222 resultaten.
Verlost
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 229 O Heer, ik ben zo opgelucht
dat U mijn schuld vergaf,
zo kan ik met U verder
en droog mijn tranen af.
Weer onderweg naar Pasen,
ik dwaal nóg wel eens af
maar weet mijn schuld begraven
in Uw verlaten graf.…
meneer Herrewegen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 136 Alles wat ik wilde schrijven
werkte vermoeiend, werkte slecht,
geharrewar, en mijn hart rikketik
boem tik! en ik leefde niet echt,
en nu op mijn laatste benen klop
ik bij u aan, meneer Herrewegen,
om dit gedicht bij u in te leveren,
ik zal beloven echt uw naam niet te
noemen als u daar niet tegen kunt,
zal ik die schrappen, ik wil…
mijn antwoord
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.518 Ik dwaal langs 't strand
mijn ogen sla ik neer
vechtend tegen tranen
denkend, waarom weer?
kolkende golven
woest als mijn gevoelens
verslindend als wolven
beukend tegen rotsen
en rustend op 't zand
wind die rukt
aan mijn haar
en plots in de verte
sta jij daar.
kom, geef me je hand
zeg je zacht,
je kust me en lacht:
gedaan wat ik kon…
nieuwe leer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 334 onbeschreven bekijk jij
gevoelloos stuk geruit papier
de aanslag van mijn pen
of ik nog iets schrijven wil
de aarzeling is korter dan
de pijnscheut door mijn hart
bij het denken aan even terug
de woorden bleven stromen
het krast niet meer zo diep
het verhalen van het wedervaren
de sterkte is wat minder vandaag
zoals met dat lijf van…
ik rust in vrede
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 173 Het mysterie van het leven,
een cliche gedrenkt in woorden,
uitgekauwd tot in oneindig,
toch steeds weer pakkend.
Ik snak naar begrip en wetenschap,
gevoelsmatig neem ik afscheid,
neem 'sapiens' met korrels zout,
nietig,
niet verdrietig.
Ik rust in vrede.…
Sterrenkijker
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 727 Ik zocht je ogen in de sterren
om mijn tranen te verdragen
net zo lang ik je kon zien
voorbij het vallen van de dag
waar jij in sterrenzee verscheen
die door jouw lichtjes werd gedragen
op jouw hand waar ook de wereld
die ik liefde zo in lag
Je hield me vast aan gene zijde
waar de tijd lag onverslagen
net zo lang om mij te zien
voorbij…
Altijd in gebed
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 225 Wij groeiden allen tezamen
met de sla peen en bloemen
gelijk op in alle seizoenen
onder onze glazen ramen
Wij heersers op eigen gronden
trokken 's zondags eendrachtig naar de kerk
waar we vroom baden voor vrucht naar werk
als groep werd het thuis ontbonden
Alle zeven uitgestreken smoel
kwamen op een rij bij school voorrijden
zodat ze…
de verte
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 295 Dichte mist als een wollige deken,
beschermende bedekking,
maar de onbekende verte verschuilt zich,
laat zich niet kennen,
verborgen, maar toch aanwezig.
Als een dreiging, onbestemd,
of een onvervulde belofte...
De verste verte,
haar kop naar beneden, haar kont omhoog,
spieren gespannen, loerend,
klaar om onbezorgdheid af te straffen,
om…
Derde akte/ fletse kaas
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 413 Er hangt iets in de lucht,
een knettering, alsof
protonen elk moment
in mekaar kunnen klappen.
Haar lichaam voelt als een fletse kaas
uitgezweet in een ijskoude frigo
met kale schimmel om uit te snijden.
Haar moeder
is reeds twee jaar begraven.
Vader is vanmorgen de tuin ingegaan
en niet meer binnengekomen.
Negentien is ze, fris en ongeschonden…
Zand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 178 Geen woorden van spijt
die deze ruimte vullen
het gaat toch om de grote vorm
dit is een nieuwe ochtend
het andere droom begin
jij, jouw schaduw, en de hond
vragen hem voor het avondeten
en hij volgt de trein naar de duinplaats
waar jij met zand de hoop ophoogt.…
De wind achterna...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 346 ik voel
een schimp van liefde
in de seconden na de hoop
haren die ten berge rijzen
wanneer het verlangen groeit
tot een storm van kalmte
(wees nu maar stil)
ik wacht de regen
en knip druppels
tot flinterdunne slierten
omdat jij dat zo belangrijk vindt……
Lente !
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 528 Ik hoor een merel fluiten in mijn tuin
Een lied van lente, zon en zin
Een prachtig beestje, zwart en bruin
Hij brengt er leven in
Na herfst en winter, afval, dood
Breekt leven weer onstuimig los
Eerst teer lichtgroen, daarna fel rood
Het kleine spul, een machtig bos
Ik leg mijn ogen in de zonnestralen
Laat los joh, laat het gaan
Geniet…
aprilse gril
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 366 ach zie hoe het regent
de lucht braakt mijn tranen
het regent en reinigt
wolken gezwollen en grijs
hangen tot in de bomen
dit aards paradijs
verdampt verdriet
uit verzopen dromen
ach zie hoe het regent
maar regen brengt leven
en pijn waait voorbij
verbeid nog heel even
het is bijna mei…
in het licht van stilte
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 923 ik geef jou
een steen, aarzelend warm
van mijn handschrift op zijn huid
misschien dat het lot
mij dit vraagt; een paar ronde,
onmeetbare woorden
nog vóór mijn ziel
het ontbinden verkiest en alle straten
zwart schrijft
met droeve verzen
waarin vogels zonder stem
zich wikkelen
of misschien
willen mijn handen weten
waar we…
De nieuwe kleren van de keizer
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 260 Met een bundel verruimende gedachten
waarin de gaten zich volop manifesteren
tonen de regenten hun nieuwe visgraat..
Te zwaar weegt de geringe inbreng
op het schamel bal van pretendenten
aan het schriel kabinettendraad,
zodra het verdict is gevallen
verlaten zij de kamer
in vol ornaat.…
Wit + Rood = Rosé (zegt Europa)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 297 Niet in Europa, maar overzee
klutst men wit en rood tot een rosé.
Dus zegt de EU :
't is wel geen grand-crû
maar we vangen er veel Chinezen mee.…
Jood
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 941 De Duitsers lopen door ons land.
De Duitsers lopen door de stad.
Ze pakken de Joden op.
Dat moet,
dat moet van Hitler.
Want zij zijn anders...
Volgens hem.
Jood, een stempel in een paspoort.
Jood, een ster op hun kleren.
Jood, iemand die zogenaamd anders was.
De Duitsers lopen door de stad.
De Duitsers lopen door de straten.
Ze komen dichterbij…
De lente ontvouwt,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 252 de steen zeilt over het water
kringen versus kringen
gaan ze over in elkaar
de zon schittert op de golfjes
terwijl de steen langzaam afdaalt
zijn weg vindt naar de bodem
'n strak blauwe hemel waardoor
de treurwilg in knop de rust
weerspiegelt in het kabbelende water
*…
oogschaduwen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Zwijgtalen spreek ik
geen stemtoon gehoord
toch een lang gesprek
in voering gesteld
Oogkijkend naar dat
wat men geeft getuigd
hersenenslag aan het werk
om correctie aan te brengen.…
Hup Nederland hup
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 211 Schermend achter de muizenissen
die ons leven verstoren
is het nieuws telkens weer
de handicap in mijn ogen
recessies, bonussen en weglopende
bestuurders, dit zijn onvruchtbare
gronden waar de goeie wil
nooit geteeld zal worden
dit Nederland lijkt een
cactus paradijs op een eens
zo vruchtbare bodem…
Den Haag ontwaakt
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 248 De straten zijn nog
donker en doen wat
troosteloos aan
achter een enkel raam
brandt al wat licht
Den Haag ontwaakt
aan de donkere hemel
knipoogt nog de maan
niet vol, nee nog niet
ze is wat bleekjes
de vrouw zojuist ontwaakt
schuift gordijnen open
rond haar benen wervelt de poes
harig en behaagziek
ze doet het raam open
en de morgen…
Slechts het heden telt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 296 hoop legt een kleed
over adem van vandaag
waaronder verlangen
broeit naar alles;
in beelden,
in geuren en kleuren
of iets omgerijmds
dat nog vaag is omschreven
en in mijn grijze cellen
zoekt naar zin
het kan liefde zijn
of de wedstrijd van morgen,
ook God wacht zeker op mij
komend bezoek
dat mij
middels wederopstanding
uit…
Rijm
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 479 leven laat zich niet berijmen
vangen in ritme
woorden
gedachten versluierd
intenties onderhuids
eervol
uitvoering mankeert
daden
moeten spreken
zonder verantwoording…
april
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.022 bijna al weer april
waar ik liever nog
niet aan denken wil
die maand schonk ik
jou het leven
maar dat is jou
nu om het even
zo gelukkig ik was
zit ik alleen nog
in zak en as
zie jij mijn liefde
als onecht
bestempel jij mij
als heel slecht
digitaal moest iedereen lezen
dat ik geen moeder was
en niet kan wezen
ontspoord
ik radeloos…
Koos voor stilte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 328 je hoorde wel
maar wilde
niet verstaan
de eigen cirkels
bleven draaien je kon
de werkelijkheid niet aan
je koos voor stilte
maar de razende
gedachten zij niet weggegaan
je hebt je afgesloten van
de wereld om je heen kom terug
samen zijn we niet alleen…
bijna in slaap (2e versie)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 205 Bijna in slaap.
Achter mijn gesloten ogen is
het nu net zo donker als de duisternis
die mij aan zou staren,
als ik niet bijna in slaap zou zijn.
Nu maakt de stilte geen geluid.
Mijn botten hebben geen gewicht.
Ik ben er bijna niet.
Van binnen raast mijn hart en angst
dat elke slag de laatste is.…
Op de noten van de zee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 195 gedeelde lippen
verlangen naar de manen van jou
onder de zon van dragen
die uitnodigt tot verder
om te vertrekken vanuit jouw hand
alleen jij en ik
op de noten van de zee
met dezelfde glimlach rond de ogen
handen die geven…
Plooibaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 337 Ondanks hij haar eens met liefde bedekte
Haar dienstige volle lichaam prees
Haar beminde en plooibaarheid hem niet deerde
Onderging zij dat de tijd zich tegen haar keerde
Zijn niet aflatend minachting altijd weer tergend
Maakte haar onzeker soms zelfs bang
Noopte haar schoonheid te verbergen
Hunkerde zij naar liefde haar levenslang…
Bijna in slaap
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 Achter mijn gesloten ogen is
het nu net zo donker als de duisternis
die mij aan zou staren,
als ik niet bijna in slaap zou zijn.
Nu maakt de stilte geen geluid.
Mijn botten hebben geen gewicht.
Ik ben er bijna niet.
Van binnen raast mijn hart en angst
dat elke slag de laatste is,
als ik niet bijna in slaap zou zijn.…
Hersenprent
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 903 Mijn lijf
herbergt een galerij
met gezichten
vol ogen gevuld
met het gelijk van toen
die strak staan gericht
op mij.
Ook je portret hangt er.
Het is een wankel
immer kantelend
schilderij
van jou
zoals je was
toen ik voor het laatst
iets tegen je zei
Op jouw gelaat
altijd die traan omlaag, langs je wang.
Tot de plaat kantelt.…