Alle inzendingen, jaar 2006, week 50

Ik ben mijn meisje kwijt ze wil me niet meer zien als ik zeg dat het me spijt komt ze terug misschien? Ik ben mijn meisje kwijt door iets dat ik liet gaan toen kreeg ik het verwijt dat ik haar niet zag staan. Ik ben mijn meisje kwijt kan alleen maar hopen dat ik na verloop van tijd de band weer kan knopen nu is harde werkelijkheid…

paarsberookt mijn lucht zijn afgeschenen podium de sliert die gedag als verwelkende boterbloemen zegt aan de nachtegalen ruiselaars van leeglekkend wilgenhout aan de haren van moeder aarde waar vissen zweven en wolken heiligschennis zijn aan de uitgeschoten mensenknollen, hen laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen laat hij…

de leegte, jouw leegte kan ik niet vullen die is te diep en zo oud kan je slechts met een warme deken omhullen al blijft de pijn echt en koud reken mij niet aan als ik daar even niet ben kan nog zo zeggen ben met je begaan al leg ik je in rozenbedden etmalen lang ik ben niet het wonder dat alles voorbij laat gaan…

Koning Voetbal is al lang overleden. Veel rode kaarten liggen op zijn graf. Ze schopten doodgewoon zijn kop eraf. Zijn eigen onderdanen die dat deden. Voor de tribune heb ik een passend lied gevonden: Men zinge de Bach-hit "O hoofd vol bloed en wonden."…

dehanenendeezelsallemaal begerenzetelsinhetkabinet decoalitiewordtnietjevanhet zesprekenvreemdgenoegelkanderstaal realiseerjehoezeonrustzaaien dehanenbalkenendeezelskraaien _______________________ Noot: Ze geven elkaar de ruimte niet…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

waarom brandt je hart door niet gezegde woorden trekt de rook slechts moeizaam op uit zaken die je stoorden er is geen liefdesstrijd we zijn het eens over alles dat je griefde kom laten we nu samen verder gaan ik steek geen nieuwe brand meer aan…

ik ben niet bang voor langpootspinnen ook duizendpoten vrees ik geen want elk gedrocht heeft naar ik meen het recht whatever poot te minnen Ik word niet warm van pissebed noch kou bekruipt bij vette maaien een lintwurm durf ik heus te aaien ik neuk zelfs mier niet zonder pret nooit gilde ik mij hees of schor nog nimmer ging ik vlak gestrekt…

De spiegel van mijn hart toont in een strakke lijst mijn liefde voor haar die 'k nog slechts ken door haar woorden en een beeld van een mooie foto; digitaal De spiegel van mijn ziel daarentegen, toont in een sierlijke lijst de gezamenlijke schoonheid van twee mensen met een getekend, deels geschonden, herstelbaar leven in een mooi verhaal…

Er waren tot nu toe nog geen problemen Met al die nieuwe roosters van het spoor Maar dringen alle wijzigingen door Tot ingebouwde wekkers en systemen? Als elke trein op tijd vertrekken gaat Komt iedereen op elk perron te laat…

mijn buurman is bejaard dat valt niet te ontkennen maar aan zijn valse baard moet ik nog even wennen ik schrok me laatst echt dood weet je wat er was gebeurd zijn baard zag plotseling rood was met henna ingekleurd wat heb je toch gedaan volgens mij ben je dement er is vast iets fout gegaan dit is meer dan ongekend maak je nou maar…

Geritsel van bladeren lijkt het enige wakkere geluid het is laat in de zomernacht En wij lopen midden op straat door slapende dorpswijken "Het is een nacht" te zingen De straatverlichting aan jouw kant van de weg werpt jouw schaduw over mij heen Als de wetenschap dat jij al vergeven bent en mij om vergeving vraagt Je zult moeten…

'Alsjeblief, een pakketje voor je moeder' 'Ik heb geen moeder meer, mevrouw Ze is een jaar of wat geleden Doodgevroren, in de kou' 'O… wat erg. Is je vader dan soms thuis?' 'Een vader heb ik niet, helaas Hij is na een ruzie Doodgeslagen door zijn baas' 'Oh nee toch…! Heb je dan misschien een broer die aan de deur kan komen?…

weer zag den uitgepuilde Hammenaar vol ergernis overal den wuit hij sprak die eierdief vliegt maar met eikels achter bolle wangen van verre komen ze me straks stangen wat heb ik buiten veelvraat misdaan dat er zo met mij wordt omgegaan aanstonds moet ik weer amechtig lijden zeggen ze amai heer van het volle pond wanneer stopt gij ter bewaar…

Hoe gaat het je? Ik moet dit vragen want de dagen gaan maar door en de winter is niet slechts gekomen in de natuur, maar soms ook in mijn hart. Je moet weten dat ik eigenlijk niets speciaals te vragen heb, maar de dagen gaan maar door en eer we het weten kan de één of de ander er niet meer zijn. Hoe gaat het je? Denk je nog ooit aan de…

De kerstdagen zijn in aantocht Het licht dat vrede zal brengen Vele kaarsen worden ontstoken om de wereld met warmte te vermengen Toch lijkt de vrede elk jaar verder weg en in een schouwspel van bloed op te lossen De wereld is door terreur haar glans verloren Langzaam dooft het licht over de groene bossen Niemand weet hoe lang deze strijd…

Wat een dag nu jij hier niet meer bent voor jou geen nieuwe lente zoet werd bitter je was nog niet uitgeleefd een onvoltooid gemis als de lucht ooit optrekt en de hemel kleurt durf je weer te geloven in een droom voor nu zijn we verstild en fluisteren zachtjes jouw naam…

Wil ik nog wel met jou in een Venetiaans Palazzo tango's dansen tot na middernacht om dan na het champagne drinken en een licht souper tussen marszwart zijden lakens in het hemelbed diep weg te kruipen achter hoge deuren in een kamer die haast oosters geurt: patchouli, wierook en de nevelende dwelmen van het zwoele rozenwater - en, vager wel…

ik kon het niet weerstaan hoe ik ook probeerde de lokkende smoelentrekkers wenkten mij als een magneet naar binnen dan begon de kwelling die grijns waarmee hij groette vroeg hoe hij me helpen kon de engerd wist het best terwijl ik de frankskes telde uit mijn knijpportemonnee had hij al een zakje klaar en zei geen groene geloof ik…

het sneeuwt een donzig dekbed tegen schrale kou ogen rustig vingers blauw niet bang je wacht allang het laatste stuk leek op een ongeluk er wachtte iemand op een bel die rinkelloos de tijd versnelde van het afscheid we stonden bij de hemel hoog ingepakt en later dan we dachten keken toe hoe jij de drempel nemen zou obstakels waren…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond. Soms sta ik stil tussen de bomen uit mijn hoofd groeien takken op mijn huid zie ik…

Met de zekerheid, dat je het niet hoort, praat ik door, onverstoord. In de greep, van je verdriet, nauwelijks iets, wat je nog ziet. Ik begrijp je pijn, onmacht en verdriet, zonder pap...onmogelijk, dat lukt ook bijna niet. Machteloos zie ik toe, hoe jij in al je verdriet, de deur op slot doet, en niks of niemand ziet...…

Het inhoudsloze geneuzel, ben ik al reeds tijden moe. Net als al dat getreuzel, zo kom ik nergens meer toe. Het eindeloze straatje, van werken tot 's avonds laat. Geen tijd meer voor een praatje, is dit waar het om gaat? Al weken probeer ik het gat te dichten, van gezin, naar hobby en vrienden, en dan nu nog Kerst op de koop toe. Wat…

als ventje van acht stond ik met mijn neus gedrukt tegen de ruiten kinderdromen achter glas waar ik mij blind op staarde in winkels vol bijeengepakt het gaf eigenlijk geen pas destijds doch met een soort van zelfkastijding bood ik weerstand aan verleiding... toch keek ook ik reikhalzend uit maar rekende op niets…

Wij hoorden om het overschot geschaard dat onder de bloemen op daalbanden deinde: mijn tranen hebt G' in Uwe fles vergaard, we zijn wel stof, maar dit is niet het einde alsof een Paradijzenaar mij seinde op een aftandse wijzertelegraaf dat niets uiteindelijk meer schrijnde dank zij de wiekslag van de witte raaf. Maar adem haal ik in een…

traag kruipt de leugen naar mijn vuist alsof hij nog nooit gevonden is door het matglas van blind vergrijp waar jaren verstreken met zorg ontweken. vastgevroren in de levensdraad van eigen bestwil en met de blik opzij moet ik plots zingen onder hoog geboomte om dagen schoon te maken in marmeren zalen van gerechtigheid. de leugen…

waar is nu dat ventje met zijne leeren laarzen dat kwam vissen en zingen in de vijver van onze hof het groen wordt stilaan bruin geen gras dat nog wil groeien en het mos dat welig tiert van eigen belang en meer de herfst was onmiskenbaar daar, de kat heeft het verteld in grommig gespin, de sporen in diverse huid gegrift staat de winter…

Gesproken, echt, hebben we nooit met elkaar dat was niet gegeven mijn jeugd is daardoor onvoltooid verleden tijd voor mij gebleven. Voltooid wordt die ook nooit meer met mijn jeugd voorbij, mijn vader heengegaan, hij komt me hoezeer ik zou willen ook niet meer nader. Het missen wat je nooit hebt gehad ook weten dat het niet meer komt omdat…

De dingen lopen langzaam vast In een oog het licht De dingen grazen rustig nu Ik schuif een lucifersdoosje twee centimeter naar rechts op de tafel De radiatorwarmte tegen mijn dijen Voor het raam kastanjes en seringen Zij vragen geen toestemming. ----------------------------------- uit: 'De werkeloze doden', 1997. Vert. Benno Barnard…

tussen drog en droom rijdt werkelijkheid haar scheve schaats ik wil niet dat mijn hunkering in helderheid op gaat ik neem je hand steel je vingers maar geef jou geen kans kus je lippen roze rood en bijt de smaak van bloed pel mijn sluiers één voor één ontdek de warme vloed door vuur versmelt mijn naakt met jou en dan voorgoed…