Netgedichten

netgedicht (nr. 83.627):

De tic van luna

ik zag
de maan
klimmend van
oranje naar rood
en als ik even
niet keek
knipoogde zij
een wolkje voorbij
in ons geheim

ik lachte om
het spelletje
wist van de tic
van luna gekregen
in het domineren
van het grote
zwarte gat dat
het universum
achter haar was

spraken met
de dichtstbijzijnde
ogen in knipper
licht dat aarde
doorzond en als nieuws
uitgaf daarna verbleekten
de sterren om zich te
koesteren in de zon
wat wij ook gaan doen