Alle inzendingen, jaar 2010, week 38

als ik een bloemkool was, dan zou ik je vragen, stoom me zachtjes, doe het met liefde en een schater, maar gebruik alsjeblief geen kokend water, mixen kan maar niet te lang, van mixers heb ik echt wel bang.…

mijn virtuele hoedjes varieer ik eindeloos gekleurd door het moment voor vrolijke dagen versier ik ze met kwikjes en strikjes van al mijn rouwtranen haak ik een ragfijn mutsje zo draag ik verdriet mijn eigen dichterspetje bedekt mijn hoofd in dromen waar de muze woorden weeft…

De beek glijdt geruisloos door schemeroerwoud, rimpelt fris over de geelbruine voeten van een meisje, dat de rust wil begroeten, stilleven zien, waarin goed met kwaad trouwt. Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud om vruchten vol voeding of gif te zoeten, blijven in bebloede veren wroeten, liefkozen dit offer voor dierlijk behoud. Aan…

Zingend gooi ik Frans eruit Daarna bezem ik Geertruid samen met haar laatste snik naar mijn stoffer en mijn blik Jodelend dweil ik Thea op wring haar in mijn emmer sop Onder opgeruimd gefluit druk ik Barend door de ruit Ach, wat wordt mijn huisje schoon Saar en Bep doe ik gewoon in de groene en de grijze ieder op haar eigen wijze…

Een envelop die heeft gestreden. Vier jaar lang. Dag in, dag uit. Alle seizoenen heeft doorstaan en anderen enveloppen heeft zien sneuvelen. Herinneringen heeft ontvangen en doorgestuurd. Regen druppels en zonneschijn die de envelop deed verkleuren van zijn originele kleur, maar niet van zijn context. Maar nu is het tijd om een nieuw envelop…

nu licht weer weifelend naar binnen stapt lijkt het, of de tijd zijn urenloze sprei rond dagen wentelt ik ga mee, vergeet de kaarsen, buig mijn hoofd naar levenloze ogen; onvergetelijk kruist mijn blik haar handen, waar hemelsleutel levens bloeit die roze weldaad schijnt voorzichtig door de waanzin van verlies ik verkies de eeuwige…

Ongeziene tranen, in een doolhof van gedachten. Waar is het vrolijke meisje van toen toch gebleven? Met de tijd meegenomen, door de wolken gedragen. Verwaaid door de wind, toch is er nog veel bewaard. Beelden van het verleden, vol van warmte en tederheid. Die ze heel goed zal bewaren, heel diep binnen in haar hart.…

Weten waarover je denkt, is dat denken over wat je weet? En is denken dat je het weet, weten dat je niets vergeet? Als een ander meer denkt te weten, denk je dat jezelf dan ook meer weet? Hoe en wat de ander denkt, denk je dat je dat weet? Of denk je te weten hoe en wat, de ander denkt en weet? Denken voor een ander, is dat weten wat de ander…

misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en oude vragen tijdloos, zoals het begin vanzelf op huid, met dichte ogen…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

Kun je me halverwege ontmoeten? ik ontmoet je dan precies op de grens dat is dan waar ik wacht, op jou ik zal naar je uitzien, dag en nacht Het brengt mijn hart tot het uiterste dit is waar ik zal zijn ik kan niet verder gaan dan dit ik wil dat je zo graag, het is mijn enige wens Trouwens: De Zwart Oog Erwten…

Zoek me in de uiterwaarden achter het riet van de rivier volg het karrenspoor der paarden en breng je diep verlangen hier wil mijzelf met jou vermannen tot natuurlijk vrouwelijk schoon vul de kruiken en de kannen met passie uit de onderstroom tussen lelies wil ik dansen tot we samen overvloeien op het veld waar levenskansen met de laatste…

Juichkreten Jij bent de muziek van dat verre land op zoek naar een nieuw thuis gevoel. De weg die je volgt is vol gelach en juichkreten. Je zachte lieve stem bonst de hele dag in het hart van mijn geliefde. Jij bent een en al bedrijvigheid zoals de zeegolfjes die bewegen in diep stilte. Ik lach en zing terwijl buiten donkere…

Kop op, gevoelige man laat de wereld zien wat jij allemaal kan. Jij bent zo waardevol en heel sociaal alleen missen zij dat stuk totaal... Recht je schouders, gevoelige man sta erboven en leer ervan. Trek je eigen plan het kan állemaal, jíj bent de auteur van jouw levensverhaal. Kop op, gevoelige man laat de wereld zien…

Zachte kleur zwijgt voor even wijl haar kistje wordt vervoerd ‘t Abrupt einde aan haar leven ‘t bloempje, leek onaangeroerd Donkere wolken, zonnestralen geen houdt zich de ogen droog Een jong leven vol van idealen glijdt weg over deze regenboog Zware stilten en trage stappen, ergens krast een torenuil, rauw Zuchten die velen ontsnappen…

Daar achter de Weense Dom schreef je grootse werken Je vierde er triomfen, ontving Leopold en zelfs de oude meester Daar was het een komen en gaan van leerlingen die Constanze en jij opvingen – je leerde, lachte, speelde, gokte en verloor Hier sta ik bij de steen waaronder je resten horen te rusten – de laatste tonen weggestorven –…

Zelfs aan de kleurenfoto’s die hij neemt van mensen is herhaaldelijk te zien dat hij hun minder mooie kant belicht. Zo mist hij keer op keer het mooiste. Maar kijk hoe hij vandaag de negatieven in de haard verbrandt. Op zijn gezicht ontwikkelt zich een zachte glans van licht! Terwijl ik kleur zie ik opeens zijn allermooiste kant…

Ik voel me geen lust maar een last, Zit voor mijn gevoel opgesloten in een donkere kast. Het gevoel weegt zwaar op mijn hart, Mijn gedachten ver weg, mijn ogen gitzwart. Niemand die begrijpt hoe ik me werkelijk voel, Iedereen ziet alleen die vrouw in die rolstoel. Ze verdwijnen, rennen weg voor wat is, Waar is nu die arm, die knuffel die ik…

Kijk mij niet meewarig aan met een keurende oogopslag gun mij louter dit ogenblik even langer dan we nu bestaan tederheid grijpt me naar de keel in onuitgesproken zelfbeklag moeilijk te ademen als ik stik, je hoeft deze strijd niet te vrezen in de keuzes krijg ook ik mijn deel, het verleden heeft dat uitgewezen verwacht niet dat je mij daarin…

Chaos was hem vreemd Onrecht maakte hem kwaad Niets of niemand Steeds opnieuw Telkens weer Altijd Nietszeggende Tegendraadse IJsschotsen Nihilistisch Kruipend Aan d'oever Hij was dichter Diplomaat. Geleerde en componist Vereerde de muze Altijd Een tacticus Spelend het spel Muzikaal Vol van inzicht Slim. Kien Geen snoever…

nog in het vroege langzaam kleurend uur gedompeld wacht ik geduldig op wind en vuur bij wat onzegbaar blijft haast tastbaar in mijn schoot geworpen wat zich schoorvoetend baren laat louter in schemerige woorden schuilen wil in zachte geluiden nog wazige beelden geborgen…

al tankend brandstof drinken laatste vuurvlinders de herfstbloemen uit…

ben de trappen afgelopen moest de bodem zien zocht vaste grond onder mijn voeten zonder een misschien ik spiraalde tussen muren steeds dieper in de duisternis had de hoop al opgegeven omdat er daar geen einde is ben terug gegaan totdat ik weer in zon en licht kon staan heb daar het leven opgepakt nooit daal ik die trap meer…

Ik hoorde honden huilen en mijn vader was boos sloeg zijn handen op tafel en schreeuwde een onverstaanbaar woord ik huilde, ik sliep niet en ik sliep, ik huilde niet.…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

ik geef jou het woord je mag er een verzinnen het maakt niet uit zolang het van jou is denk er een klank bij het geruis van een vlindervleugel of eender welke klank die tot mijn verbeelding spreekt tot ik een deuntje hoor bij het woord dat jij verzon ijspegeltrom…

Verbeet wil het gedrag niet langer pikken Het parlement vergadert al gewoon Met in de ene hand hun telefoon Om snel een kritisch tweetje in te tikken Dus ze kúnnen het? Kernachtig en beknopt? Debatwitteren voortaan! Tot álles klopt!…

"Pas op," zei Meester Heuverswijn, "dat iemand - wie die snaken zijn, die 'k hoorde daar, met hand of mond, een schete nadoen, deze stond - nog durve! Wat betekent dat? Een schande is 't! En, 'k en weet niet wat ik doen zal met de deugeniet, die nóg nen keer zal durven...!" - Zie, daar hoort me Meester Heuverswijn…

ik ben even weinig experimenteel als een ijsschots als een veenlaag als de mist al denk je het lezer in je stoel op de grond van hout ik ben even weinig experimenteel als het warme bed en de gedekte tafel als het lachen en de vriendschap ik ben heel gewoon en ik hoop dat jij gewoon bent dat er in jouw ogen geen afkeer is ik ben een van het…

Mijn deel, mijn dansen mijn levensrivier zij vloeit opgevoerd als een bewerking, doorkruist zij heel veel werelden, keihard slippend door de bocht vloeiende bewegingen op samba het gevoel van hartslag in de ochtend het gevoel van slippend voetzool, een absurde manier van uitbeelden.. de achterhoek op de koude dansvloer, is al aardig…