt
zeg ik Lees! En wel op je
eigen wijze
in eenzaamheid…
Men zei.....
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 49 Men zei…
“Er is hier geen oorlog”
Ook geen vrede, toch?
Hier valt dood uit de lucht.
Vrede? Is hier een klucht.
Vogels zijn hier niet meer.
Komen er ook nooit weer.
Hier heerst slechts de dood.
Daarom zijn de straten rood.
Hier kraait een baby niet.
Onder ‘t puin kan ze niet.
Hier is er geen zon meer.
Maar een bom, keer op keer…
VERKWIKKING
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 64 De menselijke ziel
kan verdorren tot een vlakte
vol verbrokkelde stenen
waar geen boom of plant op groeit
slechts grauwe droogte heerst
zware lucht duwt je neer
om in doffe berusting
dan wel wanhoop te wachten
door de drukte van jouw wezen
op het troosteloze gruis
spuit ineens een springbron op
is een statige fontein
ruist onverstoorbaar…
hoe zou het zijn
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 85 hoe zou het zijn
als ik af en toe
een uurtje in de hemel
jou bezoeken kan
hoe zou het zijn
als ik af en toe
even praten kan met jou
elkaar zien en vasthouden
hoe zou het zijn
als ik af en toe
jou vertellen kan
hoe het met mij gaat
hoe zou het zijn
als wij af en toe
gewoon zeggen mogen
dat we elkaar missen
hoe zou het zijn…
Voorafspiegeling 5
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 94 En de schilder boetseert
oneindig en gebroken
de zonnebloemen die zich
wenden naar het licht
Koortsdromen spoken
door aaneengeregen dagen
niemand hoort de klop van zijn hart
hij weet het komt nooit meer goed
Het is voorbij
boven hem gakken de ganzen
zij weten waar ze gaan
een cirkelende buizerd
de voorafspiegeling van de dood…
WILDERS LAAT FABER VALLEN ALS EEN BAKSTEEN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Je hoeft geen profeet te zijn
om nu als RijksDichter (zb) al te voorspellen
Dat de heer Wilders
Mevrouw Faber
laat vallen als een baksteen
nu nog trots
straks met een rots van een kei
het ravijn in van de afvalligen
of nog erger na het Hosanna
Kruisig haar Mevrouw Faber, Kruisig haar!…
De zon schijnt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 103 De hele tijd corrigeren ze elkaar
met hun kleine bewegingen
kleurrijk en met een sympathiek gebaar
ze doen het voor elkaar, en met elkaar
dat heb ik nu door, de hele tijd
op het grasveld in het park
naast de onverstoorde mierenhoop
mijn minnares ligt naast me
in minirok met geurige bloes
haar dijen zijn vol
zoals ik ben van haar borsten…
[ Ik dreef in de zee ]
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 48 Ik dreef in de zee
van jouw ogen, ze loodsten --
mij jouw haven in.…
Inner soul
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 71 Zij verstaat de kunst te stimuleren
als ik m'n oor bij haar te luisteren leg
ze weet met wat haar plots te binnen schiet
met wat ze meemaakt, zich ineens herinnert
met wat haar diep van binnen bezighoudt
mijn onbewuste te conditioneren
al cumulerend zonder kop
of staart
ontstaat kaleidoscopisch een structuur
dan loopt mijn brein vol -…